เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 46

หวูเฉินเอาหนังสือออกมาหนึ่งเล่ม แล้วพูดว่า “นี่เป็นอีกหนึ่งอย่างที่สำคัญ ก่อนให้นาย ฉันต้องถามนายครั้งสุดท้าย ลู่ฝาน นายจะฝึกทั้งบู๊และชี่จริงๆ ใช่ไหม มันอาจทำให้นายไม่มีความสำเร็จอันใดเป็นชิ้นเป็นอัน ในชีวิตนี้”

ลู่ฝานพูดว่า “เรื่องที่ผมตัดสินใจแล้ว ไม่มีทางเปลี่ยนใจ อาจารย์วางใจเถอะ”

หวูเฉินพยักหน้าอย่างปลาบปลื้ม แล้วพูดว่า “โอเค นี่คือวิชาเทพยอดกลั่นยาอู๋จี๋ ที่สำคัญที่สุดของการฝึกทั้งชี่และบู๊ ก่อนอื่น ฉันต้องบอกนายไว้ก่อน นี่เป็นหนังสือวิชาฝึกชี่ที่แปลกประหลาด นอกจากคนที่สร้างมันขึ้นมา ยังไม่มีคนฝึกฝนมันได้”

ลู่ฝานพูดว่า “แล้วคนที่สร้างมัน เป็นยังไงบ้าง”

หวูเฉินเงียบครู่หนึ่ง จากนั้นจึงพูดว่า “คนที่สร้างมัน คือฉันเอง”

ลู่ฝานอึ้งไปทันที หวูเฉินเลิกแขนเสื้อตัวเองขึ้นมา ให้ลู่ฝานเห็นแขนของเขา

เส้นเลือดปรากฏออกมา เส้นเลือดมากมาย รวมตัวกันเป็นก้อนอยู่ตรงข้อพับ ตั้งแต่ข้อพับขึ้นไป ดูแห้งเหี่ยว ขาวซีด หวูเฉินเอาแขนเสื้อลง แล้วพูดว่า “นี่คือสิ่งที่ฉันต้องแลกมาจากการฝึกมัน เส้นลมปราณติดขัด เส้นเลือดไหลเวียนไม่ดี กลับตาลปัตรไปหมด ฉันสูญเสียพลังไปทุกเวลา จนสักวันหนึ่ง จุดตันเถียนจะแตกสลาย ร่างระเบิดตายไป”

ลู่ฝานแววตาวูบไหว กัดฟันพูดว่า “รักษาไม่ได้เหรอครับ”

“รักษาได้อยู่แล้ว แต่สมุนไพรที่ใช้ ล้ำค่าหายากมาก ฉันเคยท่องไปทั่วทุกที่กว่ายี่สิบปี ไม่ได้อะไรสักอย่าง บางทีบนโลกนี้ อาจมีคนหาสมุนไพรพวกนั้นเจอ และกลั่นมันเป็นยา แต่คงไม่ใช่ฉัน แต่นายไม่ต้องกังวล แม้เป็นเช่นนี้

ลู่ฝานเงียบไป จากนั้นพูดว่า “อาจารย์ไม่มีทางเอาวิชาที่ตัวเองสร้างขึ้นมาทำร้ายผมหรอก ในเมื่ออาจารย์ให้ผมฝึก ต้องมีความมั่นใจแน่นอน ใช่ไหม”

ได้ทำผิดครั้งยิ่งใหญ่ นั่นก็คือฉันฝึกชี่มาหลายปี ซึ่งทั้งหมดถูกกำหนดไว้แล้ว เข้าร่วมการเปลี่ยนแปลงพลังปราณของนักบู๊ ผลสุดท้าย ทั้งสองด้านไม่สามารถรวมกันได้ ทำให้ฉันคว้ามันมาไม่ได้ และบาดเจ็บสาหัส

หวูเฉินพูดพลาง มีกระแสลมออกจากนิ้ว กระแสลมสีขาว เหมือนกับเปลวไฟลุกโชน

หวูเฉินยิ้ม แล้วพูดว่า “พลังปราณของนักบู๊ ชี่ของผู้ฝึกชี่ รวมไว้ด้วยกัน ฉันเรียกมันว่า ปราณชี่!”

