เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 252

บทที่ 252
“ชนะแล้วเหรอ ดูท่าหยุนอานก็แค่นั้น รู้แบบนี้ ผมจัดการเองไปแล้ว คงไม่ต้องใช้ศิษย์น้องลู่ฝาน”

หานเฟิงยิ้มออกมา สายตาจ้องไปที่หยุนอาน

ฉู่สิงพูดว่า “นายเนี่ยนะ ศิษย์น้องหานเฟิง ถ้านายสู้เอง คงโดนซัดเละเทะจนจำไม่ได้เลยล่ะ กระบวนท่านี้ของศิษย์น้องลู่ฝานแข็งแกร่งจริงๆ ต้องเป็นเคล็ดวิชาบู๊ระดับดินแน่นอน แต่เขาฝึกตั้งแต่เมื่อไร”

หานเฟิงหัวเราะออกมาทันที “ศิษย์พี่ฉู่สิงไม่รู้สินะ ขอร้องผมสิ ผมจะบอกให้”

ฉู่สิงมองหานเฟิงด้วยสีหน้าอึมครึม เสียงฉู่เทียนดังขึ้นด้านหลัง

“ศิษย์น้องหานเฟิง ถ้านายไม่พูด ฉันจะให้นายขอร้องฉัน”

หานเฟิงตัวสั่นแล้วพูดว่า “ก็ได้ๆ ผมบอกแล้ว กระบวนท่านี้ชื่อว่ากระบี่ฆ่าพิชิตฟ้า เคล็ดวิชาบู๊ระดับดิน ตอนแรกอาจารย์เต้ากวงเคยให้ผมดู แต่ผมไม่เลือก ดังนั้นอาจารย์เต้ากวงต้องเป็นคนสอนศิษย์น้องลู่ฝานแน่นอน”

ฉู่สิงกับฉู่เทียนหันไปมองอาจารย์เต้ากวงด้านหลัง

อาจารย์เต้ากวงจ้องพวกเขา แล้วพูดว่า “ถ้าพวกนายอยากเรียน กลับไปฉันสอนให้ กลัวแค่พวกนายจะรับไม่ไหวน่ะสิ ตอนนี้ดูแข่งเถอะ ยังไม่จบเลย”

หานเฟิงและคนอื่นหัวเราะออกมา ละสายตาออกมามองหอคอย

เป็นอย่างที่อาจารย์เต้ากวงพูด ยังไม่จบเลย

บนเวที หยุนอานมีเลือดไหลออกมา ยังค่อยๆ ลุกขึ้นมาได้

การเคลื่อนไหวของเขาช้ามาก มือที่ค้ำตัวไว้กำลังสั่น เลือดหยดลงบนเวทีจนเกิดเสียง

ลู่ฝานไม่ได้ใช้โอกาสนี้เข้าไปโจมตี เขายืนรอเงียบๆ อยู่ที่เดิม

หยุนอานยืนขึ้นมา ยื่นมือกระชากเสื้อตัวเองออก

“หนึ่ง สอง สาม สี่……”

หยุนอานนับแผลบนตัวอย่างสุขุม แววตาดุดันขึ้นเรื่อยๆ เสียงชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ

เหมือนมาพูดเบาๆ อยู่ข้างหู ราวกับเสียงกระซิบของปีศาจร้าย

ลู่ฝานขมวดคิ้ว เสียงหยุนอานเปลี่ยนไป ทำให้เขารู้สึกประหลาด

อาจารย์เสวียนคงสีหน้ากังวล หยุนอานจะใช้กระบวนท่านั้นเหรอ

แต่กระบวนท่านั้น หยุนอานยังไม่มั่นใจเลย!

อาจารย์เสวียนคงเตรียมตัวช่วยหยุนอานทุกเมื่อ แม้ผิดกฎ เขาก็ไม่สามารถให้ศิษย์รักของตัวเอง ตายบนเวทีแข่งขัน

หยุนอานนับบาดแผลบนตัวท่อนบนของตัวเองเสร็จ

“ทั้งหมด 56 แผล ดีมาก”

หยุนอานเงยหน้าขึ้น แววตาเต็มไปด้วยแสงสีขาวหม่นหมอง

พลังปราณปรากฏขึ้นบนตัวอีกครั้ง แต่ครั้งนี้พลังปราณของเขาดูเบาบาง ไม่สามารถรวมตัวเป็นเสื้อปราณได้

ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบ “นายจะนับบาดแผลท่อนล่างด้วยไหม ฉันรอได้นะ”

หยุนอานพูดว่า “อีกเดี๋ยว นายนับแผลตัวเองเถอะ”

พูดพลาง พลังปราณบนตัวหยุนอานหายไป

ไม่ได้หายไปเพราะกลับเข้าไปในตัว แต่หายไปเพราะกระจายออกไป

ลู่ฝานเห็นดังนั้น สีหน้าตกใจเล็กน้อย ไอ้หมอนี่คงไม่ได้จะใช้……

ไม่รอให้ลู่ฝานหายตกใจ พลังที่มองไม่เห็นพุ่งมาหาเขา นี่ยังไม่เท่าไร จู่ๆ มีเงาเลือนรางปรากฏขึ้นรอบๆ เงาที่เหมือนหยุนอานไม่มีผิด

นี่คือเงาที่หยุนอานใช้พลังปราณสร้างออกมา

ลู่ฝานไม่เคยรู้ว่าพลังปราณก่อตัวเป็นรูปร่างคนได้ด้วย!

เงาถือกระบี่ใสในมือ พุ่งเข้ามาแทงตรงหน้าอก ลู่ฝานเหวี่ยงหมัดโจมตีหัวเงา

พลังหมัดทำลายส่วนหัวของเงา แต่เงาไม่เป็นอะไรเลย กระบี่ใสแทงลงบนเสื้อปราณของลู่ฝาน

เสื้อปราณบนตัวลู่ฝานสั่นอย่างแรง พลังทะลุทะลวงของกระบี่น่ากลัวมาก ทำให้เสื้อปราณของลู่ฝานหม่นลงไม่น้อย

หยุนอานหลับตาลง เงาที่ก่อตัวจากพลังปราณ ปรากฏด้านหลังลู่ฝานอีก