Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 843 พวกเรารับปากแล้ว
จ้านอู๋ซวงมองดู สีหน้าออวิดน่าเกลียดราวกับยายแก่ตายยังไงอย่างงั้น ยิ้มเยาะพลางพูดว่า “ตอนนี้เพิ่งจะรู้สึกเสียใจทีหลังแล้วงั้นเหรอ? ดูเหมือนว่ายังไม่จัดการพวกแกในสงครามให้กลัว เทพสงครามพวกแกตายเป็นสิบในสนามรบ ยังรู้สึกว่าตายไม่พอหรือไง? ตอนที่พวกแกตัดสินใจจับนายหญิงและองค์หญิงน้อย ก็น่าจะคิดได้ว่า ไม่ช้าก็เร็ววันนี้ก็มาถึง!
“ไอ้งั่งเอ๊ย คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าโลกเพียงคนเดียวแล้วงั้นสิ? คิดว่าตัวเองจะทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ? วันนี้ถ้าไม่ฆ่าพวกแกสักหน่อย ดูเหมือนว่าพวกแกก็ยังไม่หลาบจำกัน”
ออวิดอยากจะฉีกปากของจ้านอู๋ซวงจริงๆ
เมื่อสักครู่ทุบเขาก็ไม่เป็นไร แถมยังถ่มน้ำลายใส่ตัวเขาอีก
เขาไม่เคยรู้สึกอัปยศมากขนาดนี้มาก่อน
ครั้งนั้นที่เย่เซิ่งเทียนตบไปฉาดหนึ่ง เขาก็ยังถือว่ารับได้
ยังไงซะเย่เซิ่งเทียนมีความสามารถเหนือมนุษย์ เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้เลย
แต่จ้านอู๋ซวงมันก็แค่ตัวอะไรกัน ความสามารถก็พอๆกันกับเขา ตอนนี้ก็เขาแค่อาศัยคนที่มีบารมีคอยหนุนหลังให้
ถ้าสายตาสามารถฆ่าคนได้ เขาคงฆ่าจ้านอู๋ซวงนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว!
“จ้องอะไร? ไม่ยอมเหรอ? ตบแกแกก็ทนรับไว้ ไม่มีความสามารถก็หุบปากไป!”
จ้านอู๋ซวงไม่ให้เกียรติเพราะว่าอีกฝ่ายเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหมแห่งประเทศอเมแม้แต่น้อย
ถ้าหากวันนี้คนที่มาคือเซียวเจิ้นกั๋ว งั้นก็ยังคงเคารพออวิดอยู่บ้าง
สุดท้ายแล้วก็เป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ของประเทศอเม
แต่จ้านอู๋ซวงไม่รู้สึกกังวลเลยแม้แต่น้อย เขาไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำ
สำหรับเขาแล้ว แกสามารถเอาชนะฉันได้ แกจะทำยังไงกับฉันก็ได้
งั้นก็เช่นเดียวกัน แกเอาชนะฉันไม่ได้ ฉันจะทำยังไงกับแกก็ได้
แกไม่ทำให้ฉันอับอาย ไม่ฆ่าฉัน ก็เป็นฉันที่ทำให้แกอับอาย และฆ่าแกตาย
ส่วนการเคารพคู่ต่อสู้ มันจะอะไรกันหนักหนา? ต่างก็เป็นคู่ต่อสู้กันทั้งนั้น ยังจะให้เคารพแกอีกเหรอ?
ฆ่าให้ตายตั้งแต่แรกถึงจะถูกต้อง
ถ้าจะเคารพ จะยังนับว่าเป็นคู่ต่อสู้อะไรกันอีก
“จ้านอู๋ซวง แกเป็นเทพสงครามชั้นยอดแห่งประเทศต้าเซี่ย แม้แต่พิธีการประเทศใหญ่โตก็ไม่มีเหรอ?”
ออวิดกล่าวอย่างไม่พอใจ
“นี่ไงพิธีการที่ฉันจะมอบให้แก”
จ้านอู๋ซวงเตะออวิดล้มลง ฝ่าเท้าเหยียบตรงหน้าออวิด “พิธีการนี้ยังไม่ดีงั้นเหรอ? พวกแกแม่งต่างก็ทำร้ายเพื่อนสนิทของเรา ยังคิดอยากให้ฉันสนองความต้องการให้แกอีกเหรอ? ฉันไม่ได้เลวทรามต่ำช้าเหมือนอย่างพวกแก!”
ออวิดหน้าชื่นอกตรม
เสียใจทีหลังแล้วไม่น่าไปยั่วยุไอ้บ้านนอกอย่างจ้านอู๋ซวงเลย
ดังนั้นเขาตัดสินใจที่จะไม่สนใจจ้านอู๋ซวงอีก ไม่แน่อาจจะทำให้รู้สึกอับอายน้อยลง
ในเวลานี้ ทางฝั่งโฟเดนท์โทรวิดีโอคอลมาอีกครั้ง จ้านอู๋ซวงทำเสียงถุย และยกเท้าออก
มีรอยรองเท้าติดอยู่บนใบหน้าของออวิด
ครั้งนี้คนที่พูดก็คือฮิวเวล
เมื่อเห็นรอยรองเท้าบนหน้าออวิด มุมปากของฮิวเวลกระตุก เขานึกภาพออกเลยว่าออวิดเผชิญหน้ากับความอัปยศอดสูอย่างไรบ้าง
ไม่ต้องพูด นี่จะต้องเป็นฝีมือของจ้านอู๋ซวงจอมมุทะลุอย่างแน่นอน
นอกจากเขา ก็ไม่มีใครหยาบคายได้อย่างนี้อีกแล้ว
แม้ว่าจะเป็นเหลิ่งเจว๋ซื่อเทพสงครามสุดขั้วของประเทศต้าเซี่ยที่มีสีหน้าบึ้งตึงและเย็นชาราวกับงูพิษ ก็ไม่มีทางทำเช่นนี้
เรื่องที่ไม่เห็นหัวใครแบบนี้ ก็มีเพียงแค่จ้านอู๋ซวงจอมมุทะลุคนนี้เท่านั้นที่ทำได้
อะไรกันทั้งสองฝ่ายทำสงครามไม่มีการสังหารผู้เจรจา สำหรับจ้านอู๋ซวงมันไม่มีอยู่เลยด้วยซ้ำ
“ออวิด แกไปบอกคุณเย่ ว่าพวกเรารับปากแล้ว”
ขณะที่พูดคำนี้ออกมา ฮิวเวลเหมือนจะแก่ขึ้นหลายสิบปีในทันที พูดจาอย่างกระง่อนกระแง่น
ออวิดหลับตาลงอย่างเจ็บปวด
วันนี้ จะเป็นวันที่อัปยศที่สุดในประวัติศาสตร์ของประเทศอเม
เกียรติของพวกเขาทั่วทั้งประเทศอเม ถูกเย่เซิ่งเทียนย่ำยีลงบนพื้นอย่างรุนแรง
“คุณเย่ พวกเรารับปากแล้ว”
ออวิดพูดจบ ก็เหมือนถูกสูบเรี่ยวแรงไปทั้งตัว
