ลู่ฝานเห็นเด็กผู้หญิงล้มลงบนพื้น เห็นได้ชัดว่าต้านไม่ไหว
เขากัดฟันกรอด ให้ตายเถอะ เขาทนไม่ได้ที่จะเห็นผู้หญิงตายต่อหน้าเขา จึงพุ่งเข้าไปหน้าเด็กผู้หญิง ลู่ฝานอุ้มเด็กผู้หญิงไว้ในอก
ปราณชี่ของเขาไม่สามารถปล่อยได้ไกลเหมือนนักบู๊ปราณนอก สามารถครอบคลุมพื้นที่ใกล้ๆ เท่านั้น ดังนั้น ลู่ฝานอุ้มเด็กผู้หญิงไว้แน่นมาก ทันใดนั้นลู่ฝานไม่ทันสังเกตว่าฝ่ามือตัวเองจับอยู่บนก้นของอีกฝ่าย แถมยังจับแรงด้วย
ทันใดนั้น เปลวไฟดำหายไป ลู่ฝานคิดว่าตัวเองคงสุกแล้ว เพราะเขาได้กลิ่นเนื้อย่าง
สุนัขตัวน้อยที่ลอยอยู่กลางอากาศ หล่นลงมาบนพื้น ปีกเปลวเพลิงสีดำด้านหลังหายไปแล้ว
สุนัขพ่นวงแหวนสีดำออกมาสองวง นอนนิ่งบนพื้นราวกับตาย
สมบัติในโพรงถ้ำละลายไปเกือบครึ่ง ลู่ฝานรู้สึกว่าขยับไม่ได้แล้ว พอขยับรู้สึกปวดเหมือนตัวจะฉีกออก
เด็กผู้หญิงจ้องลู่ฝาน แต่เธอไม่ขยับเช่นกัน เพราะเธอใช้พลังปราณไปหมดแล้ว ตอนนี้อยู่ในสภาวะอ่อนล้า
ทันใดนั้น มีเสียงลมดังขึ้นด้านนอก เงาคนพุ่งเข้ามาราวกับสายลม
เป็นหวูเฉิน อาจารย์ของลู่ฝาน!
เห็นลู่ฝานสภาพเช่นนี้ หวูเฉินตกใจมาก รีบเดินเข้ามาพูดว่า “ลู่ฝาน นายเป็นยังไงบ้าง”
ลู่ฝานไม่สามารถขยับตัวได้ แต่ยังพูดได้ เขาพูดช้าๆ ว่า “อาจารย์ ผมไม่เป็นไร แค่โดนเผาเท่านั้น อาจารย์รีบไปเอาของเร็ว”
หวูเฉินได้ยิน จึงรีบถอดแหวนบนมือลู่ฝานออก กวาดสมบัติที่เหลืออยู่มาทั้งหมด
ดูออกเลยว่าหวูเฉินเชี่ยวชาญเรื่องกวาดสมบัติ ท่าทางชำนาญมาก ของแต่ละอย่างเข้ามาในแหวนอย่างรวดเร็ว
เมื่อกวาดของเสร็จเรียบร้อย หวูเฉินยกมือขึ้นมา ใส่ปราณชี่เข้าไปในตัวลู่ฝาน
เดิมทีในตัวลู่ฝานอยู่ในสภาวะเหนื่อยล้า ไร้เรี่ยวแรง มีปราณชี่นี้คอยช่วยเหลือ ลู่ฝานรู้สึกว่าสามารถขยับได้แล้ว
เสียงเหมือนถั่วระเบิด ดังออกมาจากร่างกายเขา ลู่ฝานวางเด็กผู้หญิงลงก่อน
มองเด็กผู้หญิงที่ดูเหนื่อยล้า ลู่ฝานพูดเบาๆ ว่า “ขอโทษด้วย ฉันต้องการของที่นี่เหมือนกัน”
หวูเฉินพูดว่า “ลู่ฝาน ไปกันเถอะ ฉันแค่ล่อไอ้คนแดนหยินหยางระยะรู้ความคนนั้นออกไปเท่านั้น อีกไม่นาน เขาคงกลับมา”
ลู่ฝานตอบรับ ก้าวออกไปข้างนอก ตอนเดินผ่านสุนัขตัวนั้น เหมือนลู่ฝานลังเลเล็กน้อย จากนั้นจึงจับสุนัขขึ้นมา
“ไปกันเถอะ”
ลู่ฝานเอ่ยขึ้น
หวูเฉินจับไหล่ลู่ฝาน ร่างกายกลายเป็นสายลม ออกไปอย่างรวดเร็ว
ทั้งสองออกจากโพรงถ้ำ เข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว เมื่อลงมาสู่พื้น พวกเขาเห็นลำแสงขาวดำ พุ่งกลับมา เข้าไปในโพรงถ้ำทันที
ทั้งสองรีบออกไปอย่างรวดเร็ว
ในโพรงถ้ำ ผู้อาวุโสตะโกนอย่างร้อนใจ “ฮ่วนเย่ว์ ฮ่วนเย่ว์”
