เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 330
คนที่อยู่ในความทรงจำกับน่าหลานรั่วที่อยู่ตรงหน้าซ้อนทับกัน สีหน้าลู่ฝานเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เขาเข้าใจการกระทำของน่าหลานรั่วแล้ว
แก้แค้น เป็นการแก้แค้นชัดๆ
เดิมทีก่อนที่น่าหลานรั่วจะมายังไม่ได้คิดอะไร ครูที่ถูกส่งไปทำงานที่อื่น เลื่อนขั้นเป็นครูตรวจตราภูเขา งานของน่าหลานรั่วคือป้องกันไม่ให้นักเรียนเกิดเรื่องขึ้นในป่า
แต่เมื่อเห็นหน้าลู่ฝาน ความคิดร้ายกาจผุดขึ้นมาในหัวน่าหลานรั่ว
เขาคิดถึงความลำบากใจที่ลู่ฝานทำกับเขาที่เมืองเจียงหลิน แม้เรื่องนี้ลู่ฝานไม่ได้แจ้งเบื้องบน แต่ตอนนั้นครูสองคนที่ตามมาด้วย แอบพูดเรื่องนี้ออกไป
ครูทำให้นักเรียนลำบากใจ สุดท้ายยังโดนนักเรียนที่ยังไม่ได้เข้าสถาบันโจมตี ข่าวไม่ดีแบบนี้ทำให้เขาอยู่ในสถาบันยากขึ้น เดิมทีหลังจากที่เขายกระดับผลการฝึกตนถึงแดนปราณนอก จะได้เป็นครูประจำ กลับต้องมาทำงานอยู่ในป่าเพียงคนเดียว
เขาเคยคิดแก้แค้น เคยคิดว่ารอให้ลู่ฝานเข้าสถาบัน ค่อยทำให้เขาลำบากใจ แต่น่าเสียดาย การแสดงออกของลู่ฝานในช่วงนี้ ดังไปทั่วสถาบันสอนวิชาบู๊ ขนาดเขาที่อยู่ในป่ายังเคยได้ยินข่าวมาบ้าง
เข้าสถาบันเพียงหนึ่งปี อยู่ในสิบอันดับแรกของรายชื่อบู๊ เข้าสู่แดนปราณนอกอย่างรวดเร็ว อัจฉริยะระดับนี้ ทำให้เขาเห็นแล้วถึงกับชะงัก อย่าว่าแต่ไปหาเรื่องเขาเลย เขาไม่มาหาเรื่องก็ดีเท่าไรแล้ว เขาจะไปหาเรื่องได้ยังไง
เรื่องนี้อัดอั้นอยู่ก้นบึ้งหัวใจเขา กลายเป็นปมในใจ
วันนี้ไม่รู้สวรรค์เห็นใจเขาหรือเปล่า จึงส่งลู่ฝานมาตรงหน้าเขา อีกทั้งยังเกิดเรื่องแบบนี้ด้วย
เมื่อเห็นจางเยว่หานเสื้อผ้ายับยู่ยี่ น่าหลานรั่วรู้ว่าโอกาสแก้แค้นของตัวเองมาถึงแล้ว
รังแกนักเรียนหญิงในสถาบัน แค่โทษข้อนี้ สามารถทำให้ลู่ฝานโดนกำจัดผลการฝึกตน โดนทำให้แขนขาพิการ และไล่ออกจากสถาบันสอนวิชาบู๊
ตอนนี้น่าหลานรั่วไม่อยากฟังลู่ฝานพูดสักนิด ต้องทำเรื่องนี้ให้จบแบบนี้
น่าหลานรั่วเดินเข้ามา หินผนึกกำลังในมือมีแสงสว่าง กลายเป็นตัวอักษรคำว่าบู๊
ถ้าอักษรยันต์ผนึกกำลังเช่นนี้ติดไว้บนตัว จะไม่สามารถเอาออกได้ เว้นเสียแต่จะมีวิธีควบคุมอักษรยันต์ น่าหลานรั่วเอาอักษรยันต์นี้ออกมา ยังตั้งใจเพิ่มอะไรลงไป ในแสงสว่างที่แผ่ออกมา มีกลิ่นอายของความรุนแรงแฝงอยู่ด้วย
นี่คือสิ่งที่เขาตั้งใจใส่ลงไป เพียงพอที่ทำให้คนรู้ว่าอะไรคือความเจ็บปวดทรมาน ตายดีกว่ามีชีวิตอยู่มันเป็นยังไง
น่าหลานรั่วยกมือ จะเอาอักษรยันต์ผนึกกำลังติดลงบนตัวลู่ฝาน
เขาคิดว่าถึงลู่ฝานอวดดี แต่ยังไงก็เป็นนักเรียน จะขัดแย้งกับครูต่อหน้าทุกคนได้อย่างไร
แต่ต่อมาลู่ฝานยกขาถีบเขาออกไป
ฝ่าเท้าถีบไปที่ท้องของน่าหลานรั่วอย่างไม่เกรงใจ
จากสายตาของลู่ฝาน จะไม่รู้ได้อย่างไรว่าน่าหลานรั่วเพิ่มอะไรเข้าไปในนั้น ในเมื่ออีกฝ่ายตั้งใจมาแก้แค้นเขา เขาจึงไม่ออมมือ โดยไม่สนใจว่าจะเป็นครู
ถีบจนกระเด็นไป!
น่าหลานรั่วเป็นนักบู๊แดนปราณนอก แต่เมื่ออยู่ภายใต้เท้าลู่ฝาน กลับอ่อนแอเหมือนเด็กน้อย
เมื่อโดนถีบ น่าหลานรั่วกลิ้งบนพื้นเหมือนน้ำเต้า กลิ้งไปหลายสิบรอบถึงจะหยุด
ทุกคนเห็นแล้วถึงกับช็อก ขนาดจางเยว่หานยังมองลู่ฝานอย่างไม่อยากเชื่อ
เขาถีบอาจารย์ต่อหน้าทุกคน!
น่าหลานรั่วเจ็บจนเหงื่อไหลออกมาบนหน้าผาก ถ้าลู่ฝานถีบต่ำลงอีกสักสามนิ้ว เขาต้อง “พิการ” แน่นอน
น่าหลานรั่วหมอบอยู่บนพื้น ชี้หน้าลู่ฝานแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน นายกล้ามาก กล้าทำร้ายครูต่อหน้าทุกคน”
นักเรียนรอบๆ ไม่กล้าส่งเสียงสักคน
ให้ตายเถอะ ขนาดครูยังกล้าทำร้าย คงซัดคนอื่นได้โดยไม่ต้องหาเหตุผล
