เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 342
“ไร้สาระ! นั่งลงให้หมด”
อาจารย์ฮั่วซานสีหน้าโมโห พูดตำหนิเสียงดัง
จินเฟยหยู่และคนอื่นนั่งลงอย่างไม่พอใจ แต่สายตายังจ้องไปที่ลู่ฝาน
“ลู่ฝาน นายก็เห็นแล้ว นักเรียนของคณะเรา มีความไม่พอใจ ไม่ยอมให้พวกนายต่อสู้กันเอง ฉันว่านายกลับไปพาพวกศิษย์พี่นายมาดีไหม เรามาสู้กันอย่างเป็นทางการ ฉันจะถือโอกาสเชิญอาจารย์คณะอื่นมาด้วย เหมือนคณะกำแหง มาสู้กันแบบเปิดเผย”
ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบ “ไม่จำเป็นหรอกครับ ในเมื่อผมมาแล้ว สู้ให้เสร็จแล้วค่อยกลับ ผมอยากถามเพียงประโยคเดียว ไม่นับการต่อสู้ของผมกับหลัวตานเหรอ คำพูดที่นักเรียนชั้นนำของคณะฟ้าร้องพูดออกมา ดูไม่มีน้ำหนักขนาดนี้เลยเหรอ”
สีหน้าของจินเฟยหยู่และคนอื่นเปลี่ยนไป เสียงของลู่ฝานราบเรียบ แต่คำพูดแหลมคมเหมือนมีด
ถึงพวกจินเฟยหยู่โมโห แต่ปฏิเสธความจริงที่หลัวตาน เป็นนักเรียนชั้นนำของคณะฟ้าร้องไม่ได้
ในเมื่อเป็นนักเรียนชั้นนำ คำพูดลอยๆ จะทำให้คณะฟ้าร้องเสียหน้าไม่ใช่หรือไง งั้นถึงพวกเขาชนะลู่ฝานได้ยังไงก็อับอายอยู่ดี
พวกจินเฟยหยู่ก็ไม่รู้จะทำยังไง ต่างมีสีหน้าครุ่นคิด
อย่าบอกนะว่าต้องให้หลัวตานเป็นตัวแทนคณะฟ้าร้องต่อสู้อีกครั้งหนึ่ง
นี่อาจเป็นการต่อสู้สุดท้ายของพวกเขา ในการต่อสู้จัดอันดับของสถาบัน
พวกเขาจะไม่มีโอกาสต่อสู้สักครั้งจริงเหรอ
อาจารย์ฮั่วซานก็กำลังครุ่นคิด
ทันใดนั้น อาจารย์ฮั่วซานพูดว่า “ลู่ฝาน เอาอย่างนี้ไหม วันนี้นายสู้กับนักเรียนคนอื่นของคณะฟ้าร้องก่อน ชนะสามในสี่ ฉันจะยอมรับว่าการต่อสู้จัดอันดับครั้งนี้ของนายกับคณะฟ้าร้องจะเสมอกัน ไม่ว่าพรุ่งนี้การต่อสู้ของนายกับหลัวตานจะเป็นยังไง อย่างน้อยคณะหนึ่งเดียวของนายก็ได้ผลเสมอกัน แน่นอนว่าถ้าวันนี้นายชนะพวกเขา พรุ่งนี้ชนะหลัวตานได้อีก ก็เท่ากับคณะหนึ่งเดียวชนะ”
จินเฟยหยู่และคนอื่นพยักหน้า อาจารย์ความคิดว่องไวจริงๆ
เงื่อนไขนี้ไม่เลว พวกเขารับได้ พวกเขาไม่เชื่อหรอกว่า ผลัดกันสู้สี่คนจะเอาชนะคนกระจอกอย่างลู่ฝานไม่ได้
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ฟังแล้วเป็นเงื่อนไขที่สมเหตุสมผล”
อาจารย์ฮั่วซานพูดว่า “นายตกลงแล้วเหรอ”
ลู่ฝานส่ายหน้า “ไม่ ผมปฏิเสธ ผมต้องการสู้ตัดสินแพ้ชนะกับหลัวตาน ทำไมวันนี้ต้องสู้สี่รอบด้วยล่ะ ผมไม่ตกลง เว้นแต่……”
ลู่ฝานลากเสียงยาว จินเฟยหยู่พูดเสียงดังว่า “เว้นแต่อะไร พูดมาสิ”
ลู่ฝานพูดว่า “เว้นแต่จะเพิ่มอะไรดีๆ สักหน่อย”
อาจารย์ฮั่วซานหัวเราะ เดิมทีเขาคิดว่าลู่ฝานจะพูดเงื่อนไขรุนแรง คิดไม่ถึงว่าลู่ฝานจะพูดอะไรที่ไม่ใช่เงื่อนไข
“อะไรดีๆ นายอยากพนันอะไร”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ผมอยากชมวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุของคณะอาจารย์”
สีหน้าของอาจารย์ฮั่วซานชะงักไป จินเฟยหยู่พูดตำหนิเสียงดังว่า “ลู่ฝาน นายเป็นใคร ถึงจะดูวิชาสุดแข็งแกร่งของคณะฉัน นายไม่ใช่นักเรียนคณะฟ้าร้อง”
เสี่ยวเหวินที่อยู่ตรงมุม ได้ยินคำพูดของลู่ฝาน จึงพูดเบาๆ ว่า “ไม่ใช่คนดีจริงๆ ด้วย คนที่เห็นวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุในคณะเรา ก็มีแค่ไม่กี่คนเอง เขามีสิทธิ์อะไรถึงจะมาดู”
ศิษย์พี่หวังไม่ได้พูดอะไรมาก บอกให้เสี่ยวเหวินพูดเบาๆ
ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบว่า “ไม่แลกด้วยอะไรสักหน่อย จะเปลี่ยนการตัดสินใจตามใจชอบได้ยังไง ถ้าอาจารย์ฮั่วซานไม่เห็นด้วย งั้นผมไปก่อน ให้คณะอื่นได้รู้ว่าคำพูดคณะฟ้าร้องเชื่อถือไม่ได้ นัดสู้แล้วยังเปลี่ยนแปลงตามใจชอบ”
