เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 462
เมื่อพวกเขามาถึงลานหลังบ้าน เห็นลู่ฝานที่อยู่ท่ามกลางแสงสีทอง
“เกิดอะไรขึ้น ลู่ฝานเป็นอะไรไป”
ลู่เฮ่าหรานเพิ่งตะโกนออกมา ทันใดนั้นมีเสียงระเบิดดังขึ้น มีไฟสีทองลุกโชนขึ้นบนตัวลู่ฝาน ลู่ฝานไม่พูดอะไรสักคำ ไม่รู้ว่าบาดเจ็บหรือเปล่า เปลวไฟสีทองเผาพื้นดินจนกลายเป็นสีดำทั้งแถบ ลูกหลานตระกูลลู่พากันส่งเสียงตกใจและถอยหลังกรูด
ลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวกำลังจะพุ่งเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่โดนท่านสวินรีบตามมารั้งเอาไว้
“อย่าเข้าไป ลู่ฝานกำลังดูดซับพลัง วิชานี้ของเขาแปลกประหลาดและลึกลับขนาดนี้เชียวเหรอ”
ลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวรีบชะงักฝีเท้าลง มองเปลวไฟสีทองสะดุดตาบนตัวลู่ฝาน ลู่เฮ่าหรานพูดว่า “ใช่ นี่คงเป็นวิชาที่เขาได้รับจากสถาบันสอนวิชาบู๊ นับวันลู่ฝานยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ จริงๆ”
ลูกหลานตระกูลลู่ที่อยู่รอบๆ ก็พากันพูดคุยกัน
“เจ้าบ้านลู่ฝานแข็งแกร่งมาก เปลวไฟสีทองนั้นดูเท่มากเลย!”
“เฮ้อ เมื่อไรฉันจะแข็งแกร่งเหมือนเจ้าบ้านลู่ฝานบ้าง ไม่สิ แค่ครึ่งหนึ่งฉันก็พอใจแล้ว”
“ปีนี้เจ้าบ้านลู่ฝานอายุยังไม่ถึง 20 ปีเลยมั้ง เก่งกล้าตั้งแต่อายุน้อย อัจฉริยะแห่งวิถีบู๊”
……
เสียงพูดคุยดังเข้ามาในหูลู่ฝาน
แต่ขณะนี้ในสมองของลู่ฝาน กลับมีเพียงความคิดเดียวเท่านั้น นั่นก็คือก่นด่าเจดีย์เสวียนเก้ามังกรในใจ
“ไอ้เก้า ทำไมไม่บอกมาก่อน ฉันเจ็บแทบตาย ให้ตายเถอะ ตอนนี้ฉันไม่กล้าขยับแล้ว”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะเยาะ “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฉันก็เพิ่งคิดได้ แบบนี้พละกำลังของเจ้านายจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นไม่ใช่เหรอ อีกทั้งเจ้านายยังฝึกวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุด้วย ครั้งนี้ถือโอกาสฝึกสายฟ้าสีทองไปด้วย”
ลู่ฝานโมโหจนหางตากระตุก ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมอาจารย์หวูเฉินถึงกำชับเรื่องเจดีย์เสวียนเก้ามังกร
โดยแท้จริงๆ ถึงเป็นเจ้านาย ก็มีสักวันอาจจะโดนภูติอาวุธฆ่าตายเหมือนกัน
ลู่ฝานคิดในใจ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรก็หายใจอย่างเจ็บปวดขึ้นมา
“ไอ้เก้า แกก็ได้รับความเจ็บปวดเหมือนฉันเหรอ ฮ่าๆ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างเจ็บปวดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ โอ๊ย ฉันไม่กล้าอีกแล้ว”
ลู่ฝานขี้เกียจสนใจเขา เริ่มดูดซับพลังเงียบๆ
พลังฟ้าดินพลุ่งพล่าน เป็นพลังสายฟ้าสีทองอันบริสุทธิ์ตามคาด ให้เขาได้ฝึกสายฟ้าทองของวิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุได้พอดี
พลังของสายฟ้าสีทอง ปรากฏในตันเถียนของเขา
ลู่ฝานรู้สึกว่าปราณชี่ของตัวเอง เริ่มเพิ่มพูนขึ้นอย่างรวดเร็ว พุ่งไปจนถึงแดนปราณนอกชั้นหก
เห็นปราณชี่เพิ่มพูนอย่างรวดเร็ว จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าโดนสายฟ้าแบบนี้ผ่าก็ไม่เลว มาอีกสักสองสามครั้ง เขาจะสามารถเข้าสู่แดนปราณนอกชั้นหกได้!
ลู่ฝานยืนอยู่ในลานทั้งคืนเต็มๆ
พระอาทิตย์ขึ้น เมื่อแสงพระอาทิตย์ยามเช้าปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง ดวงตาของลู่ฝานมีสายฟ้าสีทองปรากฏขึ้นมา
วิชาสายฟ้าฟาดห้าธาตุ สายฟ้าทอง สำเร็จ!
มีรอยยิ้มตรงมุมปาก พละกำลังของเขาเพิ่มขึ้นอีกครั้ง
แต่ขณะนั้นบนท้องฟ้าทั้งเมืองเจียงหลิน มีเสียงคำรามดังสนั่นขึ้น
“ลู่ฝาน ออกมารับความตายซะ!”
เสียงเหมือนสัตว์อสูรคำรามไปทั่วป่า ทำให้เจ้าดำที่กำลังพักผ่อนอยู่ คำรามออกมาเช่นกัน
