Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 749 ฆ่าทุกย่างก้าว
เย่เซิ่งเทียนระมัดระวังเป็นอย่างมาก
ที่นี่เงียบสงบเกินไป
เจดีย์เก้าชั้นที่อยู่ตรงหน้าทำให้ผู้คนรู้สึกถึงความกดดัน โดยเฉพาะภายในความมิด ภายใต้บรรยากาศที่เงียบสงัด เป็นเรื่องแปลกมากที่เจดีย์โบราณดังกล่าวปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน
เย่ว์อิ่นหลงเสียแขนที่นี่ จะต้องมีบางสิ่งบางอย่างที่แข็งแกร่งอยู่ที่นี่อย่างแน่นอน
แต่ไม่รู้ว่าแข็งแกร่งระดับไหน
เย่เซิ่งเทียนมองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวังและทำให้แน่ใจว่าไม่มีอะไรอยู่รอบ ๆ จากนั้นจึงผลักเปิดประตูและเดินเข้าไป
กร๊อบ
เสียงเปิดประตูดังขึ้นท่ามกลางความเงียบสงัดในความมืด เห็นได้ชัดว่าเสียงดังมาก
เย่เซิ่งเทียนพร้อมที่จะดำเนินการทุกเมื่อ แต่สิ่งที่แปลกก็คือประตูถูกผลักเปิดออก แต่ก็ยังไม่มีความผิดปกติ
เขายิ่งสงสัยและระแวดระวังอยู่ในใจ ลูกน้องของเขาประสบอุบัติเหตุที่นี่ และแขนของเย่ว์อิ่นหลงก็หายไปด้วย ทำไมเขาถึงปรากฏตัวโดยไม่มีความผิดปกติใดๆเลย？
อีกอย่าง ผนึกที่เย่ว์อิ่นหลงพูดถึงตกลงมันอยู่ที่ไหนกัน？เย่ว์อิ่นหลงไม่ได้บอกว่าที่นี่มีเจดีย์เก้าชั้น
เย่ว์อิ่นหลงไม่มีทางลืมบอกอย่างแน่นอน นั่นหมายความว่า เย่ว์อิ่นหลงพวกเขาไม่เห็นเจดีย์เก้าชั้น
นี่มันเกิดอะไรขึ้น？
ทันใดนั้น เสียงดังปึ้ง ประตูปิดลงโดยไม่มีสัญญาณใดๆทั้งสิ้น
เย่เซิ่งเทียนรู้สึกตึงเครียดทันที เขารีบหันกลับไป เขากำลังกำหมัดชกออกไป
แต่ยังคงไม่มีอะไรปรากฏขึ้น
ตกลงนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？
เย่เซิ่งเทียนอดที่จะประหม่าไม่ได้ ประตูไม่อาจปิดโดยไม่มีสาเหตุ อีกฝ่ายซ่อนอยู่ในความมืดอย่างแน่นอน
เพียงแต่เขายังไม่พบอะไร
เย่เซิ่งเทียนสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินต่อไป
ในเวลานี้เอง กลับมีหมอกลอยออกมา เย่เซิ่งเทียนระมัดระวังมากขึ้น
ทันใดนั้น มือข้างหนึ่งก็โผล่ออกมาจากพื้น จับที่ข้อเท้าของเย่เซิ่งเทียน หอกแหลมคมก็ปรากฏขึ้นและแทงที่หัวของเขา
ซึก！
หอกราวกับลอยมากลางอากาศ และเกิดเสียง
ความคมนั้น ทำให้เย่เซิ่งเทียนรู้สึกราวกับสามารถแทงทะลุทุกสิ่งอย่าง
ถ้าโดนเข้าล่ะก็ เขาตายอย่างไม่ต้องสงสัยแน่นอน
มาแล้วสินะ
ชั่วพริบตาเดียว เย่เซิ่งเทียนก้าวถอยหลัง ใช้เท้าอีกข้างเหยียบบนมือนั้น
ในขณะเดียวกัน เย่เซิ่งเทียนก็ใช้ฝ่ามือ กระแทกไปที่หอกเล่มนั้น
แคร้ง
หอกราวกับสูญเสียกำลัง ตกลงกับพื้น แต่สิ่งที่น่าแปลกก็คือ มือข้างนั้นหายไปอีกครั้ง
เย่เซิ่งเทียนหยิบหอกยาวขึ้นมา หอกยาวไม่สมบูรณ์ เหลือเพียงครึ่งบนเท่านั้น ดูจากวัสดุแล้วเมมือนจะเป็นทองสัมฤทธิ์ ด้านบนเต็มไปด้วยคราบสีเขียว
แต่ทำให้เย่เซิ่งเทียนรู้สึกว่า ไม่เหมือนกับทองสัมฤทธิ์ วัสดุดูประหลาดเล็กน้อย เขาจำไม่ได้
บนหอกมีรอยสนิม เหมือนกับเมื่อครู่ไม่มีความแหลมคมเลย
เย่เซิ่งเทียนรู้สึกประหลาดใจ ในตอนนี้หอกทองสัมฤทธิ์ที่หักนี้ทำให้เขารู้สึกว่ามันสามารถแทงทะลุท้องฟ้าได้ แต่ในตอนนี้ ดูเหมือนว่ามันจะเน่าเมื่อใดก็ได้ มันแปลกจริงๆรู้สึกประหลาดใจ ทองสัมฤทธิ์ด้ามนั้นให้
ต้องรู้ว่า ตอนนี่ร่างกายของเขาแข็งแกร่ง ถึงจะเป็นกระสุนก็ยิงไม่เข้า แต่ความรู้สึกเมื่อสักครู่ หอกหักด้ามนี้เหมือนจะเอาชีวิตเขาได้ทุกเมื่อ
“ไอ้เจ้านี่ไม่ธรรมดาจริงๆ”
เย่เซิ่งเทียนหยิบหอกกักขึ้นมาดูอยู่นาน แต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ
แต่ทว่า ยิ่งเป็นแบบนี้ ก็ยิ่งอธิบายได้ว่าหอกหักด้ามนี้ไม่ธรรมดา
เย่เซิ่งเทียนถือหอกหักด้ามนี้ เดินมาข้างหน้าอย่างระมัดระวัง
ความเผด็จการเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ มือเมื่อสักครู่ไม่ได้ปรากฏขึ้นมาอีก
ไม่รู้ว่าในหมอกนั่นจะฆ่าเขาในรูปแบบไหน เย่เซิ่งเทียนไม่กล้าประมาท จับหอกทองสัมฤทธิ์ ต่อมาก็เตรียมจะลงมือ
พู่
พู่
ทันใดนั้น ท่ามกลางหมอกมีเสียงหายใจดังขึ้น ไม่รู้ว่าเป็นตัวอะไร แต่ลมหายใจหนักแน่นมาก
เย่เซิ่งเทียนรู้สึกปวดใจ เขาฟังที่มาของเสียงอย่างละเอียด
หลังจากนั้น เสียงหายใจนี้ก็ดังขึ้นรอบๆตัวของเขา ไม่มีทิศทางที่แน่ชัด
“ผิดปกติ”
เย่เซิ่งเทียนก้าวถอยหลัง ภาพเงาขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น กระแทกเข้ากับที่ที่เขายืนอยู่
“นี่มันอะไรกัน？”
เย่เซิ่งเทียนน่าจะดูออกนะคะ เงาดำนั้น กลับมีกรงเล็บขนาดใหญ่！
