เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 180

บทที่ 180
หยู่ซินเอามือกุมช่วงล่างเอาไว้ เขาเห็นฮ่วนเย่ว์จะเตะช่วงล่างของเขาอีกครั้ง จึงรีบตะโกนว่า “ยอมแล้วๆ!”
ฮ่วนเย่ว์หัวเราะเบาๆ และดึงเท้ากลับมา สะบัดมือแล้วพูดว่า “นี่สิถึงจะถูก เอาของมาให้ฉันเร็วๆ”
หยู่ซินเอาถุงออกมาจากแขนเสื้อ ถุงใบเล็กๆ มีลายเส้นค่ายกลพลังปราณกะพริบอยู่
ฮ่วนเย่ว์ยิ้ม แล้วพูดว่า “นายรวยมากเลยนะ คิดไม่ถึงว่าจะมีถุงอากาศธาตุ ให้ฉันดูหน่อยสิ ในนี้มีอะไรบ้าง”
ฮ่วนเย่ว์ยื่นมือไปคลำ เอาของข้างในออกมา
เคล็ดวิชาบู๊ สมุนไพร เงิน จำนวนไม่น้อย ดูหยู่ซินแต่งกายธรรมดา คิดไม่ถึงว่าจะรวยมาก
ฮ่วนเย่ว์หัวเราะ แล้วเอาของที่ดีที่สุดในนั้นออกมาสองสามอย่าง ใส่เข้าไปในด้ายแดงตรงข้อมือตัวเอง จากนั้นเอาถุงอากาศธาตุโยนให้ลู่ฝาน
“พวกนี้เป็นของนาย ฮ่าๆ ได้มาไม่เลวเลย ถ้ามีพวกปัญญาอ่อนแบบนี้ มาอีกสองสามคน ฉันจะได้ก้าวหน้าขึ้นอีกขั้น เดี๋ยวนะ เหลิ่งหานน่าจะมีไม่น้อยเหมือนกัน พวกนายลองไปแย่งมาดูสิ”
หานเฟิงหัวเราะเสียงดัง แล้วเดินไปอย่างไม่สามารถปฏิเสธได้
เหลิ่งหานที่นอนอยู่บนพื้น ได้ยินเสียงของฮ่วนเย่ว์ ตัวสั่นไปทั้งตัว
หานเฟิงเดินมาข้างเหลิ่งหาน “ไม่ต้องพูดไร้สาระ บอกมาว่าของนายอยู่ไหน ถ้านายไม่อยากโดนฉันกระทืบตาย”
เหลิ่งหานโมโหจนกระอักเลือดออกมาอีก สายตาของหานเฟิงจ้องไปที่ช่วงล่างของเหลิ่งหาน หัวเราะแล้วพูดว่า “ฆ่านายตายคงไม่ได้ แต่กระทืบนายจนพิการ น่าจะไม่เป็นไร ใครให้นายเลือกสถานที่ไร้ผู้คนอย่างนี้ล่ะ เหลิ่งหาน นายยังไม่มีผู้สืบทอดใช่ไหม น่าสงสารจัง นายจะไร้ผู้สืบทอดแล้ว”
เหลิ่งหานได้ยินหานเฟิงพูดร้ายกาจขนาดนี้ แววตาของเขาเปลี่ยนไป ตะโกนออกมาว่า “ฉันให้แล้วๆ”
เหลิ่งหานตะเกียกตะกาย ถอดแหวนออกจากนิ้วตัวเอง
หานเฟิงแย่งมาทันที หัวเราะแล้วพูดว่า “สิ่งอากาศธาตุอีกแล้ว รวยจริงๆ ขอบใจนายมาก”
เหลิ่งหานไม่พูดอะไร โกรธจนสั่นไปทั้งตัว แต่ขณะนั้น หานเฟิงคลำไปบนตัวเหลิ่งหานอีก
“นายทำอะไร”
เหลิ่งหานร้องอย่างตกใจ
หานเฟิงไม่ได้สนใจอะไรมาก เกี่ยวเอาหยกแขวนอันเล็กๆ จากตรงตำแหน่งหัวใจของเหลิ่งหาน
“นี่อะไร”
หานเฟิงเล่นหยกแขวนอันนี้ เหลิ่งหานตะโกนออกมาเหมือนคนบ้า
“นั่นมันของฉัน เอาคืนมา”
หานเฟิงเตะหัวเหลิ่งหานจนสลบไป และคลำหาบนตัวเหลิ่งหานอีก เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีของอะไรอีก หานเฟิงจึงเดินกลับมา
หานเฟิงเอาหยกแขวนให้ลู่ฝาน แล้วพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน นายดูสิว่านี่คืออะไร”