ทันใดนั้น ผู้อาวุโสเห็นฮ่วนเย่ว์นอนอยู่บนพื้น จึงรีบเดินเข้าไป วางมือข้างหนึ่ง ไว้บนหน้าผากฮ่วนเย่ว์
“โชคดีๆ แค่พลังหมดเท่านั้น”
ผู้อาวุโสสีหน้าโล่งอก ใส่พลังปราณสีดำขาวเข้าไป ฮ่วนเย่ว์หอบเบาๆ “อาจารย์โง่ ทำไมเพิ่งมาตอนนี้”
ผู้อาวุโสพูดด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน “ฉันคิดไม่ถึงเหมือนกันว่าอีกฝ่ายจะสร้างความโกลาหลเช่นนี้ เพื่อแค่สร้างสถานการณ์ขู่เท่านั้น”
ฮ่วนเย่ว์ค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง แล้วพูดว่า “ล่อเสือออกจากถ้ำง่ายๆ แค่นี้ อาจารย์ยังดูไม่ออก ยังเป็นนักบู๊แดนหยินหยางหรือเปล่า ฉันอับอายแทนอาจารย์จริงๆ”
ผู้อาวุโสโดนว่าจนหน้าแดง ฮ่วนเย่ว์ชี้ไปในโพรงถ้ำ แล้วพูดว่า “ตอนนี้แย่แล้ว เขาเอาสมบัติไปแล้ว เราไม่ได้อะไรสักอย่าง”
ผู้อาวุโสหันไปมองรังมังกรที่ว่างเปล่า พูดอย่างทอดถอนใจว่า “ไม่ได้ก็ไม่ได้สิ อีกอย่างสมบัติที่เราต้องการ ก็ไม่รู้อยู่ที่นี่หรือเปล่า เมื่อกี้แกเห็นว่าที่นี่มีอาวุธอะไรหรือเปล่า”
ฮ่วนเย่ว์ครุ่นคิด แล้วพูดว่า “ไม่รู้ อาจารย์ อาวุธของอาจารย์คืออะไรกันแน่ ถามมาตลอดทาง ก็ไม่ยอมบอก”
ผู้อาวุโสพูดอย่างเหนื่อยใจ “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่รู้ว่ามีอาวุธวิเศษของผู้แข็งแกร่งขั้นสุดยอดปรากฏขึ้นที่นี่ แต่เป็นผู้แข็งแกร่งขั้นสุดยอดท่านไหน ไม่มีใครรู้เหมือนกัน”
ฮ่วนเย่ว์พูดว่า “แล้วข่าวมาได้ยังไง”
ผู้อาวุโสพูดช้าๆ ว่า “ลุงหลงของแกบอกฉัน”
ฮ่วนเย่ว์ชะงักไป แล้วพูดว่า “อย่าบอกนะว่าลุงหลงรู้จากการดูดวงดาว”
ผู้อาวุโสพยักหน้า แล้วพูดว่า “น่าจะใช่ 80 เปอร์เซ็นต์”
ฮ่วนเย่ว์รู้สึกไม่พอใจ พูดเสียงดังว่า “อาจารย์โง่ คำพูดที่ลุงหลงพูดออกมาจากการดูดวงดาว อาจารย์เชื่อได้เหรอ อาจารย์เป็นอาจารย์โง่จริงๆ”
ผู้อาวุโสลูบจมูกแล้วพูดว่า “บางครั้งลุงหลงของแก ดูแม่นมากนะ”
ฮ่วนเย่ว์ย่นปากยู่ โกรธจนแก้มป่อง แล้วเดินออกไป
ผู้อาวุโสขมวดคิ้วเบาๆ พูดพึมพำว่า “ไม่ค่อยปกตินะ ทำไมวันนี้ฮ่วนเย่ว์ถึงโมโหขนาดนี้ เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ”
……
ออกมาไกลหลายสิบลี้ ลู่ฝานถอนหายใจอย่างโล่งอก โยนสุนัขที่สลบเหมือนตายไว้อีกด้าน จากนั้นนั่งลงบนพื้น
หวูเฉินอยู่ข้างๆ ยื่นแหวนให้เขา แล้วพูดว่า “ดูผลที่ได้ครั้งนี้สิ”
ลู่ฝานเริ่มเอาของออกจากแหวน เอาอุกกาบาตจิตเย็นออกจากแหวนก่อน ทั้งสองมองหินสีฟ้า ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
ทันใดนั้น ลู่ฝานมองของอีกอย่าง
“โอ๊ะ ตรงนี้ยังมีกระบี่อีกหนึ่งเล่ม”
ลู่ฝานค่อยๆ คลำกระบี่สีดำขลับ แถมยังหนักมากด้วย เมื่อถือไว้ในมือ ลู่ฝานรู้สึกว่าปราณชี่บนตัว โดนกดเอาไว้
นี่คือ……
