เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 200

ลู่ฝานหยิบสมุนไพรข้างในขึ้นมา เพ่งมองอย่างตั้งใจ น่าตกใจ มันเป็นเห็ดที่ยังเคลื่อนไหวอยู่

บนเห็ดมีใบหน้าผี ยิ้มยิงฟันสีขาว เหมือนคนกำลังหลับ

สมุนไพรชนิดนี้ แค่ดูก็รู้แล้ว ต้องเหนือกว่าระดับยาวิเศษทั่วไป

ลู่ฝานอึ้งไป เพราะเขารู้ว่านี่เป็นหนึ่งในยาสมุนไพร ที่ทำยาเบญจธาตุ เห็ดชีวิต

โดยทั่วไปแล้ว แค่มีรากของเห็ดชีวิตเป็นตัวนำยา จะกลั่นยาเบญจธาตุน้อยอย่างดีออกมาได้

ถ้าได้ชิ้นส่วนจากตัวต้นเห็ดชีวิต สามารถลองกลั่นยาเบญจธาตุใหญ่ได้ นั่นเป็นยาทิพย์อย่างแท้จริง เป็นยาทิพย์สำหรับบำรุงชั้นดี

ลู่ฝานกลืนน้ำลาย เก็บเห็ดชีวิตขึ้นมา ขณะเดียวกันก็แยกไม้พักหงส์ออกมาสองสามชิ้น ใส่เข้าไปในแหวนพร้อมกับยาสมุนไพร

ด้านล่าง พวกหานเฟิงยังคงกอบโกย เมื่อเก็บสมุนไพรธรรมดาหมด พวกเขาเริ่มลองสมุนไพรในตู้

น่าเสียดาย พวกเขาไม่มีพลังชี่ หลังจากได้สมุนไพรสองสามต้น ก็ไม่มีวิธีทำต่อไปได้

มองสมุนไพรเยอะขนาดนี้ พวกเขาทำได้เพียงเสียดายเป็นอย่างมาก

“เฮ้อ ศิษย์น้องลู่ฝานโหดมาก เราไม่สามารถเอามาได้ แต่เขากลับเอามาได้”

หานเฟิงมองมือตัวเอง ที่โดนบาดจนเลือดเต็มไปหมด แล้วส่ายหน้าช้าๆ

ฉู่สิงส่ายหน้าไปมา แล้วถามว่า “ถ้าต่อไปคณะหนึ่งเดียวของเราโดดเด่นขึ้นมา ต้องเป็นเพราะศิษย์น้องลู่ฝานแน่นอน ศิษย์น้องหานเฟิง ศิษย์พี่ฉู่เทียน ครั้งนี้พวกเราได้สมุนไพรเยอะขนาดนี้ ควรสร้างเซอร์ไพรส์ให้นักเรียนคณะอื่นสักหน่อยไหม”

หานเฟิงฉีกยิ้ม รอยยิ้มเต็มหน้า “ครั้งนี้เด็กน้อยพวกนั้น ซวยแน่นอน ปกติให้พวกเขาอวดดี หัวเราะเยาะคณะหนึ่งเดียวของเรา พี่ว่าครั้งนี้เราขยี้พวกเขาไว้ใต้เท้า จะสะใจหรือเปล่า”

ฉู่สิงยิ้มแล้วพูดว่า “ฉันคาดหวังมาก”

ฉู่เทียนพยักหน้าพูดว่า “ควรให้พวกเขาเห็นความเก่งกาจของคณะหนึ่งเดียวของพวกเรา”

พูดพลาง ทั้งสามคนมองหน้ากัน แล้วยิ้มออกมา

ขณะเดียวกัน ลู่ฝานได้สมุนไพรมาเพียงพอแล้ว โดดลงมาจากด้านบนตู้ยา

ลู่ฝานหอบหายใจ แล้วพูดว่า “ศิษย์พี่ทุกคน เก็บเรียบร้อยแล้วเหรอ”

