เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 349

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 349
“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เหมือนมีคนบุกเข้ามาในจวนอากาศธาตุ”

ลู่ฝานตกใจแล้วพูดว่า “อะไรนะ ใครบุกเข้ามา ทำไมถึงเพิ่งบอกตอนนี้”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เมื่อกี้คุณตั้งใจกลั่นยาอยู่ไง ฉันไม่กล้ารบกวนคุณ อีกฝ่ายพละกำลังแย่มาก ขนาดประตูคุ้มครองยังผ่านไม่ได้ ตอนนี้เกือบจะไม่รอดแล้ว ช่วยเธอดีไหม”

ลู่ฝานคิดในใจ ตัวเขาย้ายไปที่ประตูคุ้มครองอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น ลู่ฝานมาถึงหน้าประตูคุ้มครอง เมื่อมาถึงลู่ฝานเห็นเสี่ยวเหวินที่โดนมังกรสีทองบนประตูคุ้มครองทำร้ายจนบาดเจ็บไปทั้งตัว

“หยุด!”

ลู่ฝานแผดเสียงดังออกมา มังกรสีทองหายไปเหมือนฟองอากาศ

เพราะตอนนี้ลู่ฝานคือเจ้าของจวนอากาศธาตุ สมบัติทั้งจวนอากาศธาตุเป็นของเขา แค่ประตูคุ้มครองบานเดียว จะกล้าขัดใจเขาได้อย่างไร

ลู่ฝานรีบเดินเข้ามา มองเสี่ยวเหวินที่หายใจรวยรินอย่างตกตะลึง

“เธอเข้ามาได้ยังไง โง่จริงๆ ถ้าฉันมาช้าแค่ก้าวเดียว เธอต้องตายที่นี่แน่ๆ”

พูดพลาง ลู่ฝานป้อนยาเม็ดหนึ่งให้เสี่ยวเหวิน ถือว่ารักษาชีวิตเธอเอาไว้ได้

จากนั้นลู่ฝานอุ้มเสี่ยวเหวินออกมาจากจวนอากาศธาตุ แสงสีดำเข้าไปในเข็มขัดของเขาทันที

เสื้อผ้ายับยู่ยี่ ตัวของเสี่ยวเหวินเต็มไปด้วยเลือด ถึงลู่ฝานป้อนยาเธอไปแล้ว ก็ไม่สามารถทำให้เธอฟื้นขึ้นมา

ลู่ฝานรีบวางเสี่ยวเหวินลงบนเตียง วางมือลงบนหลังเสี่ยวเหวินเบาๆ ปราณชี่เข้าไปในร่างกายเสี่ยวเหวินผ่านเส้นลมปราณของเธอ

“เส้นลมปราณถูกทำลายไป 30 เปอร์เซ็นต์ เลือดลมเสียหาย พลังปราณไม่มั่นคง อาการไม่ดี!”

ลู่ฝานหาในเข็มขัดของตัวเอง มียาอะไรที่สามารถรักษาชีวิตของเสี่ยวเหวินได้บ้าง

แต่หาไปหามา ยารักษาอาการบาดเจ็บมีไม่น้อย แต่ถ้าจะรักษาเสี่ยวเหวินให้หาย มันไม่มีเลย

อาการสาหัสขนาดนี้ ถ้าไม่รีบรักษา ถึงหายก็มีอาการภายหลังที่น่ากลัว ไม่แน่เสี่ยวเหวินอาจจะต้องหยุดอยู่ที่แดนปราณในไปตลอดชีวิต

นี่ไม่ใช่สิ่งที่ลู่ฝานอยากเห็น ลู่ฝานกัดฟัน เหงื่อเต็มหน้าผาก

ขณะนั้นเสียงของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้น

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เจ้านายอยากช่วยเธอไหม”

ลู่ฝานพูดอย่างกังวลว่า “อยากสิ แกมีวิธีอะไรรีบพูดมา”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะคิกคัก “ฉันช่วยเธอได้ แค่เธอยังไม่ตาย ก็ไม่มีใครที่เจดีย์เสวียนเก้ามังกรช่วยไม่ได้ แค่อาการบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น เรื่องจิ๊บจ๊อย เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เจ้านายวางเธอให้นอนราบ”

ลู่ฝานได้ยินก็รีบวางตัวเสี่ยวเหวินให้นอนราบลง ให้ตายเถอะ ถ้าให้คนรู้ว่าเขามาคณะฟ้าร้องวันแรก ก็ทำให้นักเรียนหญิงบาดเจ็บสาหัส เขาต้องซวยแน่ๆ ยังดีที่เจดีย์เสวียนเก้ามังกรมีวิธี

“หึหึ ถอดเสื้อออกให้หมด อย่าให้เหลือ ถอดออกให้หมด เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ถอดสิ อย่าลังเล เวลาไม่คอยท่านะ!”

ลู่ฝานยืนอึ้งอยู่ที่เดิม ตะโกนในใจว่า “ทำไมต้องถอดเสื้อด้วย ใส่เสื้อผ้ารักษาไม่ได้เหรอ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดเบาๆ ว่า “มีเสื้อผ้ากั้นอยู่ส่งพลังเข้าไปยาก ต้องรีบช่วยคน เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ต้องมีความคิดใสสะอาดสักหน่อยนะ”

ลู่ฝานแทบอยากเอาเจดีย์เสวียนเก้ามังกร ในตันเถียนออกมาซัดสักยก

ลู่ฝานกัดฟัน สับสนอยู่ครู่หนึ่ง แล้วค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าบนตัวเสี่ยวเหวินออก