“เหน็บหนาวขั้นสุด น้ำแข็งปกคลุมไปทั่ว”
แตะนิ้วออกมา แสงบางๆ แสงหนึ่งพุ่งออกไป หล่นลงบนตัวเสือขาว
แสงนี้ไม่ได้ทะลุผ่านไป มันกลายเป็นกำแพงน้ำแข็งนับไม่ถ้วน ขังเสือขาวเอาไว้ด้านใน
เสือขาวใช้หัวชนกำแพงน้ำแข็ง พลังอันน่ากลัวทำให้ลู่ฝานและคนอื่น รู้สึกว่าม่านแสงด้านล่างเท้า สั่นไหวไปมา
กำแพงน้ำแข็งอันแข็งแกร่ง เริ่มเกิดรอยร้าว ประตูคุ้มครองทางด้านหลังมีแสงกะพริบขึ้นอีกครั้ง
เสือขาวหันไป ปีกสองข้างด้านหลังราวกับมีดคม ฟันทำลายกำแพงน้ำแข็งรอบๆ จนแตกกระจาย
เศษน้ำแข็งยังไม่ทันหล่นลงพื้น ก็กลายเป็นแสงสีฟ้าอ่อน ร่วงลงบนประตูคุ้มครอง
วินาทีต่อมา ประตูคุ้มครองมีเสียงเปิดดังขึ้นชัดเจน
ตอนนี้หานเฟิงเข้าใจแล้ว
ตะโกนออกมาว่า “ประตูบานนี้ กำลังดูดซับพลัง!”
เฒ่าประหลาดก็ตะโกนออกมาว่า “ไอ้เด็กปัญญาอ่อน เพิ่งดูออกหรือไง รีบโจมตีสิ”
ลู่ฝานหันมาจ้องเฒ่าประหลาด “ท่านเฟิงหลิง อย่าบอกนะว่ายังไม่รู้ว่าประตูนี้ดูดซับพลังทั้งหมดได้ ถ้าเราลงมือด้วย มังกรทองบนประตูคงออกมาด้วยเช่นกัน แน่ใจเหรอว่าเราจะจัดการสัตว์คุ้มครองสองตัวนี้ได้”
เฒ่าประหลาดชะงักไป เขามองจุดนี้ไม่ออกจริงๆ
“ทำไมนายรู้ว่ามัน……”
เฒ่าประหลาดยังไม่ทันพูดจบ เสือขาวโจมตีมาแล้ว
อ้าปากพ่นเปลวไฟสีขาวออกมา พวกจ้าวซวี่โดนปกคลุมเอาไว้ทันที
“คุ้มครอง!”
จ้าวซวี่ตะโกนอย่างตกใจ ทั้งห้าคนยกเครื่องรางออกมา
พลังฟ้าดินอันแข็งแกร่งกลายเป็นค่ายกลส่องแสงระยิบระยับ เคลื่อนไหวอยู่ตรงหน้าพวกเขา ต้านทานเปลวไฟสีขาวเอาไว้
แต่เสือขาวไม่ได้มีแค่การโจมตีเดียว ตอนพ่นเปลวไฟออกมา เสือขาวกระพือปีกพุ่งเข้ามาด้วย
เฒ่าประหลาดง้างมือโจมตี อย่างไม่ลังเล
“กรงคุกฟ้าดิน!”
ธาตุทั้งห้ากลายเป็นคุก ขังเสือขาวเอาไว้
เสียงคำรามดังขึ้นไม่หยุด เสือขาวดิ้นสุดชีวิต เปลวไฟสีขาวกระจายไปทั่ว ลุกโชนมาตรงหน้าลู่ฝานและคนอื่น
หานเฟิงรีบปล่อยพลังปราณออกมา เตรียมจะต้านทานไว้
แต่ลู่ฝานยั้งเขาเอาไว้ “เก็บพลังปราณซะ ห้ามขยับ ห้ามเคลื่อนไหวใดๆ”
เปลวไฟขาวลุกโชนเข้ามา ลู่ฝานยืนนิ่งที่เดิม ทันใดนั้น เปลวไฟสีขาว ทะลุผ่านตัวเขาไป
ฉู่สิงกับฉู่เทียนได้ยินเสียงร้องตะโกนของลู่ฝาน แต่สัญชาตญาณนักบู๊ของพวกเขา ทำให้พวกเขาปล่อยพลังปราณออกมา
ทันใดนั้น พวกเขารู้สึกถึงความเจ็บปวด ที่พลังปราณโดนแผดผา
ความเจ็บปวดนี้ เหมือนมาจากกระดูก ทำให้ฉู่สิง ฉู่เทียนและหานเฟิงร้องโอดโอยออกมา
ลู่ฝานตะโกนไม่หยุด “ขจัดพลังปราณ รีบขจัดพลังปราณ”
ทั้งสามคนเห็นลู่ฝานไม่เป็นอะไรเลย จึงรีบขจัดพลังปราณออกไป
พูดไปก็แปลก ตอนพวกเขาขจัดพลังปราณออกไป เปลวไฟพวกนั้น ไม่มีผลกับพวกเขาแล้ว
หานเฟิงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มองเปลวไฟทะลุผ่านตัวเองไปด้วยความตกตะลึง พูดพึมพำว่า “นี่มันอะไรกัน”
ลู่ฝานพูดช้าๆ ว่า “นี่เรียกว่า ค่ายกลพลังแว้งกัด เสือขาวตัวนี้แข็งแกร่งเท่าไร ขึ้นอยู่กับว่าเราต่อต้านได้แข็งแกร่งแค่ไหน แค่เราอยู่นิ่งๆ เสือขาวก็ไม่สามารถทำอะไรเราได้แม้แต่น้อย”
พูดพลาง ลู่ฝานหันไปมองทางประตูคุ้มครอง
มังกรทองบนประตู ดูแตกต่างจากเมื่อครู่
หัวมังกรหันมาทางนี้ ดวงตามังกร จ้องเขม็งมาทางลู่ฝานและคนอื่น