หานเฟิงตบกางเกงตัวเอง แล้วพูดว่า “เก็บเสร็จเรียบร้อยแล้ว ศิษย์น้องลู่ฝาน นายได้มาเยอะเลยนี่”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพยักหน้า ทันใดนั้น ลู่ฝานเห็นไหล่หานเฟิงที่เคยเป็นรู ตอนนี้ไม่มีบาดแผลอะไรแล้ว

ลู่ฝานถามอย่างสงสัย “ศิษย์พี่หานเฟิง รักษาบาดแผลตั้งแต่เมื่อไร”

หานเฟิงหัวเราะออกมา “รักษาบาดแผลเหรอ ฉันไม่ค่อยต้องการหรอก อย่างมากก็แค่กินยาสักสองเม็ด เพื่อลดอาการปวดเท่านั้น”

ลู่ฝานมองหานเฟิงอย่างไม่เข้าใจ ฉู่สิงพูดอธิบายข้างๆ “ศิษย์น้องลู่ฝาน นายไม่ต้องถามแล้ว ร่างกายของหานเฟิงค่อนข้างประหลาด ฟื้นฟูอาการบาดเจ็บรวดเร็ว ต่อไปนายจะได้เห็นพลังชีวิตของเขาที่เหมือนแมลงสาบ ตียังไง ก็ตีไม่ตาย”

หานเฟิงเลิกคิ้วขึ้น “ผมมีพรสวรรค์ไม่ธรรมดา พวกพี่จะไปรู้อะไร”

หานเฟิงโบกมือไปมา แล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ เราดูต่อสิว่าที่นี่ ยังมีของดีอะไรอีก ผมหลงรักจวนอากาศธาตุเข้าให้แล้ว เซียนบำเพ็ญชี่สุดยอดมาก เก็บของไว้เยอะแยะ ผมต้องรวยอีกสักหน่อย”

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ เดินตามหานเฟิงเข้าไปด้านใน ด้านหน้าสุดของห้องสมุนไพร เป็นประตูขนาดใหญ่ มีแสงบางๆ สว่างออกมา

และอีกด้านหนึ่งของประตู ในห้องที่มีหุ่นเต็มไปหมด

เฒ่าประหลาดยืนเลือดเต็มตัวอยู่ด้านใน

รอบๆ เหมือนเงามืด หุ่นถือเคียว ชุดคลุมยาวสีดำ ปกคลุมทั้งตัว กำลังโจมตีเฒ่าประหลาดอย่างต่อเนื่อง

เฒ่าประหลาดดูฝืนไม่ไหวแล้ว วงแหวนสีฟ้าบนตัว โดนบีบจนถึงขั้นสุด จนเกือบจะแหลกสลาย

“หุ่นวิญญาณน่าสะอิดสะเอียน ทำไมถึงมีของแบบนี้คุ้มครองจวนล่ะ อย่าบอกนะว่าฉันมา…..ประตูตาย!”

เฒ่าประหลาดกัดฟัน ตอนนี้เขาตั้งสติได้แล้ว

“ฉันตายที่นี่ไม่ได้เด็ดขาด”

ทันใดนั้น เฒ่าประหลาดเอาหยกแขวนระยิบระยับ ออกมาจากในอก จากนั้นบีบจนแตก

เฒ่าประหลาดตะโกนด้วยน้ำเสียงเศร้าโศก “ซิงยวน! ฉันคือเฟิงหลิง ช่วยเป็นกำลังเสริมให้ฉันหน่อย จะมอบยาทิพย์ให้”

วินาทีต่อมา ค่ายกลส่องแสง ปรากฏอยู่ตรงหน้าเฒ่าประหลาด

จากนั้นมีเสียงดังขึ้นในค่ายกล

“ขอโทษด้วย อาจารย์ไม่อยู่ งั้นให้ผมช่วยคุณละกัน”

มือข้างหนึ่ง ยื่นออกมาจากค่ายกล