บทที่ 600 แผนการที่เลวทรามต่ำช้า
บทที่ 602 เย่ว์อิ่นหลงเหมือนปีศาจ
เมื่อเห็นหวางซีดื่มน้ำแล้ว แสงเย็นประกายอยู่ในดวงตาของหยูเหล่าซาน เขาถอดชุดเครื่องแบบที่ปลอมตัวออก และกล่าวอย่างเย็นชาว่า “หวางซี ทำไมคุณถึงไม่รับปากคุณชายซ่งล่ะ? ขอเพียงแค่คุณรับปากคุณชายซ่ง ก็จะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น พลังอำนาจของตระกูลซ่งนั้นไม่ใช่ตระกูลหลี่ของคุณสามารถเทียบได้ ถ้าคุณชายซ่งต้องการคุณ แม้แต่เทพเจ้าก็ไม่สามารถช่วยคุณได้”
หวางซีตกใจและตะโกนเสียงดังว่า “แกเป็นใคร! ถ้าพวกแกกล้าแตะต้องฉัน พวกแกจะไม่สามารถแบกรับผลตามมาได้!”
“ฮ่า ๆ ผมรู้ว่าสามีของคุณมีภูมิหลังที่ฝั่งกองทัพอยู่บ้าง และผมยังรู้ว่าตระกูลหลี่ร่ำรวยมาก แต่น่าเสียดายที่คุณไม่รู้ภูมิหลังแค่นั้นของคุณ เมื่อเทียบกับคุณชายซ่งแล้ว ไม่สามารถถือเป็นอะไรได้!”
หยูเหล่าซานไม่สนใจคำขู่ของหวางซีแม้แต่น้อย และกล่าวต่อไปว่า “ผมยังรู้ด้วยว่าลู่หรงถิง จ่งตูแห่งเมืองโมตูไปอวยพรวันเกิดที่ตระกูลหลี่ และซาพั่วหยุน ผู้บัญชาการภาคเจียงหนาน ก็ไปอวยพรวันเกิดที่ตระกูลหลี่ด้วย แต่แล้วไงล่ะ?”
“ลู่หรงถิอยากจะเลื่อนตำแหน่ง ก็จำเป็นต้องสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลซ่ง ถ้าเขาไม่เอาใจตระกูลซ่ง ตำแหน่งของเขาในเมืองโมตูจะไม่มั่นคง! ส่วนฝั่งซาพั่วหยุน ผู้บัญชาการภาคเจียงหนาน ฮ่า ๆ! คุณคิดว่าเขาไม่มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลซ่งหรือ? การที่คุณได้นอนกับคุณชายซ่งนั้นมันเป็นเกียรติของคุณแล้ว ถึงแม้ว่าคุณจะไปฟ้องเทพเจ้า ก็ไม่มีใครกล้ายุ่ง เข้าใจไหม?”
“ผมแนะนำให้คุณรู้จักดูทิศทางลมหน่อย คุณก็มีครอบครัวเหมือนกัน ตอนนี้แค่คุณชายซ่งพูดประโยคเดียว ก็สามารถตรวจสอบและอายัดบริษัทภายใต้ชื่อของคุณได้ หากคุณทำให้คุณชายซ่งโมโห คนในครอบครัวของคุณจะไม่มีชีวิตรอดสักคน จริงสิ! คุณยังมีลูกสาวน่ารักอยู่คนหนึ่ง เธอชื่อเย่เยว่ซือ ชื่อเล่นซือซือ?”
หวางซีโกรธจนตัวสั่น และต้องการยืนขึ้น แต่พบว่าร่างกายตนเองไม่มีเรี่ยวแรง จึงทรุดตัวลงบนโต๊ะอย่างช้า ๆ
ดวงตาของเธอจ้องไปที่หยูเหล่าซานอย่างดุดัน
“สัตว์เดรัจฉาน พวกแกมันเป็นสัตว์เดรัจฉาน สามีของฉันจะไม่ปล่อยพวกแกไปอย่างแน่นอน!”
