บทที่ 249
ทันใดนั้น หยุนอานปล่อยพลานุภาพของตัวเองออกมา ภายใต้การบีบของพลังปราณของหยุนอานพลังฟ้าดินรอบๆ รวมตัวเป็นพลานุภาพพุ่งเข้าไปหาลู่ฝาน
ลู่ฝานจงใจไม่ปล่อยพลานุภาพตัวเองออกมา เขาตั้งใจสัมผัสกับพลานุภาพของหยุนอาน
ทันใดนั้น สิ่งที่ทำให้เขาคิดไม่ถึงคือ พลานุภาพของหยุนอาน มั่นคงและรวมตัวกัน แตกต่างจากความไม่มั่นคงที่แสดงออกมา
ดูเหมือนพลังปราณของเขาแปลก ลู่ฝานมีอะไรในใจแล้ว ตอนขึ้นมาบนเวทีเมื่อกี้ ศิษย์พี่ฉู่สิงยังเตือนให้เขาระวังพลังปราณของอีกฝ่าย
ตอนนี้หยุนอานขมวดคิ้วเบาๆ เช่นกัน ภายใต้พลานุภาพของเขา ที่พุ่งไปโจมตี ฝั่งตรงข้ามอย่างลู่ฝาน ไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย
เหมือนพลานุภาพของเขาโจมตีเข้ากับอากาศ เสียพลังไปเปล่าๆ
ทันใดนั้น หยุนอานเก็บพลานุภาพกลับมา พุ่งเข้าไปแล้วยืนนิ้วหนึ่งออกมา
ลู่ฝานยืนอยู่ที่เดิม รอให้นิ้วของหยุนอานพุ่งเข้ามา
“จี้ฟ้าดิน!”
ตอนนิ้วแตะลงบนเสื้อปราณของลู่ฝาน กลายเป็นการโจมตี 108 ครั้ง รวดเร็วจนไม่มีอะไรเปรียบได้ แม้แต่ลู่ฝานก็ยังมองเห็นการขยับนิ้วไม่ชัดเจนเท่าไรนัก
เสื้อปราณของลู่ฝานสั่นไปมา แต่ไม่โดนทำลาย
พลังทะลุทะลวงของนิ้วหยุนอานน่าตกใจมาก แข็งแกร่งมาก แต่เสื้อปราณของลู่ฝานแข็งแกร่งและทนทานกว่า
ลู่ฝานพลิกมือซัดหมัดโจมตีไปที่อกหยุนอาน
“หมัดถล่มเขาอู๋เซี่ยง!”
พลังหมัดปกคลุมไปทั่ว เสียงระเบิดนับไม่ถ้วน ดังขึ้นพร้อมกัน เหมือนอากาศระเบิด
ตอนนี้พลังปราณบนตัวหยุนอานบิดไปมา เหมือนลูกบอลน้ำ นุ่มนิ่มและจับต้องยาก
พลังหมัดของลู่ฝานโจมตีโดนทั้งหมด แต่หยุนอานน่าจะอาศัยพลังปราณแปลกประหลาดบนตัว ต้านทานเอาไว้ได้
จากนั้นมือสองข้างของหยุนอานหายไปต่อหน้าลู่ฝาน ถูกแทนที่ด้วยแสงพลังปราณสว่างเป็นแถบ
ลู่ฝานใช้วิชากายของตัวเอง ในพื้นที่เล็กบริเวณรอบๆ โดยแยกฝ่าเท้าไปด้านหลังเล็กน้อย เอียงตัวไปทางซ้าย และก้มหัวลงเล็กน้อย
การเคลื่อนไหวง่ายดาย แต่ทำให้การโจมตีของหยุนอานร่วงลงโดนอากาศเป็นส่วนใหญ่ ส่วนที่เหลือไม่สามารถทำลายเสื้อปราณของลู่ฝานได้
ขณะเดียวกัน มือสองข้างของลู่ฝาน ก็หายไปเช่นกัน ใช้หมัดอู๋เซี่ยงด้วยพลังทั้งหมด เสียงหมัดและฝ่ามือปะทะกันดังสนั่น
เพียงพริบตาเดียว ลู่ฝานกับหยุนอานปะทะกันเป็นร้อยกระบวนท่าแล้ว
คนนอกมองดู เห็นแค่ตัวของลู่ฝานกับหยุนอานโดนเงาปกคลุมเอาไว้
คนที่พละกำลังไม่เพียงพอ ไม่สามารถเห็นการเคลื่อนไหวของทั้งสองคนได้เลย
หยุนอานค่อยๆ ขมวดคิ้ว แต่ลู่ฝานกลับยิ้มกว้างขึ้นเรื่อยๆ
“หนาม!”
ทันใดนั้น หยุนอานพูดออกมาหนึ่งคำ
เสื้อปราณบนตัวหยุนอานกลายเป็นหนามแหลมทันที ลู่ฝานไม่ทันตั้งตัว จึงโดนหนามจากปราณโจมตี จนเสื้อปราณเกือบขาด
ตัวโงนเงน การต่อสู้ของยอดฝีมือ นิดเดียวก็ต้องสู้
เพียงพริบตา หยุนอานเป็นฝ่ายได้เปรียบ ทันใดนั้นตัวของหยุนอานมีเงาลวงตาปรากฏขึ้นมากมาย เหมือนมีสามเศียรหกกร โจมตีจากทุกทิศทาง
พลังปราณแปลกประหลาดมาก คิดไม่ถึงว่าใช้แบบนี้ได้ด้วย!
ลู่ฝานตกใจจริงๆ การใช้พลังปราณของหยุนอานเลิศล้ำเกินคำบรรยาย
ทันใดนั้นพลังมหาศาลทำลายเสื้อปราณของลู่ฝาน โจมตีโดนตัวเขา
หยุนอานแผดเสียงออกมาอย่างดุดัน
“ทยอยโจมตีพันๆมือ!”
การโจมตีนับไม่ถ้วนโถมลงมาพร้อมกัน หมัดปะทะกับเนื้อ ฝ่ามือทำลายพลัง
แต่ลู่ฝานไม่ถอยแม้แต่ก้าวเดียว ฝืนทนเอาไว้
“ทำลาย!”
ลู่ฝานแผดเสียงออกมา แรงกระเพื่อมออกจากปากลู่ฝาน หยุนอานสะเทือนจนถอยหลังไป
ตอนนี้พื้นหินล่างเท้าเกิดรอยร้าวเป็นแถบ
ลู่ฝานตบชุดคลุมบู๊มังกรดำบนตัว บนเสื้อไม่มีรอยเสียหายอะไรเลย
ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบว่า “ทักษะไม่เลว ควรเริ่มอย่างเป็นทางการได้แล้ว”
หยุนอานหัวเราะเบาๆ “เอาตามที่นายต้องการ”
ทั้งสองมองหน้ากัน รอบๆ เต็มไปด้วยความตกตะลึง
การต่อสู้ระดับนี้ เป็นแค่การลองเชิงก่อนเริ่มเองเหรอ
