Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 562 การปรุงยาเริ่มต้น
มันมีบางอย่างไม่ชอบมาพากล!
ไอ้เด็กคนนี้มีบางอย่างแปลกๆ
ทำไมจู่ๆร่างกายของเขาก็มีแรงกดดันที่แข็งกล้าเกิดขึ้น?
เป็นไปได้ยังไงที่รู้สึกว่าบนร่างกายของเขาให้ความรู้สึกกดดันเหมือนนำทัพนับพันนับหมื่น？
เลือดลมในร่างกายนี่ทำให้ผู้คนตกใจเสียจริง เหมือนว่ากำลังมองฉากนองเลือด เหมือนกับกำลังเผชิญหน้าอยู่กับกองทหารหนึ่งแสนนาย!
มันจะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร?
ในใจของคนตระกูลผู้ดีและตระกูลสูงศักดิ์ เกิดความหวาดผวาไร้ซึ่งที่มาขึ้น แต่ตอนนี้สายไปแล้ว
เหมือนลูกศรที่อยู่บนคันธนูจะไม่ยิงก็ไม่ได้ หากตอนนี้พวกเขาล่าถอย สิ่งที่รอคอยพวกเขาอยู่ก็มีแต่ความตายเท่านั้น!
ตอนที่พวกเขาตัดสินใจบีบบังคับเย่เซิ่งเทียนนั้น ก็แสดงว่าได้ประกาศสงครามกับขุนหลวงหยางทาวแล้ว!
ตอนนี้ต่อให้เดาถูกว่าเย่เซิ่งเทียนมีบางอย่างไม่ชอบมาพากล แต่ก็ทำได้แค่หัวแข็งดื้อด้านต่อไป!
อีกทั้ง อยากจะปรุงยาต่อหน้าสาธารณะ มันง่ายดายอย่างนั้นเสียที่ไหนล่ะ!
ต่อให้เป็นนักปราชญ์แห่งการแพทย์ร่วมสมัย ก็ไม่สามารถไปถึงขั้นนั้นได้!
อีกทั้งยังไม่มีทางที่จะรักษาสภาพจิตให้เหมาะสมกับการกลั่นยาไว้ได้เมื่ออยู่ในสภาพแวดล้อมที่เสียงดังเช่นนี้
ต่อให้เย่เซิ่งเทียนมีความสามารถในการกลั่นยาเป็นอย่างมาก แต่เขาจะให้โอกาสเย่เซิ่งเทียนเหรอ? จะให้เย่เซิ่งเทียนได้หลอมยาในสถานที่เงียบสงบงั้นหรือ?
ล้อเล่นหรือไงกัน!
เมื่อคิดเช่นนั้นแล้ว คนจากห้าตระกูลผู้ดีและเจ็ดตระกูลเก่าแก่ ก็มีความมั่นใจขึ้นมาอีกร้อยเท่าทันที!
ขอแค่พวกเขาไม่ให้โอกาสเย่เซิ่งเทียนได้ปรุงยาในสถานที่เงียบสงบ คอยรบกวนจิตใจของเย่เซิ่ง เย่เซิ่งเทียนก็ไม่มีทางชนะได้!
เป็นจิตใจที่ชั่วร้ายจริงๆ
ตระกูลเหล่านี้กำลังรนหาที่ตาย!
ท่ามกลางฝูงชน ขุนหลวงหยางทาวมองครู่เดียวก็มองออกถึงแผนการของตระกูลเหล่านี้!
และก็เป็นเพราะว่ามองเจตนาของพวกเขาออกนี่แหละ ดังนั้นสายตาของหยางทาวจึงเหลือเพียงแต่ความเยือกเย็นและจิตสังหาร!
ตระกูลผู้ดีเก่าแก่พวกนี้ ปล่อยไวไม่ได้แล้ว!
ต้องถอนรากถอนโคน!
หร่วนซื่อสงและกัวปิงสองคนนี้ในใจคิดเช่นเดียวกัน ตระกูลผู้ดีเก่าแก่พวกนี้สมควรตาย!
พวกสุนัขเหล่านี้ เห่าหอนรังแกผู้อื่น เอาการประลองทางการแพทย์ดีๆมาทำให้ผิดเพี้ยนจนกลายเป็นเช่นนี้!
สมควรตายจริงๆ!
พวกเขาสามคน เดิมทีวันนี้แค่แอบมาดูเรื่องน่าขันของเย่เซิ่งเทียน อยากจะเห็นสภาพที่น่าอดสูของไอ้เด็กคนนี้
แต่คิดไม่ถึงว่า จะได้พบตระกูลที่น่าเกลียดเช่นนี้!