ลู่ฝานเพ่งมอง เห็นเพียงหยกแขวนสีใส สลักเป็นรูปมังกร มองไม่เห็นว่ามีอะไรแปลก
ฮ่วนเย่ว์มอง แล้วพูดอย่างตกใจว่า “หยกแขวนจิตบู๊”
ลู่ฝานขมวดคิ้ว ถามว่า “อะไรคือหยกแขวนจิตบู๊ มีประโยชน์อะไร”
ฮ่วนเย่ว์รีบอธิบายว่า “หยกแขวนจิตบู๊เป็นสิ่งที่ผู้แข็งแกร่งในวิถีบู๊พกติดตัว เหมือนอาวุธของผู้แข็งแกร่งวิถีบู๊ แฝงด้วยวิถีบู๊ชั่วชีวิตของผู้แข็งแกร่ง หยกแขวนจิตบู๊ที่แข็งแกร่ง มูลค่าไม่ด้อยกว่าอาวุธวิเศษ หยกแขวนชนิดนี้ ยังสามารถเก็บพลังปราณได้ด้วย ปกติจะเอาแดนวิชาบู๊กับพลังปราณ ใส่เข้าไปในหยกแขวน เมื่อถึงเวลาต่อสู้ สามารถเอาออกมาใช้ได้ สิ่งสำคัญคือ บางครั้งถ้าโดนคนจับตัว ขยับตัวไม่ได้ หรือสูญเสียพลังปราณไปจนหมด สิ่งนี้สามารถช่วยชีวิตได้”
ฮ่วนเย่ว์พูดพลาง เอาหยกแขวนมา ใส่พลังปราณเข้าไป ส่ายหน้าพูดว่า “เฮ้อ น่าเสียดาย คุณภาพทั่วไป เก็บพลังปราณได้ไม่มาก น่าจะเป็นหยกแขวนที่ผู้แข็งแกร่งของตระกูลเขา ทำให้เขาโดยเฉพาะ วัสดุไม่เลว ถ้าดูแลสัก 8-10 ปี สามารถใช้การได้อยู่ ลู่ฝาน นายเก็บไว้สิ ต่อไปถ้ามีเวลา ก็ใช้พลังปราณของตัวเองดูแลมัน รอจนถึงวันที่นายมีวิถีบู๊ของตัวเอง ก็สามารถใส่แดนวิชาบู๊เข้าไปได้ มันจะเป็นผู้ช่วยที่ดีให้นายได้”
ลู่ฝานรับมา มองอย่างละเอียด หยกแขวนอันเล็กๆ คิดไม่ถึงว่าจะมีประโยชน์ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ควรค่าแก่การให้นักบู๊ ดูแลไปทั้งชีวิต
หานเฟิงที่อยู่ข้างๆ ยิ้มแล้วพูดว่า “ท่านเฒ่าของตระกูลฉันก็มีของแบบนี้ มันมีประโยชน์จริงๆ แต่หาวัสดุยาก ทำก็ยากมากเหมือนกัน ลู่ฝาน นายโชคดีแล้ว เก็บไว้ใช้สิ ศิษย์พี่จะฝืนใจ เก็บของอื่นๆ เอาไว้เอง”
ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ เก็บหยกแขวนเอาไว้ในเข็มขัดตัวเอง
หยู่ซินมองอยู่ข้างๆ เขาไม่เคยรู้เลยว่า มีของดีขนาดนี้อยู่บนตัวเหลิ่งหาน
รอเหลิ่งหานฟื้นขึ้นมา เขาคงร้องไห้โฮ นี่ไม่ต่างจากการขโมยชีวิตเขาไปครึ่งหนึ่ง
ฮ่วนเย่ว์เดินมาข้างเยียนหรานกระดิกนิ้วใส่เยียนหรานแล้วพูดว่า “ฉันคงไม่ต้องพูดอะไรนะ เอาของมา”
เยียนหรานไม่กล้าพูดอะไร เหลิ่งหานกับหยู่ซินที่แข็งแกร่งกว่าเธอ ยังไม่มีที่ให้ต่อต้าน เธอยิ่งไม่มีโอกาสได้หลบหนี เอาของตัวเองออกมา อย่างตัวสั่นงันงก ฮ่วนเย่ว์ดูพลางพูดว่า “เอามาหมดหรือยัง อย่าให้ฉันเรียกไอ้หมอนั่น มาค้นบนตัวเธอนะ”
ฮ่วนเย่ว์ชี้ไปที่หานเฟิง หานเฟิงชะงักไปครู่หนึ่ง
การข่มขู่นี้ ใช้ได้ผลเป็นอย่างมาก เยียนหรานเอาของที่เหลือออกมาจนหมด
ฮ่วนเย่ว์หัวเราะอย่างได้ใจ
บทที่ 179