หยูเหล่าซานกล่าวด้วยความไม่แยแส “ยานี้จะทำให้คุณไม่มีแรง แต่จะไม่ทำให้คุณมึนงง คุณชายซ่งไม่ชอบผู้หญิงที่หมดสติ ยิ่งคุณดุมากเท่าใด คุณชายซ่งก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น ฮ่าฮ่า ผู้หญิงที่ครองตัวอย่างคุณ สำหรับคุณชายซ่งแล้ว มันเป็นยาแรงที่สุด ผมเชื่อว่าคุณชายซ่งจะต้องชอบมากอย่างแน่นอน”
หลังจากกล่าวจบ หยูเหล่าซานก็เดินไปจับตัวหวางซีและกล่าวอย่างเสียใจว่า “น่าเสียดาย ผู้หญิงสวยระดับอย่างคุณ ต้องส่งไปให้คุณชายซ่งลิ้มลองก่อน มิฉะนั้นผมก็อยากลิ้มลองเหมือนกัน อย่างไรก็ตาม หลังจากคุณชายซ่งเล่นจนเบื่อแล้ว ผมยังมีโอกาส ผมเห็นว่าถึงแม้ว่าแม่ของคุณจะอายุห้าสิบกว่าแล้ว แต่เธอดูแลตนเองดีมาก มองแล้วเหมือนผู้หญิงวัยสามสิบกว่า ผู้หญิงที่สวยระดับนี้ ผมชอบมาก……. ”
ปัง!
ขณะนี้ ก่อนที่หยูเหล่าซานจะพูดจบ ประตูเหล็กด้านนอกก็ถูกเตะออก!
“ไอ้สารเลว แกมันรนหาความตาย!”
ชายชายฉกรรจ์สูงหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตรพุ่งเข้ามา คว้าคอของหยูเหล่าซานแล้วยกขึ้นมาทันที
“กล้าดูหมิ่นคุณหวางซี ใครให้ความกล้าแก!”
หยูเหล่าซานดิ้นรนและพูดด้วยความยากลำบาก “ฉัน…ฉันเป็นคนคุณชายซ่ง…..แก…แกกล้า…..”
เพี๊ยะ ๆ!
ชายฉกรรจ์ตบหน้าหยูเหล่าซานไปหลายครั้ง
“นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าข่มขู่ผมเย่ว์อิ่นหลง! ตระกูลซ่งเก่งมากหรือ? ต่อหน้าคุณเย่แล้ว ไม่สามารถถือเป็นอะไรได้! เมื่อคุณเย่กลับมา จะเป็นเวลาที่ตระกูลซ่งจะถูกทำลายล้าง!”
ปัง!
เย่ว์อิ่นหลง โยนหยูเหล่าซานกระแทกบนพื้นทันที แล้วรีบให้หวางซีกินยาถอน และกล่าวตำหนิตนเองว่า “คุณหวางซี เป็นเพราะผมเย่ว์อิ่นหลงปกป้องคุ้มครองคุณไม่ดี โปรดลงโทษด้วย!”
หลังจากพักสักครู่ อาการของหวางซีดีขึ้น เธอส่ายศีรษะแล้วกล่าวว่า “ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันคงถูกสัตว์เดรัจฉานพวกนี้ล่วงละเมิดไปแล้ว ฉันควรจะขอบคุณคุณมากกว่า คุณเป็นคนที่เจ้าเทพส่งมาปกป้องคุ้มครองเซิ่งเทียนใช่ไหม? ลำบากคุณแล้ว”
“เจ้าเทพ…..คุณเย่เป็นตัวแทนของเจ้าเทพ ซึ่งความปลอดภัยของเขาเป็นสิ่งสำคัญที่สุด และคุณในฐานะครอบครัวของเขา คุณก็อยู่ในการคุ้มครองของพวกเราเช่นกัน”
เย่ว์อิ่นหลงเกือบพลั้งปาก
ตอนที่เขากลับมา เวินเฉินบอกเขาว่าตอนนี้ยังไม่มีใครรู้สถานะที่แท้จริงของเย่เซิ่งเทียน ซึ่งพวกเขาคิดว่าเย่เซิ่งเทียนเป็นเพียงตัวแทนของเจ้าเทพเท่านั้น
“อย่าขยับ คนที่อยู่ด้านในฟังให้ดี พวกคุณถูกล้อมไว้หมดแล้ว ยอมจำนนทันที มิเช่นนั้นพวกคุณจะถูกฆ่าทันที!”
และขณะนี้ ด้านนอกถูกล้อมรอบด้วยเจ้าหน้าที่พร้อมปืนและกระสุนจริง หานตงปรากฏตัวด้วยสายตาเย็นชา