เดิมที่ก่อนหน้านี้ พวกเขาก็ไม่ได้วางแผนจะลงมือกับตระกูลผู้ดีตระกูลเก่าแก่แบบนี้ อีกทั้งยังหาวิธีลงมืออย่างประนีประนอม ส่วนทางสมาคมทางการแพทย์เอง พวกเขามีความคิดว่า หากเย่เซิ่งเทียนชนะได้ก็คือชนะ ไม่ชนะก็ไม่เสียอะไรมาก
แต่ว่าตอนนี้การประลองทางการแพทย์ได้เปลี่ยนจุดมุ่งหมายไปแล้ว กลายเป็นโอกาสที่เหล่าตระกูลจะยึดอำนาจ!
พวกเขาสามคน จะอดกลั้นไว้ได้อย่างไร?
“งั้นก็เริ่มกันเถอะ”
เย่เซิ่งเทียนไม่ได้สนใจคนจากตระกูลผู้ดี ในสายตาของขา พวกคนเหล่านี้ก็เป็นได้แค่ตัวตลกที่อยู่บนคานกระโดดเท่านั้น ไม่คู่ควรที่จะอยู่ในสายตาของเขา
โก้วหวยพยักหน้าให้แพทย์หลายท่านไปยกเตาที่ใช้ในการกลั่นยาออกมา
การหลอมยา แน้นสภาพจิตใจของหมอผู้ปรุงยาอย่างมาก
หกหมอเทวดาละอายใจบ้างเล็กน้อย แต่ว่าในสถานการณ์ตอนนี้ อยู่ในขั้นที่พวกเขาไม่สามารถควบคุมได้แล้ว
“หากว่าเขาแพ้แล้ว ฉันขอรักษาชีวิตเขาไว้ครั้งหนึ่งเป็นไง?”
โก้วหวยมองเผยชุนชิวครู่นึง จังหวะพอดีกับที่อีกฝ่ายมองกลับมา มองเห็นได้โดยทันที ความคิดในใจของทั้งสองคนเหมือนกัน
“การปรุงยา ไม่เพียงแต่ต้องใช้ความเข้าใจและการควบคุมของหมอคนหนึ่งที่มีต่อยาเท่านั้น แต่ยังต่อการควบคุมความร้อนและการควบคุมการออกฤทธิ์ของยาด้วย ไม่ว่าจะเป็นการควบคุมใดๆล้วนต้องใช้ความปราณีตอย่างที่สุด ต้องใช้ความสนใจจดจ่ออย่างเต็มที่ ไม่สามารถฟุ้งซ่านได้เลยแม้แต่น้อย มิฉะนั้นก็จะล้มเหลว ดังนั้นจึงต้องการสถานที่ที่เงียบสงบอย่างมากแห่งหนึ่งเพื่อให้จิตใจของหมอสามารถรักษาความนิ่งสงบไว้ได้ แต่ว่าสภาพแวดล้อมของที่แห่งนี้วุ่นวายถึงเพียงนี้ เสียงลมแหวกท้องหญ้าต่างๆนี้ ล้วนสามารถส่งผลกระทบต่อสภาพจิตใจของเย่เซิ่งเทียนได้ ดังนั้นเขาต้องแพ้อย่างแน่นอน!”
มู่หว่านชิงคิดอย่างเงียบๆ ไม่ได้หวังดีต่อเย่เซิ่งเทียนแม้แต่น้อย
คนจากห้าตระกูลผู้ดีและเจ็ดตระกูลเก่าแก่ รู้เรื่องเหล่านี้เป็นอย่างดี เพราะว่าที่ตระกูลเลี้ยงบูชาหมออยู่
พวกเขากล้ายื่นข้อเสนอให้เย่เซิ่งเทียนปรุงยาในที่สาธารณะขึ้นมา เพราะว่ารู้เรื่องปัจจัยเหล่านี้อย่างทะลุปรุโปร่ง ดังนั้นจึงมีความเข้าใจเต็มร้อย จะไม่ยอมให้เย่เซิ่งเทียนปรุงยาสำเร็จได้!
ขุนหลวงหยางทาวที่อยู่ท่ามกลางฝูงชน ผู้บังคับบัญชากองพลอาวุธ ไจ่เซี่ยงหร่วนซื่อสง ทั้งสามคน เส้นประสาทเริ่มตึงเครียดขึ้นมาทันที
เย่เซิ่งเทียน จะทำสำเร็จไหม?
