บทที่ 217
ซิงยวนโกรธจนหน้าเปลี่ยนสี จากนั้นมีสีหน้าอึมครึม
“อี้ชิง ลูกศิษย์คนไหนของฉัน ฆ่าลูกศิษย์นาย นายกล้าบอกชื่อ บอกความจริงกับฉันหรือเปล่า!”
อี้ชิงชี้หน้าซิงยวน “ไอ้เฒ่าผมขาว นายยังมีศิษย์อีกสักกี่คนกัน ก็เอี๋ยนชิงศิษย์รักของนายไง ถ้านายไม่เชื่อ ก็เรียกเขาออกมาถามสิ”
เมื่อได้ยินชื่อเอี๋ยนชิง ซิงยวนมีแววตาดุดัน
ซิงยวนมองอี้ชิงอย่างเย็นชา “เอี๋ยนชิง ฉันเข้าใจแล้ว นายฉวยโอกาสตอนยังไม่ถึงการสู้จัดอันดับของสถาบัน จงใจมาหาเรื่องเอี๋ยนชิงใช่ไหม หึ คณะหนึ่งเดียวของนาย อยู่อันดับท้ายทุกปี ปีนี้อยู่ไม่สุขหรือไง”
กล้ามเนื้อบนหน้าอี้ชิงกระตุกทันที
“นายคิดว่าฉันไร้ยางอายเหมือนพวกคณะหยินหยางหรือไง ซิงยวน จะเอาเอี๋ยนชิงออกมาไหม!”
ผมขาวของซิงยวนสะบัดปลิว ดวงตากลายเป็นสีขาวทั้งหมด
“อี้ชิง นายอยากสู้ก็สู้สิ ไม่จำเป็นต้องหาเหตุผล ให้ฉันเอาศิษย์ของฉันออกมา ฝันไปซะเถอะ”
สองมือของซิงยวนมีวงแสงสีขาวดำปรากฏขึ้น นี่คือวงแหวนหยินหยางเป็นอาวุธที่เป็นเอกลักษณ์ของซิงยวน ซึ่งทำให้เขาเหิมเกริมในสถาบันสอนวิชาบู๊ได้
เห็นซิงยวนทำท่าเหมือนต่อสู้ครั้งใหญ่ อี้ชิงก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงเช่นกัน
“ฟาดฟันวิญญาณ์!”
กระบี่ฟันออกมา ลมเมฆพัดปลิว ท้องฟ้าเป็นสีดำ
อี้ชิงไม่เกรงใจแม้แต่น้อย ใช้ท่าไม้ตายทันที
พลังปราณอันแข็งแกร่งกระตุ้นฟ้าดิน เทียนฉี่ของสถาบันสอนวิชาบู๊ก็โผล่หัวขนาดใหญ่ออกมากลางอากาศ ดูการต่อสู้ของอี้ชิงกับซิงยวนเช่นกัน
ถ้าเป็นการเข่นฆ่าของศิษย์ในสถาบัน เทียนฉี่สามารถขัดขวางได้
แต่การต่อสู้ของอาจารย์สองคณะ เทียนฉี่ทำได้เพียงมองดูเท่านั้น
กระบี่พร้อมแสงทำลายล้าง ฟันลงกลางอากาศ
พลังอันน่ากลัวทำให้พลังฟ้าดินข้างหน้าแยกออก เหลือเพียงความว่างเปล่า รอยกระบี่พุ่งไปทางซิงยวนอย่างรวดเร็ว
ซิงยวนพลิกมือขว้างวงแหวนออกไป วงแหวนทั้งสองรวมตัวกันเป็นวงแหวนสีใส ต้านทานแสงกระบี่ของอี้ชิงเอาไว้
วงแหวนหยินหยางสั่นอย่างแรง ตัวของซิงยวนที่อยู่ด้านใน เริ่มเลือนราง
พลังหนึ่งแผ่กระจายออกมา ศิษย์คณะหยินหยางที่อยู่ด้านล่าง ต่างรู้สึกถึงความกดดันมหาศาล จากบนท้องฟ้า ห้องทั้งหมดมีเสียงแบกรับน้ำหนักดังขึ้น
ซิงยวนคิดไม่ถึงว่า อี้ชิงมีพละกำลังเช่นนี้ ต้องมีผลการฝึกตนแดนปราณฟ้าขั้นสูงสุดแน่นอน
ซิงยวนดูถูกอี้ชิงมาโดยตลอด ไม่ใช่แค่เพราะคณะหนึ่งเดียวของอี้ชิงอยู่ลำดับเก้ามาโดยตลอด สิ่งสำคัญกว่านั้นคือ เพลงเต๋าหนึ่งเดียวของคณะหนึ่งเดียว ในปีที่ผ่านมา ยังไม่มีใครสืบทอดเลย
คณะหนึ่งเดียวที่ไม่มีเพลงเต๋าหนึ่งเดียว ไม่ควรค่าให้เขายกยกย่อง ด้วยเหตุนี้ ซิงยวนจึงเย้ยหยันคนคณะหนึ่งเดียวมาโดยตลอด
ทว่ากระบี่นี้ของอี้ชิง เหมือนฝ่ามือตบหน้าเขา
เอี๋ยนชิงที่นั่งอยู่ในห้องฝึกฝน เดินออกมาอย่างรวดเร็ว
เอี๋ยนชิงเงยหน้ามองฟ้า สีหน้าไม่สู้ดีทันที
เสียงก้องกังวานของอี้ชิง ทำให้ศิษย์คณะหยินหยางได้ยินชัดเจน
เมื่อได้ยินอี้ชิงเรียกชื่อตัวเอง เอี๋ยนชิงหัวใจเต้นแรง
เขาคิดไม่ถึงว่าตัวเองจัดการเด็กแดนปราณในไม่กี่คน จะทำให้อาจารย์ของคณะโกรธ จนมาหาเรื่องถึงคณะหยินหยาง
เห็นพละกำลังอันแข็งแกร่ง พลานุภาพอันน่ากลัวของอีกฝ่าย
เอี๋ยนชิงรู้ว่าตัวเองสู้ไม่ได้แน่นอน ตอนนี้ความหวังเดียวของเขา คืออาจารย์ซิงยวนจะชนะได้
ไม่ใช่สิ อาจารย์ซิงยวน เป็นอันดับต้นๆ ของเก้าคณะใหญ่ จะแพ้ได้อย่างไร
เอี๋ยนชิงถอนหายใจออกมา แล้วยิ้มบางๆ เขากังวลมากเกินไป อาจารย์ซิงยวนต้องซัดคนอ้วนที่ถือกระบี่คนนี้ กลับคณะตัวเองแน่นอน
