เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 468
ลู่ฝานมองเสวี่ยบาด้วยแววตาเย็นชา “ฉันบอกไปแล้วว่าเป็นเคล็ดวิชาคลื่นเสียง ถ้านายไม่เชื่อก็เรื่องของนาย สรุปว่าผ่านไปสิบกระบวนท่าแล้ว ความแค้นระหว่างเราจบลงแล้วตามสัญญา นายไปได้แล้ว!”
“สัญญาบ้าบออะไร! ไอ้เด็กน้อย ฉันจะฆ่าแก!”
เสวี่ยบาแผดเสียงออกมา ท่าทางใกล้จะไม่มีสติแล้ว
เสวี่ยบาถือดาบหัวผี พุ่งเข้าไปหาลู่ฝาน
ขณะเดียวกัน ซานเจียวยันและคนอื่น ได้ยินเสียงของเสวี่ยบา ก็พุ่งเข้าไปเช่นกัน
ลู่ฝานเห็นว่าผิดปกติ จึงรีบถอยไป ความเร็วของเขาก็เร็วเช่นกัน ถอยมาที่ประตูเมือง
หานเฟิงก่นด่าว่า “ไอ้เลวเอ้ย ว่าแล้วว่าคนพวกนี้ไม่ปฏิบัติตามกฎ ฆ่ามันซะ ยิงธนู พวกนายจะยืนอยู่ทำไม”
หานเฟิงออกคำสั่งแทนโจวเจิ้นโส่ว ทหารคุ้มครองเมืองทั้งหมดยิงธนูทันที ธนูสาดออกไปเหมือนฝน ต้านทานเสวี่ยบาและคนอื่นเอาไว้ทันที
ลู่หาวกับลู่เฮ่าหรานพาลู่ฝานถอยเข้าไปในเมือง
ลู่เฮ่าหรานถอยพลางพูดว่า “ลู่ฝาน นายรีบหนีไป ฉันช่วยนายต้านพวกเขาเอง”
ลู่ฝานดึงปลายเสื้อลู่เฮ่าหรานเอาไว้แน่น “ต้านทานอะไรกันล่ะ ให้พวกเขาเข้ามาในเมือง”
เมื่อพูดแบบนี้ ลู่ฝานดึงลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวและคนอื่น เหาะไปบนถนนในเมือง
พวกเสวี่ยบาที่โดนขัดขวางอยู่ด้านหลัง ยังพุ่งเข้ามาได้ สิบสองคนกลายเป็นแสงโลหิต พุ่งเข้ามาในประตูเมือง
“ลู่ฝาน วันนี้ฉันต้องฆ่าแก ฉันจะทารุณตระกูลลู่ รวมไปถึงทั้งเมืองเจียงหลินด้วย ไม่งั้นความแค้นของฉันคงไม่มีวันสิ้นสุด!”
ทันใดนั้นทหารคุ้มครองเมืองสิบกว่าคนโดนฆ่าตาย
โจวเจิ้นโส่วหน้าซีดเผือด ถอยหลังหนีอย่างหวาดกลัว
ตอนนี้เขาไม่มีท่าทีน่าเกรงขามของผู้เฝ้าเมืองอีกแล้ว ดูเหมือนสุนัขที่ดูตื่นตระหนก
ตอนแรกที่เขาเป็นผู้เฝ้าเมือง ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีวันแบบนี้
หานเฟิงก็ถอยหลังตามพวกลู่ฝานเช่นกัน แสงโลหิตสิบสองลำแสง พุ่งผ่านประตูเมืองเข้ามาหาลู่ฝาน
ลู่ฝานหนีตลอดทาง ในหัวมีถนนทั้งเมืองเจียงหลินปรากฏขึ้นมา
เข้าไปอีก เข้าไปอีก!
ลู่ฝานรอให้พวกเสวี่ยบาโดนพวกเขาพาเข้าในกลางของค่ายกล
ลู่ฝานกำหมัด มีปราณชี่เบาบางปรากฏขึ้นบนตัวลู่ฝาน
เสวี่ยบาตะโกนออกมา ทำให้ประชาชนทั้งเมืองเจียงหลินได้ยินอย่างชัดเจน
เมื่อพวกเขาได้ยินว่าจะโหดเหี้ยมกับเมืองเจียงหลิน ทุกคนต่างพากันตื่นตระหนก
กลุ่มคนเดินมาบนถนน มองแสงโลหิตสิบกว่าแสงพุ่งเข้ามา
ทุกที่ที่ผ่านไปเศษหินกระจาย รังสีพิฆาตพลุ่งพล่าน
“ช่วยด้วย!”
ประชาชนตะโกนเสียงดัง
คนจำนวนมากปิดห้อง ขดตัวหลบอยู่ตรงมุม
ทันใดนั้น แสงโลหิตสิบสองแสงเพิ่มความเร็วขึ้น พุ่งเข้าไปตรงหน้าพวกลู่ฝาน
แสงโลหิตหายไป ทั้งสิบสองคนหยุดลง ล้อมพวกลู่ฝานเอาไว้
หานเฟิงมองเหตุการณ์ ก่นด่าพลางพูดกับลู่ฝานเบาๆ ว่า “ให้ตายเถอะ ศิษย์น้องลู่ฝาน นายยังมีวิธีต่อจากนี้ไหม ให้ตายเถอะ คงไม่จบสิ้นแบบนี้ใช่ไหม!”
เสวี่ยบาถือดาบหัวผีเอาไว้ เปลวเพลิงบนตัวรวมตัวเป็นพญาวานรอีกครั้ง
“ตายซะเถอะลู่ฝาน!”
เสวี่ยบากัดฟันพูดออกมา
แต่ว่าลู่ฝานกลับยิ้มบางๆ “ไม่ คนที่ควรตายคือนาย ค่ายกลเสวียนเหล็กเจดีย์เก้า ปรากฏขึ้นมา!”
เมื่อออกคำสั่ง แสงสว่างปรากฏขึ้นทั่วเมืองเจียงหลิน ทันใดนั้นเสวี่ยบาและคนอื่น รู้สึกถึงพลังมหาศาลพุ่งขึ้นจากใต้เท้า เข้าไปในตัวพวกเขาทันที
