เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 421
พลังห้าธาตุของฟ้าดินเคลื่อนไหวทันที ร่างกายของลู่ฝานก็มีพลังแห่งธาตุไฟปะทุออกมา
“แดนปราณชีวิต มันคือพลังของแดนปราณชีวิต เป็นพลังที่ไม่เลวเลย!”
ลู่ฝานมองมือของตัวเอง เพลิงไฟสีดำที่อยู่บนร่างกายได้กลายเป็นวงกลมเพลิงไฟและบินวนอยู่รอบๆร่างกายของเขา
เสื้อปราณก็เปลี่ยนเป็นเสื้อเพลิงไฟสีดำ ปกคลุมร่างกายของเขาเอาไว้ และปลดปล่อยพลังที่แข็งแกร่งมากๆออกมา
สายตาของเอี๋ยนชิงเย็นชาโหดเหี้ยมมากๆ พลังที่เพิ่มขึ้นของลู่ฝานนั้น ทำให้เขาเริ่มรู้สึกหวาดกลัวแล้ว เพลิงไฟสีดำที่อยู่บนร่างกายของลู่ฝาน แค่มองมันก็รู้สึกได้เลยว่ามันน่ากลัวมากๆ
ราวกับว่าทุกอย่างที่สัมผัสโดนเพลิงไฟสีดำก็จะถูกมันเผาจนกลายเป็นจุณ
ถ้าในมือของเขาไม่มีค่ายกลของคณะหยินหยางอยู่ เขาคงไม่กล้าต่อสู้กับลู่ฝานอย่างแน่นอน
เอี๋ยนชิงจับแท่นค่ายกลไว้อย่างแน่น ตอนนี้มีเพียงมันเท่านั้นที่จะสามารถทำให้เอี๋ยนชิงได้รับชัยชนะ
“เห้อ!”
เอี๋ยนชิงโยนค่ายกลใส่ลู่ฝาน
ลู่ฝานยืนอยู่ที่เดิม และมองหน้าเอี๋ยนชิงด้วยใบหน้านิ่งๆ ดูเหมือนสายตาของเขาเหม่อลอย
มันแปลกมากๆ!
เอี๋ยนชิงตอบสนองได้ทันที เขาหันหลังและต่อยหมัดใส่ด้านหลัง
ค่ายกลหยินหยางที่โยนออกไปทะลุร่างกายของ”ลู่ฝาน” แต่”ลู่ฝาน”ที่ยืนอยู่ตรงนั้นเป็นแค่เงาเท่านั้น
ลู่ฝานตัวจริงนั้น ตอนนี้เขามาปรากฏตัวด้านหลังของเอี๋ยนชิงแล้ว
เอี๋ยนชิงหันหลังและต่อยหมัดออกไป แต่หมัดของเขาโดนลู่ฝานจับเอาไว้ เพลิงไฟสีดำแผดเผาแขนของเอี๋ยนชิงทันที
เอี๋ยนชิงเจ็บปวดมากๆจนร่างกายสั่นเทา ค่ายกลหยินหยางที่อยู่ด้านหลังก็ขยายใหญ่ขึ้นและปิดล้อมพวกเขาสองคนเอาไว้ด้านใน
ปราณหยินหยางที่ใหญ่และเยอะมากๆราวกับทะเลได้ปกคลุมร่างกายของพวกเขาสองคนเอาไว้
เพลิงไฟที่แผดเผาอยู่บนแขนของเอี๋ยนชิงดับลงทันที ส่วนร่างกายของลู่ฝานเหมือนโดนของหนักทับเอาไว้ และมีเสียงบดขยี้ดังขึ้น
เอี๋ยนชิงรีบถอยหลังไปหลายก้าว หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น
เพลิงไฟอันนี้น่ากลัวมากๆ มันน่ากลัวกว่าเพลิงฟ้าห้าธาตุทั่วไปมากๆ
