Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่874 ฉันไม่มีพ่อแล้ว
“ห้าวเอ๋อร์ นายทำดีมาก พวกเรา เทียบกับเจ้าไม่ติดเลย”
เจียงลั่วเสินมองดูเย่ห้าวสลายหายไปด้วยความตกตะลึง แล้วพูดพึมพำออกมา
ไม่มีใครรู้เลยว่า สุดท้ายแล้วจะเป็นแบบนี้
ไม่มีใครเข้าใจความเจ็บปวดของเย่ห้าว
และไม่มีใครรับรู้ได้ว่า หลายปีมานี้เย่ห้าวต้องผ่านความเจ็บปวดมายังไง
ความตายสำหรับเย่ห้าว อาจจะเป็นการปลดปล่อยก็ได้
เย่เซิ่งเทียนคุกเข่าลงพื้น เหมือนสูญเสียวิญญาณไปแล้ว
เย่ห้าวตายแล้ว
ผู้ชายที่ทำให้แม่เสียใจตายไปแล้ว
ผู้ชายที่ไม่สมควรเป็นสามีและไม่สมควรเป็นพ่อตายแล้ว
แต่ทำไมเขาถึงเสียใจขนาดนี้ล่ะ？
ทำไมเขาถึงปวดใจขนาดนี้
เขามองดูสองมือที่ว่างเปล่าของตัวเอง ผู้ชายชั่วคนนั้นตายไปแล้ว ไม่เหลืออะไรไว้เลย
หายไปทั้งอย่างนั้น ไม่เหลือเศษผ้าให้เขาจับไว้เลย
ไม่เหลืออะไรไว้เลย
“ที่จริง ผมเข้าใจความเจ็บปวดของพ่อแล้ว ผมเข้าใจความลำบากใจของพ่อแล้ว ผมเข้าใจแล้วว่าพ่อก็เหนื่อย”
เย่เซิ่งเทียนพูดพึมพำ “แต่ผมไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับพ่อยังไง ไม่รู้ว่าจะพูดกับพ่อยังไง พ่อไม่ให้โอกาสให้ผมได้ยอมรับในตัวพ่ออีกครั้งเลย”
“พ่อ ผมเข้าใจพ่อแล้ว”
“แต่พ่อ ไม่อยู่แล้ว”
กลิ่นอายของเลือดอบอวลไปทั่ว บนพื้นเต็มไปด้วยศพ
องครักษ์เงาที่ปกป้องหวางซีกับซือซือ ตายหมดแล้ว
36ขุนพลสวรรค์กับ72ขุนพลนรก
เย่ห้าวก็ตายแล้ว
เย่เซิ่งเทียนคุกเข่าอยู่บนพื้นนิ่งๆ ในตามีน้ำตาเลือดไหลออกมา
“เซิ่งเทียน”
หวางซีพุ่งเข้าไปกอดเย่เซิ่งเทียนไว้ ร้องไห้อย่างเจ็บปวดแล้วพูดว่า “ถ้านายอยากร้องไห้ก็ร้องออกมาเถอะ อย่าทำให้ฉันตกใจได้ไหม พ่อของเราไม่โทษนายหรอก เขาไม่เคยโทษนายเลยนะ เขาบอกกับฉันว่า เขาภูมิใจในตัวนายมาก บอกว่านายเก่งกว่าเขา พ่อของเรายังบอกว่า ถ้าเขาตายไปแล้ว เขาไม่อยากให้นายต้องเจ็บปวด เขาหวังให้นายลุกขึ้นได้อีกครั้ง ช่วยแม่ของเรากลับมาให้ได้ เซิ่งเทียน นายพูดอะไรหน่อยสิ”
หลี่หลานกอดซือซือที่กำลังสลบอยู่เอาไว้ และปาดน้ำตาไม่หยุด
ครอบครัวนี้ทุกข์จริงๆ
เธอไม่รู้ว่าพวกคนลับพวกนั้นจะทำอะไร ทำไมถึงต้องตามสังหารพวกเขาด้วย
เธอคิดไม่ออก ทำไมพราะเจ้าถึงไม่ยุติธรรมแบบนี้ ทำไมถึงต้องนำความโชคร้ายทั้งหมดมาลงที่ครอบครัวนี้ด้วย
“เซิ่งเทียน พ่อเจ้าอยู่บนสวรรค์ ก็คงไม่อยากเห็นเจ้าเป็นแบบนี้ ลูก ร้องไห้ออกมาเถอะ ร้องออกมาเดี๋ยวจะดีเอง”
หลี่หลานเจ็บปวดจนไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
เมื่อก่อนเธอไม่ชอบเย่ห้าว ทำไมใจแข็งขนาดนี้
แต่ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วล่ะ
เย่ห้าวปวดใจ ไม่น้อยไปกว่าเย่เซิ่งเทียนเลย
สองพ่อลูก มีอะไรก็เก็บไว้ในใจและแบกรับไว้คนเดียว
พ่อลูกคู่นี้
“ไอ้สัตว์เดรัจฉาน ไปตายเถอะ สักวัน ฉันจะทำให้พวกนายตกนรกทั้งเป็นให้ได้！”
จ้านอู๋ซวงต่อยหมัดลงพื้นแรงๆ อดกลั้นจนปวดใจไปหมด
แค่รู้สึกบรรยากาศในตอนนี้มันอึดอัดมาก
เวินเฉินเช็ดน้ำตาไม่พูดอะไร
แต่สายตาคู่นั้นกลับเต็มไปด้วยแรงอาฆาตแค้น
“เซิ่งเทียน นายพูดอะไรหน่อยสิ นายอย่าทำให้ฉันตกใจสิ พ่อของเราไม่อยากให้นายเป็นแบบนี้นะ นายร้องไห้ออกมาเถอะ ขอร้องล่ะนะ”
หวางซีร้องไห้ เธอไม่เข้าใจว่า ทำไมเย่เซิ่งเทียนถึงปกปิดตัวตนที่แท้จริงกับเธอมาตลอด
เพราะเขาต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งกว่าเขามากมาย
เย่เซิ่งเทียนเบือนหน้าหนี นัยน์ตาเต็มไปด้วยเส้นเลือด น้ำตาผสมเลือดไหลอาบแก้ม แล้วพูดว่า “แม่ ซีเอ๋อร์ ฉันไม่มีพ่อแล้ว”
หลี่หลานพูดอย่างเจ็บปวดหัวใจ “ลูก ลูกยังมีพวกเรานะ ยังมีพวกเราอยู่”
ในตอนนี้เอง ชายหนุ่มที่สวมชุดคลุมสีดำก็ปรากฏตัวขึ้น หัวเราะแล้วพูดว่า “ไอ้หยา เป็นละครดราม่าที่เศร้าจริงๆ ละครเรื่องนี้สนุกดีจังเลยนะ”
พญาดำมาแล้ว！！
