บทที่ 219
เอี๋ยนชิงละสายตาออกมา เสียงอึมครึมแฝงไปด้วยความอาฆาต ดังขึ้นข้างเขา
“นายคือเอี๋ยนชิงใช่ไหม”
เอี๋ยนชิงรีบหันไปมอง รอบตัวเขาไม่มีใครสักคน
มองดูดีๆ อีกครั้ง ตรงสุดสายตา มีคนตัวใหญ่เหมือนเนินเขาเล็กๆ เดินมา
การเดินของเขาประหลาดมาก ทุกก้าวเหมือนเทเลพอร์ต ข้ามมาเป็นร้อยเมตร
“หดระยะทาง ยอดฝีมือ!”
เอี๋ยนชิงประเมินคนอ้วนคนนี้ เพียงพริบตา คนอ้วนที่อยู่ไกลๆ มาถึงตรงหน้าเขาแล้ว
คนอ้วนก้มหน้ามองกระบี่หนักในมือเอี๋ยนชิง ดวงตาฉายแววเย็นชา
“กระบี่ในมือนาย เป็นของศิษย์น้องฉัน”
เพียงประโยคเดียว ทำให้เอี๋ยนชิงรู้ว่าอีกฝ่ายมาอย่างไม่เป็นมิตร สีหน้าอึมครึมทันที
“ใช่แล้วไง นายเป็นใคร”
เอี๋ยนชิงปรายตามองคนอ้วน ด้วยความอวดดีและไม่สบอารมณ์
“ฉันเป็นศิษย์พี่ใหญ่ของคณะหนึ่งเดียว บอกฉันมา นายฆ่าศิษย์น้องฉันหรือเปล่า”
แม้เสียงของศิษย์พี่ใหญ่ราบเรียบ แต่แฝงด้วยพลานุภาพอย่างไม่ต้องสงสัย คำพูดแต่ละคำ เหมือนค้อนทุบลงข้างหูเอี๋ยนชิง
เอี๋ยนชิงเห็นพลังเหมือนภูเขาไฟใกล้ระเบิดของศิษย์พี่ใหญ่ เขาถอยหลังโดยอัตโนมัติ “ศิษย์น้องนายเหรอ ฉันไม่ได้ฆ่าเขา แค่แย่งกระบี่เขามาเท่านั้น”
ศิษย์พี่ใหญ่กวาดตามองใบหน้าเอี๋ยนชิง และมองกระบี่หนักไม่คม สุดท้ายหยุดลงที่รอยเลือดบนด้ามกระบี่
คนอื่นมองไม่ออก แต่ศิษย์พี่ใหญ่มองความหมายของรอยเลือดนี่ออก นั่นเป็นร่องรอยของวิชากลั่นเลือด รอยเลือดจะไม่หายไป นอกจากเจ้าของเดิมจะตายจากไป
ทันใดนั้น ศิษย์พี่ใหญ่พูดว่า “ดูเหมือนนายไม่ได้โกหก งั้นเอากระบี่มาให้ฉัน”
เอี๋ยนชิงหัวเราะเสียงดัง “ตลก ของที่อยู่ในมือฉันแล้ว มันคือของฉัน จะ……”
ยังพูดไม่ทันจบ ตัวของศิษย์พี่ใหญ่หายไป
ต่อมาเอี๋ยนชิงเห็นก้อนไขมันก้อนหนึ่ง เหมือนกำแพงชนกับตัวเขา
ก้อนไขมันมีแรงสั่นสะเทือนที่ไม่สามารถจินตนาการได้ ชนเขาจนปลิว กระบี่ไม่คมถูกมือหนาคว้าเอาไว้ น่าจะแย่งกระบี่ไป
เอี๋ยนชิงฝืนบิดตัวกลางอากาศ เท้าทั้งสองข้างแตะพื้น
“ทุเรศ!”
เอี๋ยนชิงแผดเสียงออกมา หมัดพร้อมพลังสีดำ โจมตีไปทางศิษย์พี่ใหญ่
หมัดโจมตีลงบนไขมันของศิษย์พี่ใหญ่ ศิษย์พี่ใหญ่สีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง แค่ในไขมันมีแสงสว่างวาบขึ้นมารางๆ
ทันใดนั้น พลังปราณสีดำของเอี๋ยนชิงสะท้อนกลับไป
พลั่ก!
เอี๋ยนชิงโดนพลังของตัวเองโจมตีกลับจนปลิว
ศิษย์พี่ใหญ่พยักหน้า แล้วเก็บกระบี่หนัก
สีหน้าเอี๋ยนชิงเปลี่ยนไปทันที นี่มันกระบวนท่าอะไร เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
“นายเป็นใครกันแน่ คณะหนึ่งเดียวไม่มีทางมีผู้แข็งแกร่งแบบนาย”
เอี๋ยนชิงตะโกนเสียงดัง
ศิษย์พี่ใหญ่พูดอย่างราบเรียบ “นายจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่”
พลังปราณสีดำบนตัวเอี๋ยนชิงแผ่ซ่านออกมา ปกคลุมรัศมีสิบฟุต
“ไอ้เลว นายไม่ควรยั่วโมโหฉัน วันนี้ฉันจะให้นายตายที่คณะหยินหยาง”
เมื่อพูดเช่นนี้ เอี๋ยนชิงเตรียมลงมืออีกครั้ง
ทว่าตอนนี้มีพลังกวาดล้างทุกอย่าง เกิดขึ้นบนท้องฟ้าอีกครั้ง
พื้นดินสั่นสะเทือน ฟ้าทรุดลงมา เหมือนวันสิ้นโลก
ศิษย์พี่ใหญ่เงยหน้าขึ้น เห็นอาจารย์อี้ชิงแทงกระบี่ลงบนไหล่ซิงยวนอย่างแรง
ส่วนวงแหวนของซิงยวน กระแทกกับอกของอาจารย์อี้ชิง
ศิษย์พี่ใหญ่ขมวดคิ้วเบาๆ แล้วพูดว่า “อาจารย์โกรธแล้ว ฉันรีบถอยดีกว่า!”