เพลิงไฟสีดำอันนี้เหมือนเพลิงไฟวิญญาณที่มาจากนรก มันเอาไว้แผดเผาจิตวิญญาณโดยเฉพาะ แค่สัมผัสเพลิงไฟสีดำอันนี้ เอี๋ยนชิงก็รู้สึกว่าพลังปราณของตัวเองโดนเพลิงไฟของลู่ฝานเผาผลาญไปครึ่งหนึ่งแล้ว แขนขวาของเขาก็ใช้การไม่ได้อีกแล้ว มันกลายเป็นเถ้าถ่านสีดำและยกไม่ขึ้น
ถ้าเขาช้ากว่านี้อีกหน่อย เพลิงไฟสีดำของลู่ฝานคงลุกไหม้ไปทั่วร่างกายของเขาแล้ว
พลังธาตุทองที่พยายามฝึกอย่างบ้าคลั่งจนสำเร็จนั้น มันเบาะบางเหมือนกับกระดาษเลย เมื่อเผชิญหน้ากับเพลิงไฟสีดำของลู่ฝาน มันไม่สามารถต่อต้านได้เลย
ยังดีที่เขามีค่ายกลหยินหยางอยู่ในมือ ใบหน้าของเอี๋ยนชิงเผยรอยยิ้มโหดเหี้ยมออกมา เขาไม่คิดจะเข้าใกล้ลู่ฝานอีกแล้ว เขาคิดจะใช้ค่ายกลสังหารลู่ฝานให้ได้ ทำให้ลู่ฝานตายอยู่ด้านในค่ายกลหยินหยาง นี่ถือว่าให้เกียรติเขาแล้ว
เมื่อตัดสินใจได้แล้ว เอี๋ยนชิงปลดปล่อยพลังของค่ายกล ทำให้ค่ายกลหยินหยางกลายเป็นแสงสีทองและขังลู่ฝานเอาไว้ด้านใน
ปราณหยินหยางอันน่ากลัวพุ่งเข้าไปในร่างกายของลู่ฝานไม่หยุด ทำให้ร่างกายของลู่ฝานค่อยๆปริออกอย่างเห็นได้ชัด เพลิงไฟสีดำที่อยู่บนร่างกายก็โดนพลังของค่ายกลกดทับเอาไว้
บนท้องฟ้า อาจารย์เซินถูทนดูไม่ไหวอีกแล้ว เขาตะโกนออกมา:”ฉันคิดว่าการประลองควรจบได้แล้ว ใช้ค่ายกลเอาชนะคนอื่น มันยังถือว่าเป็นการประลองอีกเหรอ ซิงยวน นายบอกให้เขาเก็บค่ายกลได้แล้ว คณะหยินหยางของนายเป็นฝ่ายชนะ”
ซิงยวนหันหน้ากลับไปมองอี้ชิงแล้วพูด:”เก็บค่ายกลได้ แต่การเดิมพันของพวกเรา ถ้าฉันเป็นฝ่ายชนะ คณะหนึ่งเดียวจะต้องสูญสลาย”
อาจารย์อู๋โฉวที่อยู่ข้างๆพูดอย่างเคร่งขรึม:”เอาชนะด้วยวิธีสกปรก ยังกล้ามาพูดเรื่องเดิมพันอีกเหรอ”
ซิงยวนพูดด้วยรอยยิ้ม:”คาสิโนไม่สามารถเล่นโกงเหรอ?ชนะก็คือชนะ แพ้ก็คือแพ้ เดิมพันแล้วก็ต้องยอมรับ”
อี้ชิงหัวเราะและพูด:”การประลองยังไม่สิ้นสุดเลย ซิงยวน ฉันยังไม่ได้พูดว่ายอมแพ้เลย
เมื่ออาจารย์ฮั่วซานได้ยินก็รีบถามอี้ชิงเบาๆ:”อี้ชิง ลูกศิษย์สำคัญที่สุด ชื่อเสียงของคณะมันก็เป็นแค่ชื่อเสียงจอมปลอมเท่านั้น”
