เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 319
จางเยว่หานแอบกัดฟัน กำไข่มุกในมือแน่น เล็บแทบจะจิกเข้าไปในไข่มุก
“ออกมาสิราชาปีก”
จางเยว่หานใส่พลังปราณของตัวเองเข้าไปในไข่มุก พลังปราณอันแข็งแกร่ง อยู่ในแดนปราณนอกชั้นสาม
ความเร็วการฝึกฝนน่ากลัวแบบนี้ ไม่ได้ต่างจากลู่ฝานมากนัก แค่ในพลังปราณของเธอ มีออร่ามืดมนอยู่เล็กน้อย
ไข่มุกสีใส ตอนนี้กลายเป็นแสงหม่นหมอง
จากนั้นมีร่างของวิญญาณออกมาจากไข่มุกเหมือนหมอกควัน
“จางเยว่หาน เธอต้องรู้ว่าเรียกฉันออกมา เธอต้องจ่ายอย่างมหาศาล เรียกฉันมาครั้งนี้มีเรื่องอะไร”
แววตาทั้งสองข้างของจางเยว่หานหม่นหมอง พูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “ฉันจะให้แกช่วยฉันฆ่าคน นั่นก็คือเขา!”
จางเยว่หานชี้ไปยังลู่ฝานที่อยู่ไกลๆ
วิญญาณหัวเราะด้วยเสียงแสบแก้วหู “ฆ่าคนเหรอ ง่ายขนาดนี้ เธอต้องรู้ว่าเรียกฉันมาครั้งนี้ เธอจะเสียเลือดสารจำเป็นไปหนึ่งปี และช่วงชิงความงามของเธอไปอีกหนึ่งปี”
สีหน้าจางเยว่หานไม่สู้ดีเล็กน้อย เลือดสารจำเป็นหนึ่งปียังไม่เท่าไร นี่เป็นสิ่งที่สามารถใช้สมุนไพรหรือยาทดแทนได้
แต่ความงามหนึ่งปี ทำให้จางเยว่หานเจ็บปวด ผู้หญิงถึงเป็นนักบู๊ จะงดงามเหมือนดอกไม้สักกี่ปี ไม่รู้ว่าตอนมีชีวิตอยู่ วิญญาณที่ชื่อราชาปีกเป็นสิ่งใด ถึงมีความสามารถในการช่วงชิงความงาม
แต่ตอนนี้จางเยว่หานไม่มีเวลามาสนใจอะไรมาก อย่าว่าแต่ความงามหนึ่งปีเลย เป็นสิบปีเธอก็ยอม
“รีบเอาไป ฉันต้องการให้เขาตาย!”
จางเยว่หานตวาดออกมา ทันใดนั้น พลังสีใสพาดผ่านหน้าจางเยว่หานไป เข้าไปในวิญญาณ
เห็นใบหน้าของวิญญาณอย่างเลือนราง
จางเยว่หานแก่ขึ้นหนึ่งปีทันที ไม่ว่าจะเป็นร่างกายหรือใบหน้า ดูหย่อนคล้อย
นี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมจางเยว่หานดูไม่สดใส ใบหน้าแก่ลง หน้าตาจืดชืด
มีเพียงจางเยว่หานที่รู้ เธอต้องสูญเสียเท่าไร เพื่อพละกำลังในตอนนี้
วิญญาณดูดพลังของจางเยว่หาน กลายเป็นเงาหลายเงา
สะท้อนกับแสงอาทิตย์ แสงของเงาสะท้อนเป็นเจ็ดสี เหมือนควันกลายเป็นรูปร่าง
จากนั้นกลายเป็นคนสี่คน
สี่คนที่เหมือนกันไม่มีผิด แววตาว่างเปล่า ดวงตาทั้งสองข้างแดงก่ำ
“หุ่นร้ายความฝัน!”
จางเยว่หานพึมพำออกมา ยิ้มมุมปากอย่างโหดเหี้ยม
มีหุ่นร้ายความฝันสี่ตัวนี้อยู่ รับประกันว่าลู่ฝานตายแน่นอน
วิญญาณกลับเข้าไปในไข่มุกอีกครั้ง “จางเยว่หาน หุ่นร้ายความฝันสี่ตัวนี้ แต่ละตัวมีพละกำลังแดนปราณนอกขั้นสูงสุด หุ่นสี่ตัวร่วมมือกัน เทียบได้กับนักบู๊แดนปราณชีวิต หรือไม่ก็ผู้ฝึกชี่ระดับนักเรกิ ช่วยให้เธอฆ่าศัตรูได้อย่างไม่มีปัญหา แต่จำเอาไว้ว่า พละกำลังของฉันตอนนี้ สามารถทำให้พวกมันเคลื่อนไหวได้หนึ่งชั่วยามเท่านั้น หลังผ่านไปหนึ่งชั่วยาม พวกมันจะหายไปอย่างไร้ร่องรอย”
จางเยว่หานพูดว่า “หนึ่งชั่วยามก็เพียงพอแล้ว!”
พูดพลางจางเยว่หานสะบัดมือเบาๆ ไปที่หุ่นร้ายความฝันทั้งสี่ตัว
ทันใดนั้น หุ่นร้ายความฝันทั้งสี่ตัวโค้งคำนับจางเยว่หาน เพื่อแสดงความภักดี
“ครั้งนี้ฉันจะดูนายตายด้วยตาตัวเอง”
จางเยว่หานยิ้มเย็นชา เด้งตัวออกไปพร้อมหุ่นเชิดทั้งสี่ตัว
ลู่ฝานที่กำลังวิ่งอยู่ในป่าชะงักฝีเท้าลง มองพลังฟ้าดินที่เปลี่ยนแปลงเล็กน้อยจากไม่ไกล แล้วขมวดคิ้วเบาๆ
