Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 496 เกลียดที่ความไม่เอาไหน!
เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋เหวินเซวียน หลี่เซียงหลันก็รู้สึกผิดที่ทำผิด และรู้ว่าเรื่องนี้จะถูกเปิดเผยแล้ว
เพียงแต่เธอคิดไม่ออกว่า ทำไมไป๋เหวินเซวียนถึงต้องการช่วยหวางซีและเย่เซิ่งเทียนล่ะ!
“เซียงหลัน เจ้ากำลังพูดบ้าอะไร!”
เจี่ยงหมิ่นโกรธจัด และทุบตีหลี่เซียงหลันด้วยไม้เท้าในมือของเธอ
ช่างน่าหงุดหงิดจริงๆ จะมีลูกสาวโง่ๆ แบบนี้ได้ยังไง
เรื่องของในวันนี้ ตราบใดที่พวกเขาปฏิเสธที่จะยอมรับมัน คุณท่านก็จะเมินเฉย
เรื่องมันก็จบลงแล้ว
แต่ไม่คิดว่า คำพูดของไป๋เหวินเซวียน กลับเอาชนะการป้องกันทางจิตใจของลูกสาวที่โง่เขลาคนนี้!
ไอ้โง่คนนี้!
ไม่รู้หรือว่า สิ่งสำคัญที่สุดในเรื่องนี้ของในวันนี้ไม่ใช่ผลลัพธ์ แต่เป็นทัศนคติของคุณท่านนั่นเอง?
คุณท่านก็อายุปานนี้แล้ว สิ่งที่เขาต้องการคือคนในครอบครัวที่กลมกลืนกัน และมีความสุขในช่วงท้ายของชีวิต!
ตราบใดที่พวกเขาไม่ยอมรับ คุณท่านก็จะไม่ทำอะไรพวกเขาในที่สุด ตราบใดที่ค่อยๆ ทำให้คุณท่านพอใจ เรื่องมันก็จะผ่านไปแล้ว
ยอมรับในตอนนี้ งั้นก็คือการบังคับให้คุณท่านต้องไปถึงทางตัน บังคับให้คุณท่านลงมืองั้นหรือ?
เมื่อยอมรับแล้ว คุณท่านก็จะไม่มีทางออก เพื่อเอาใจผู้คน ก็ต้องจัดการกับคนกลุ่มหนึ่งแน่นอน!
ฉันจะมีลูกสาวที่โง่เขลาเช่นนี้ได้อย่างไร!
เจี่ยงหมิ่นโกรธมากจนทุบตีที่หลังของหลี่เซียงหลันอย่างแรง
“คุณท่าน เซียงหลันเสียสติไปแล้ว เธอกำลังพูดจาเหลวไหล คุณอย่าเชื่อเธอนะ! เย็นหรานก็เป็นหลานสาวสุดที่รักของฉันด้วย ฉันจะทำเรื่องเลวทรามเช่นนี้ได้อย่างไร! ไป๋เหวินเซวียนคือศัตรูของตระกูลหลี่ของเรา เขาจงใจหว่านความบาดหมางกัน! หวางซีและเย่เซิ่งเทียนสมรู้ร่วมคิดกับไป๋เหวินเซวียน จุดประสงค์ก็เพื่อจะทำให้ตระกูลหลี่เกิดความโกลาหล! คุณอย่าไปเชื่อมันเลย”
หลี่หลานพูดอย่างโกรธเคืองว่า “เจี่ยงหมิ่นแกยังไม่มีความละอายเลย! เรื่องมันมาถึงจุดนี้แล้ว แกยังจะโกหกอีกหรือ? ลูกสาวของแกยอมรับไปแล้ว แกจะพูดอะไรอีก! ในตอนนั้นแกเป็นคนที่จงใจที่จะสร้างความขุ่นเคืองให้แม่ของฉันผิดใจ และตอนนี้ยังอยากจะทำให้พ่อขุนเคืองงั้นเหรอ?”
ในขณะที่หวางซีกำลังจะพูด เย่เซิ่งเทียนก็ส่ายหัวเบาๆ
เรื่องมันมาถึงจุดนี้ก็เพียงพอแล้ว ส่วนที่เหลือก็ปล่อยให้คุณท่านไปจัดการเอง
“พอแล้ว!”
