Mars เจ้าสงครามครองโลก – บทที่ 1016 แผนการของแต่ละตระกูล

เย่เซิ่งเทียนและคนสามสี่คนออกไปอย่างรวดเร็ว

ภายในหนึ่งวัน ฆ่าแดนทะลุเทพติดต่อกันหลายคน สังหารเทพหนึ่งตน ！

ทั้งตระกูลลึกลับ ล้วนแต่ตกอยู่ในความบ้าคลั่งแล้ว！

หลายปีที่ผ่านมานี้ ไม่มีใครทำได้ถึงขั้นนี้เลย！

“ฆ่าแดนทะลุเทพติดต่อกันหกท่าน สังหารเทพหนึ่งตน นี่มันบ้าไปแล้ว！”

“หรือว่าพวกเราไม่ได้เกิดมาจากปริภูมิ-เวลาเดียวกันกับเย่เซิ่งเทียนงั้นเหรอ？หรือว่าพวกเราพลาดไปหลายสิบปีแล้วงั้นเหรอ？”

“เหลือเชื่อเลย ฆ่าแดนทะลุเทพติดต่อกันหกท่าน สังหารเทพหนึ่งตน นี่มันบ้าไปแล้วนะ！”

แต่ละตระกูล เรียกประชุมลับกันทันที

จะต้องปรึกษาหารือและตกลงกลยุทธ์ลำดับต่อไปใหม่อีกครั้งแล้ว

เย่เซิ่งเทียน นำมาซึ่งความโชคร้ายอย่างมาก

การปรากฏตัวของเขา หมายความว่า แดนทะลุเทพ ไม่ได้เป็นผู้แข็งแกร่งอีกแล้ว！

ไม่ใช่การมีอยู่ที่ไม่มีวันตายอีกแล้ว！

แดนทะลุเทพ ยังคงถูกฆ่าตายได้！

ยังคงตายได้！

ผู้แข็งแกร่งที่หลับลึกของตระกูลเหล่านี้ ขืนหลับลึกต่อไปก็ไม่มีความหมายแล้ว ยุคสมัยเปลี่ยนไปแล้ว！

แดนทะลุเทพล้วนแต่พูดฆ่าก็ฆ่าเลย อีกอย่างเมื่อฆ่าก็ฆ่าตายหกท่าน！

แม้แต่พลังอำนาจของเทพก็สับฆ่าได้！

ขืนนอนหลับลึกต่อไปอีก ตระกูลก็อาจจะไม่มีแล้ว！

จำเป็นจะต้องเปลี่ยนแล้ว！

สิ่งที่ทำให้พวกเขารู้สึกหวาดกลัวที่สุด คือพรสวรรค์ระดับปีศาจนั่นของเย่เซิ่งเทียน

ภายในเวลา5ปีสั้นๆ ทะลวงแดนทะลุเทพ ฆ่าแดนทะลุเทพติดต่อกันหกท่าน！

ระยะเวลาห้าปี แม้ว่าสำหรับอัจฉริยะหลายคน เป็นเพียงแค่การเริ่มต้น！

แต่เย่เซิ่งเทียนล่ะ？

มีสิทธิ์ที่จะถึงระดับสูงสุดแล้ว！

มีพละกำลังที่จะท้าทายกับสรวงสวรรค์แล้ว！

“ดูเหมือนว่าพวกเราเลือกทำงานร่วมกันกับเย่เซิ่งเทียน เป็นสิ่งที่ถูกต้อง อัจฉริยะระดับปีศาจเช่นนี้ เวลาผ่านไปนานมากขนาดนี้แล้วยังไม่มีใครเหนือชั้นกว่าเขา”

ณ ตระกูลจง จงหยู่ทอดถอนหายใจ

ห้าพันปีที่ผ่านมา เย่เซิ่งเทียนถือว่าเป็นผู้ที่ได้รับการโปรดปรานจากพระเจ้าเป็นคนแรก！

ไม่มีใครเทียบเทียมได้

จงกวงพูดอย่างค่อนข้างอิจฉาว่า : “พรสวรรค์เช่นนี้ ถ้าหากไม่ตาย เกรงว่าแม้ว่าเป็นคนเหล่านั้นของสรวงสวรรค์ ก็ถูกชำระสะสางทั้งหมด！”

จงหมิงท่านรองแห่งตระกูลจงพูดอย่างเป็นกังวลว่า : “เพียงแต่ เย่เซิ่งเทียนเติบโตมาจนถึงจุดนี้ ทางฝั่งสรวงสวรรค์ก็จะลงมือแล้วสินะ？พวกเขาจะอนุญาตให้เย่เซิ่งเทียนเติบโตต่อไปเหรอ？”

