เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 260

บทที่ 260
กลุ่มคนแยกออกเหมือนสายน้ำ อาจารย์ชีหลินพานักเรียนห้าคนของคณะศิงขรเดินเข้ามา

เมื่อเห็นลู่ฝาน อาจารย์ชีหลินพูดว่า “อี้ชิงกับเต้ากวงล่ะ ทำไมนายถึงมาคนเดียว”

ลู่ฝานพูดว่า “อาจารย์อี้ชิงกับอาจารย์เต้ากวงงานรัดตัว จึงมาไม่ได้ เลยส่งผมมาคนเดียว”

สีหน้าอาจารย์ชีหลินเย็นชา “คณะหนึ่งเดียวดูถูกคณะศิงขรขนาดนี้เลยเหรอ เจ้าเด็กลู่ฝาน ฉันได้ยินเรื่องที่นายเอาชนะหยุนอานได้ แต่ถ้านายคิดว่าจะเอาชนะศิงขรของเรา คงคิดไปเองแล้วล่ะ”

เฟิ่งหวาที่ยืนด้านหลังอาจารย์ชีหลินตะโกนออกมาว่า “ลู่ฝาน นายต้องสูญเสียเพราะการอวดดี วันนี้นายอย่าคิดว่าจะลงไปจากคณะศิงขรได้ง่ายๆ”

ลู่ฝานมองเฟิ่งหวา ผู้หญิงคนนี้ยังคงอวดดี ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา

ลู่ฝานไม่ได้พูดอะไรมาก แค่พูดเนิบๆ ว่า “พูดมากไปก็เปล่าประโยชน์ อาจารย์ชีหลิน เราเริ่มกันเถอะ”

“ได้! เฉินลี่ เอาเอกสารมา”

ครูเฉินลี่เดินออกมาจากกลุ่มคน เตรียมเอกสารไว้ในมือเรียบร้อยแล้ว

เฉินลี่เดินมาหน้าลู่ฝาน ยื่นเอกสารให้ลู่ฝานแล้วพูดว่า “ลู่ฝานคณะหนึ่งเดียว นายมาคณะศิงขรคนเดียว คือความผิดพลาดอย่างหนึ่ง”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “คงงั้นมั้ง ยังไงต้องแข่งกันก่อนถึงจะรู้”

“ดื้อดึงยิ่งนัก!”

เฉินลี่ส่ายหน้า มองลู่ฝานเซ็นเอกสารเกี่ยวกับชีวิตและความตาย เมื่อพิมพ์ลายนิ้วมือเสร็จ เอาเหรียญทองวางไว้อีกด้าน

อาจารย์ชีหลินให้นักเรียนยอดฝีมือด้านหลัง เอาเหรียญทองออกมา สะบัดมือโยนเหรียญทองของคณะศิงขรไปไว้อีกด้าน เหรียญทองขนาดใหญ่สองเหรียญ เปล่งประกายระยิบระยับ ทำให้นักเรียนคณะศิงขรจำนวนไม่น้อยอิจฉาตาร้อน

แต่พวกเขาไม่มีกล้าเข้าไปแตะสักคน เพราะไม่ใช่ของพวกเขา

ครูเฉินลี่เอาเอกสารเกี่ยวกับชีวิตและความตายกลับมา ให้อาจารย์ชีหลินและคนอื่นลงชื่อ

อาจารย์ชีหลินพูดว่า “อี้ชิงกับเต้ากวงไม่ได้มา ฉันจะลงชื่อไปทำไม เหยียนฮ่าวพวกนายเซ็นซะสิ”

นักเรียนยอดฝีมือทั้งห้าคน เดินเข้ามาเซ็นชื่อทีละคน

เมื่อเสร็จสิ้นทุกอย่าง ครูเฉินลี่ยกเอกสารขึ้น แล้วพูดว่า “เอกสารเรียบร้อยแล้ว เริ่มแข่งได้”

อาจารย์ชีหลินเดินไปด้านข้าง พวกนักเรียนข้างๆ รีบเอาเก้าอี้ไม้ตัวใหญ่ออกมาอย่างรู้งาน บอกให้อาจารย์ชีหลินนั่งลง

นักเรียนยอดฝีมืออย่างพวกเฟิ่งหวาเดินเข้ามา ฝีเท้าพร้อมเพรียงจนประหลาด ทั้งห้าคนปล่อยพลานุภาพออกมาจากตัว ลู่ฝานเห็นพลังฟ้าดินรอบๆ กลายเป็นรูปร่างมังกร ภายใต้พลานุภาพกดดันของพวกเขา

เสียงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้นอีกครั้ง

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ คู่ต่อสู้ของเจ้านายน่าสนใจมาก เหมือนคนที่ฝึกค่ายกล อืม ปราณกลายเป็นมังกร ประจวบเหมาะกับธาตุทั้งห้า ค่ายกลปราณมังกรนี่ เจ้านาย ค่ายกลนี้ไม่เลว เจ้านายเล่นกับพวกเขาสิ”

ลู่ฝานพูดอย่างตกใจในใจ “แกว่าอะไรนะ เล่นงั้นเหรอ แกให้ฉันสู้กับพวกเขาห้าคนเหรอ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “ใช่ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่สู้กับพวกเขา ทำให้พวกเขาใช้ค่ายกลปราณมังกรออกมาทั้งหมด จากนั้นฉันจะได้ลากค่ายกลที่พวกเขาสร้างขึ้น เข้ามาในมุกเทพ เพิ่มความทนทานให้มุกเทพฮ่าๆ เรื่องแย่งพลังปราณค่ายกล ฉันถนัดมาก เจ้านายคนแรกของฉันอาศัยการช่วงชิงค่ายกล จนทำให้ได้ชื่อว่าปรมาจารย์ค่ายกลเลยนะ”

ลู่ฝานพูดว่า “ช่วงชิงค่ายกลเข้ามาในมุกเทพเหรอ แกจะทำอะไร”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “ทำเรื่องดีไง เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ มุกเทพของคุณมีความสามารถในการกักเก็บพลังฟ้าดินทั้งหมด ค่ายกลก็ไม่ต่างกัน ลากค่ายกลของอีกฝ่ายเข้ามาไว้ในมุกเทพ ต่อไปเจ้านายจะได้ใช้งานไง ถ้าเจ้านายสู้กับคนที่ใช้ค่ายกลเยอะๆ เพื่อเก็บเอาไว้ หึหึ เจ้านายก็จะเป็นเหมือนเจ้านายคนแรกของฉัน สามารถวางค่ายกลมากมายในพริบตา ควบคุมทุกสรรพสิ่งในโลกได้!”