เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 341
โถงพลังธรรมคณะฟ้าร้องหาง่ายมาก ลู่ฝานเดินเข้าไปข้างใน เห็นสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ ซึ่งก็คือโถงพลังธรรม
ด้านหน้าประตูโถง มีคำว่าซื่อตรงยิ่งใหญ่ ลู่ฝานมองด้วยแววตาวูบไหว
มีธรรมในตัว เรียกได้ว่าเป็นวิถีทางที่ถูกต้อง
ปราณชี่ในตัวลู่ฝานเคลื่อนไหว เรียนรู้อะไรได้อีกนิดหน่อย
สิ่งที่เรียกว่าวิชาบู๊ คือการรวบรวมความเข้าใจทีละนิด ในที่สุดเกิดการเปลี่ยนแปลงทางปริมาณสู่การเปลี่ยนแปลงทางคุณภาพ จนเป็นความเข้าใจบู๊
เดินเข้ามาในประตูโถง คนรอบๆ น้อยลง นักเรียนทั่วไปไม่ได้รับอนุญาต เข้ามาในโถงพลังธรรมไม่ได้ แต่เสี่ยวเหวินกับศิษย์พี่หวังทำลับๆ ล่อๆ เอาป้ายอะไรออกมา แล้วเข้ามา ยืนอยู่ที่มุมโถงพลังธรรมกับพวกนักเรียน
เสาสีขาว 49 ต้นตั้งอยู่ในโถง บนเก้าอี้สีม่วงทองขนาดใหญ่ มีอาจารย์ฮั่วซานนั่งอยู่ สองข้างเป็นครูและนักเรียนที่โดดเด่นของคณะฟ้าร้อง
ลู่ฝานก้าวเข้ามา ประสานมือคารวะแล้วพูดว่า “ลู่ฝานคณะหนึ่งเดียว มาพบอาจารย์ฮั่วซานและครูทุกท่าน”
ครูทุกคนพยักหน้า มองลู่ฝานด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
อันที่จริงครูในสถาบันสอนวิชาบู๊ ส่วนใหญ่มาจากการเป็นนักเรียน เห็นนักเรียนยอดเยี่ยมแบบลู่ฝาน โดดเด่นในสถาบันของตัวเอง ครูส่วนใหญ่ล้วนดีใจ
เพราะนี่แสดงถึงความแข็งแกร่งของสถาบันสอนวิชาบู๊ และความแข็งแกร่งของสถาบันสอนวิชาบู๊ ทำให้พวกเขาสามารถได้ทรัพยากรเยอะขึ้น ชีวิตก็ดีขึ้นด้วย
อาจารย์ฮั่วซานรอยยิ้มเต็มหน้า ลูบหนวดใต้คางแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน นายกล้ามาก เดิมทีได้ยินว่านายไปท้าประลองคณะศิงขรด้วยตัวเอง ฉันคิดว่านายอวดดีมาก คิดไม่ถึงว่าวันนี้ นายยังมาท้าประลองคณะฟ้าร้องด้วยตัวคนเดียว”
เมื่อพูดออกมา ลู่ฝานเห็นนักเรียนที่โดดเด่นของคณะฟ้าร้อง มองเขาด้วยแววตาเย็นชา
ไม่ว่าใครโดนคนคนเดียวมาท้าประลอง ก็รู้สึกโมโหทั้งนั้น
นักเรียนโดดเด่นของคณะฟ้าร้องอย่างพวกเขา เดิมทีก็ไม่ค่อยได้รับความสนใจอยู่แล้ว เพราะหลัวตานชอบไปสู้คนเดียว ดังนั้นจนถึงตอนนี้พวกเขายังไม่เคยสู้กับนักเรียนคณะอื่นเลย วันนี้โดนลู่ฝานมาท้าประลองคนเดียว ถ้าแพ้อีก ชื่อเสียงของพวกเขาคงไม่เหลือแล้ว
ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบว่า “อาจารย์ฮั่วซานพูดเกินไปแล้ว ผมมีนัดกับหลัวตานคณะอาจารย์ พรุ่งนี้สู้ตัดสินแพ้ชนะที่ผาเหลยถิง”
ฮั่วซานพยักหน้าเข้าใจ เขารู้ว่าต้องเป็นหลัวตานที่ทนไม่ไหว ไปนัดรบกับลู่ฝาน
แต่ผาเหลยถิง……
เหอะๆ ไอ้หลัวตานไม่ได้โง่ นัดที่นั่น รับประกันชัยชนะ
“ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง วันนี้หลัวตานกำลังเก็บตัว นัดกันไว้ว่าสู้กันพรุ่งนี้ อืม งั้น……”
อาจารย์ฮั่วซานกำลังจะพูดเห็นด้วย ขณะนั้น นักเรียนที่โดดเด่นของคณะฟ้าร้องลุกขึ้นยืน “อาจารย์ ผมไม่เห็นด้วย หลัวตานมีสิทธิ์อะไรเป็นตัวแทนของคณะฟ้าร้อง”
นักเรียนที่โดดเด่นอีกคนก็ลุกขึ้นเช่นกัน “ใช่ หลัวตานสู้ตัวคนเดียวทุกครั้ง ไม่เห็นพวกเรากับคณะฟ้าร้องอยู่ในสายตา ตอนนี้เขามาถึงที่นี่ เขายังจะสู้คนเดียวอีก งั้นจะเลือกพวกเราออกมาทำไม ผมไม่ยอม ลู่ฝาน ถ้านายอยากเอาลำดับของคณะฟ้าร้องไป ต้องผ่านด่านฉันไปก่อน”
ทั้งสี่คนลุกขึ้นยืน จ้องลู่ฝานเขม็ง
ลู่ฝานเลิกคิ้วขึ้น เขาคิดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้
ในบรรดาทั้งสี่คน จินเฟยหยู่ที่เคยเจอลู่ฝาน เดินออกมาพูดว่า “ลู่ฝานชอบสู้แบบหนึ่งต่อห้าไม่ใช่เหรอ กล้าสู้ไหมล่ะ”