สีหน้าของหลี่กั๋วหรงซีดเขียว ร่างกายของเขากำลังสั่นเทา เขาเดินเข้าไป ตบเข้าที่ใบหน้าของเจี่ยงหมิ่นอย่างแรงๆ!
“แม่ลูกพวกเจ้า ออกไปจากตระกูลหลี่เดี๋ยวนี้!”
เจี่ยงหมิ่นตกใจมากจนหน้าแก่ของเธอสั่น และรีบพูดว่า “คุณท่าน คุณท่าน พวกเราถูกใส่ร้าย”
หลี่เซียงหลันกอดขาของหลี่กั๋วหรงแล้วพูดว่า “ท่านพ่อ ฉันผิดไปแล้ว ฉันรู้สึกผิดไปแล้วจริงๆ อย่าไล่ฉันออกไปนะ”
แต่หลี่กั๋วหรงในขณะนี้ รู้สึกผิดหวังอย่างมากกับแม่ลูกคู่นี้
“ฉันยังไม่ได้แก่จนไม่รู้เรื่องอะไรเลย! เด็ดๆ โยนแม่ลูกคู่นี้ออกไป ขับไล่พวกเขาออกจากตระกูล! นอกจากนี้ ยกเลิกตำแหน่งงานทั้งหมดที่มู่ซิ่วหลินดำรงอยู่ในหลี่ซื่อกรุ๊ป!”
“คุณท่าน……….”
“คุณพ่อ………”
แม่ลูกเจี่ยงหมิ่นและหลี่เซียงหลัน ถูกบอดี้การ์ดจับตัวและถูกโยนออกไปโดยตรง
แม่ลูกพวกเขาทำแผนไม่สำเร็จยังได้สูญเสียทุกอย่างไป ซึ่งถือว่าเป็นกรรมตามสนองจริงๆ
“ไอ้โง่!”
หลี่กั๋วหรงทุบตีหน้าหลี่เฟิงด้วยไม้เท้า การทุบตีใรด้วยไม้เท้านี้ใช้แรงของหลี่กั๋วหรงทั้งหมด และทุบตีจนหลี่เฟิงฟันล่วงไปหลายซี่เต็มในปากของเขา!
เกลียดที่ไม่เอาไหนจริงๆ!
หลี่เฟิงได้รับการฝึกฝนจากเขาให้เป็นผู้สืบทอดตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก แต่ความอ่อนแอของหลี่เฟิง ทำให้เขาผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่า
หลี่กั๋วหรงหวังเป็นอย่างยิ่งว่า หลี่เฟิงจะแข็งแกร่งกว่านี้ แม้ว่าเขาจะโหดร้ายก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยเขาก็สามารถแบกรับตระกูลหลีได้
แม้ว่าเขาจะใช้กลอุบายเพื่อแย่งชิงอำนาจจากเขา เขาก็มีความสุข ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเขาสามารถครอบครองตระกูลหลี่ให้ดีได้
แต่หลี่เฟิงคนปัจจุบันนั้น กลับถูกผู้หญิงสองคนนี้จับอยู่ในกำมือ!
นี่มันเป็นลูกชายของหลี่กั๋วหรงเขาสักที่ไหน!
เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงคำพูดของจักรพรรดิถังไท่จงหลี่ซื่อหมินขึ้นมา มีลูกร้ายกาจเหมือนหมาป่าดีกว่ามีลูกเหมือนแกะ!
หลี่กั๋วหรงทิ้งไม้เท้าของเขา และไม่ได้มองหน้าหลี่เฟิงเลย หันหลังกลับและเดินเข้าไปอย่างสั่นเทา
“คุณทวด”
ซือซือกระโดดออกมาจากด้านใน และจับมือที่สั่นเทาของหลี่กั๋วหรงไว้
หลี่กั๋วหรงจับมือซือซือ และเดินเข้าไปอย่างช้าๆ ราวกับหมาป่าแก่ตัวที่โดดเดี่ยวตัวหนึ่ง