หวูเฉินสะบัดมือ ปล่อยกระแสลมเข้าไปในน้ำ กระแสลมเพียงเล็กน้อย ทำให้น้ำตกเกิดเสียงระเบิดสั่นสะเทือน

เสียงระเบิดอันน่ากลัว สั่นสะเทือนแก้วหู น้ำสาดกระเซ็นไปทั่ว ขณะเดียวกัน ลู่ฝานเห็นสายน้ำนับไม่ถ้วน เคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว ซัดโจมตีไปรอบๆ

“มีพลังรุนแรงของพลังปราณ และมีพลังเปลี่ยนแปลงฟ้าดินของการฝึกชี่ นี่คือปราณชี่ มีเพียงหนึ่งเดียว พลานุภาพสุดยอด”

หวูเฉินพูดพลาง แววตามีไฟลุกโชน

ลู่ฝานเห็นทุกอย่าง ตกใจเป็นอย่างแรก จากนั้นเกิดความมุ่งหวังกับพลังแบบนี้

“อาจารย์ พลังแบบนี้ อันตรายมากใช่ไหมครับ”

“ถูกต้อง อันตรายมาก แต่ถ้าคนคนหนึ่ง เริ่มฝึกปราณชี่ตั้งแต่แรก พลังปราณกับพลังชี่ในร่างกายเกิดขึ้นพร้อมกัน และผสมผสานกัน จะไม่มีทางเกิดปฏิกิริยาสะท้อนกลับ เหมือนร่างกายของฉัน จากนั้น เขาฝึกต่อไปเรื่อยๆ นับวันยิ่งแข็งแกร่งขึ้น ฉันจินตนาการไม่ออกเลย

ลู่ฝานกำหมัดแน่น ชีวิตคนจะมีโอกาสได้สู้สักกี่ครั้ง

ลู่ฝานกัดฟันพูดว่า “อาจารย์ สอนผมเถอะ”

หวูเฉินพูดว่า “ไม่เสียใจภายหลังเหรอ”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ไม่เสียใจแน่นอนครับ”

หวูเฉินหัวเราะ เอาวิชาเทพยอดกลั่นยาอู๋จี๋ วางไว้ในมือลู่ฝาน

“นายวางใจเถอะ ฉันจะคอยดูนายตลอดเวลา จนกระทั่งนายฝึกปราณชี่ครั้งแรกออกมาได้ จะไม่ให้ความเศร้าที่เกิดกับฉัน เกิดขึ้นในตัวนายอีกเด็ดขาด”

ลู่ฝานพยักหน้า เปิดวิชาเทพยอดกลั่นยาอู๋จี๋

ตัวอักษรใหญ่บรรทัดแรก ปะทะเข้ากับสายตาของลู่ฝาน

“ความไร้กำเนิดความเต็ม ความเต็มกำเนิดทวิภาวะ ทวิภาวะให้กำเนิดสี่ปรากฏการณ์ สี่ปรากฏการณ์ให้กำเนิดแปดเอกลักษณ์ แปดเอกลักษณ์ให้กำเนิดสรรพสิ่ง……”

ลู่ฝานนั่งลงช้าๆ ศึกษาวิชาเทพยอดกลั่นยาอู๋จี๋อย่างเงียบๆ

หวูเฉินหันไปมองรอบๆ จากตรงนี้ สามารถมองเห็นทิวเขายาวทั้งลูก

ทั่วดินแดนอันไร้ขอบเขต พระอาทิตย์สีแดง สายลมเบาๆ

ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ลู่ฝานกำลังจะเหยียบลงบนเส้นทางแปลกใหม่

ขนาดตัวเขาเองยังไม่รู้ ว่าเขาจะประสบความสำเร็จแบบใด บนเส้นทางนี้

เหล่านกบินขึ้นมาจากในป่า เข้าไปในเมฆหมอก