จงหยู่ขมวดคิ้วพร้อมพูดว่า ： “คิดอยากจะไปถึงจุดสูงสุด ยังต้องการโชคดีอย่างมากด้วย ผู้ที่ทำการใหญ่ พละกำลัง โชคชะตาห้ามขาดแม้แต่อันเดียว！โชคชะตา ก็เป็นศักยภาพอย่างหนึ่ง ！ถ้าหากเย่เซิ่งเทียนโชคไม่ดีมาก ท้ายที่สุดเสียชีวิตตั้งแต่เยาว์วัย งั้นก็ไม่ถือว่าอะไร！แม้ว่าตระกูลจงของเราลงทุนกับเย่เซิ่งเทียน แต่อย่างน้อยตอนนี้ ยังไม่สามารถสนับสนุนเขาอย่างชัดเจนได้โดยสิ้นเชิง เผื่อว่าเขาไม่ได้มีโชคชะตาที่สอดคล้องกัน สุดท้ายล้มเหลว งั้นสำหรับตระกูลจงของเราแล้ว เป็นหายนะครั้งใหญ่！”

จงกวงพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังว่า : “พ่อ ฉันเข้าใจ ทางฝั่งฉัน จะให้รายชื่อบางส่วนเกี่ยวกับคนเหล่านั้นที่ลงมือกับเขาในครั้งนี้ให้กับเย่เซิ่งเทียน สำหรับตระกูลจงของเรา นี่เป็นการให้ความช่วยเหลือที่มากสุดที่ให้แก่เขาได้แล้ว！”

จงหยู่ยิ้มพร้อมพูดว่า : “นี่คือดีมากแล้ว เย่เซิ่งเทียนเข้าใจได้ การเครื่องไหวครั้งนี้ สำหรับเขาแล้วไม่ต่างอะไรจากให้ความช่วยเหลือในยามที่คนคับขันได้อย่างทันท่วงที และสำหรับตระกูลจงของฉัน ก็เป็นเรื่องเดียวที่สามารถทำได้ในตอนนี้”

ดังนั้นในขณะเดียวกันทางตระกูลเหย้

เป็นครั้งแรกที่เหย้มั่วเรียกประชุมตระกูลในนามของเขาแล้ว

“ข่าวที่ทางฝั่งเย่เซิงเทียนส่งมาพวกคุณรู้กันหมดแล้วใช่ไหม？ลองพูด ว่ามีความคิดเห็นอะไรกันบ้าง？”

พ่อของเหย้ซูหลิง ก็คือเหย้หวงผู้นำตระกูลเหย้ เอ่ยปากพูดว่า : “การแสดงออกมาของเย่เซิ่งเทียน เหนือการคาดหมายของคนจริงๆ พรสวรรค์เช่นนี้ เพียงพอที่จะเรียกได้ว่าเป็นอัจฉริยะคนแรกตลอดห้าพันปีที่ผ่านมา ！แต่พรสวรรค์เช่นนี้ จะได้ไปไกลได้แค่ไหนกัน？จะถึงระดับไหน？พวกเราล้วนแต่ต้องพิจารณา พวกเราลงทุนให้เขาบางอย่างได้ แต่ว่าไม่จำเป็นต้องสนใจมากเกินไป ถึงยังไง เขาก็เป็นแค่ตัวทดลองของสรวงสวรรค์ แม้ว่าตอนนี้กลายเป็นการมีอยู่ของแดนทะลุเทพหนึ่งวัง แต่ก็ไม่ถือว่าเป็นอะไรเช่นเดิม อัจฉริยะที่เดินต่อไปได้ ต่างหาก ที่จะเป็นอัจฉริยะที่แท้จริง และสำหรับสรวงสวรรค์แล้ว ยิ่งพรสวรรค์ของเย่เซิ่งเทียนสูง มูลค่าการหลอกใช้ประโยชน์ก็ยิ่งมาก！ ”

เหย้ซูหลิงค่อนข้างรู้สึกผิดหวังต่อพ่อ กัดฟันแล้ว เดินออกมาพร้อมพูดว่า ：“งั้นพวกคุณเคยคิดกันบ้างไหมว่า ถ้าหากเย่เซิ่งเทียนทำลายสรวงสวรรค์ได้ขึ้นมาจริงๆล่ะ？ตระกูลเหย้ของเราควจะทำยังไง？ ถึงตอนนั้นจะต้องไปประจบสอพลอเย่เซิ่งเทียนหรือเปล่า？ ถึงตอนนั้น แม้ว่าตระกูลเหย้จะลดท่าทางที่สูงส่งไปประจบสอพลอได้ แต่เย่เซิ่งเทียนจะรับเหรอ？”

อารองเหย้หวางพูดตะโกนว่า ： “กำเริบเสิบสาน！หลิงเอ๋อร์ ทำไมแกพูดจาอย่างนี้นะ！”