เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 490

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 490
ลู่ฝานตกใจเล็กน้อย หยกนี้มีประสิทธิภาพเพิ่มความเร็วการฝึกฝนด้วย หายากจริงๆ

ลู่ฝานอดชื่นชมไม่หยุด แต่รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

สถานที่ดีแบบนี้ พักคืนหนึ่งต้องใช้เงินเท่าไร เหรียญทองแค่นั้นในบัตรผลึกหินของเขา พอหรือไม่พอกันแน่!

ลู่ฝานยังคงครุ่นคิด เสียงตะโกนของศิษย์พี่หานเฟิงที่อยู่ด้านล่างดังขึ้นมา

“ศิษย์น้องลู่ฝาน ฉันออกไปเดินเล่นก่อน ถือโอกาสสอบถามเรื่องสอบประเมินให้นายด้วย นายพักผ่อนไปก่อนนะ!”

พูดจบ ลู่ฝานได้ยินเสียงฝีเท้ารีบร้อนของศิษย์พี่หานเฟิง เห็นได้ชัดว่าเขาอยากออกไปจนทนไม่ไหวแล้ว

ลู่ฝานไม่ต้องคิดก็รู้แล้วว่าศิษย์พี่หานเฟิงวิ่งออกไปรีบร้อนขนาดนี้เพราะอะไร ดูเหมือนคนที่อดกลั้นมานานยี่สิบกว่าปีอย่างศิษย์พี่หานเฟิง ตอนนี้คงอดกลั้นไม่ไหวแล้ว

ลู่ฝานครุ่นคิด รู้สึกว่าพึ่งพาให้ศิษย์พี่หานเฟิงไปสอบถาม ต้องพึ่งไม่ได้อย่างแน่นอน เขาไปถามเองดีกว่า

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ลู่ฝานเดินลงมาจากหอลอยฟ้า ให้เจ้าดำพักอยู่ที่นี่ เขาเดินเล่นคนเดียวไปรอบๆ

ตลอดทางลู่ฝานเห็นสาวใช้ที่งามจนใจสั่นไหว มองมาทางเขาด้วยสายตาหลงใหล

ลู่ฝานไม่ได้ถามพวกเธอ เดินต่อไปข้างหน้า ขณะเดียวกันจิตใจของเขาวูบไหวเล็กน้อย เขาอยากไปเจอผู้หญิงที่ร้องเพลงเสียงเหมือนธรรมชาติเมื่อกี้

เดินมาประมาณครึ่งชั่วยาม ลู่ฝานเห็นหอลอยฟ้าด้านในสุด ที่หลิ่วหยีพูดถึงแล้ว

หอลอยฟ้าหลังนี้ถูกโอบล้อมด้วยดอกไม้ บนหอลอยฟ้ามีผู้หญิงถือพิณนั่งอยู่หน้าประตู สวมผ้าบางสีดำบนหัว ร้องเพลงคลอเบาๆ

ด้านล่างมีคนนั่งมากมาย มีทั้งหญิงทั้งชาติ แววตาดูเคลิบเคลิ้ม โต๊ะเก้าอี้ถักทอขึ้นมาจากดอกไม้นานาชนิด จินตนาการไม่ออกเลยว่าเก้าอี้แบบนี้นั่งได้ยังไง

หลิ่วหยียืนอยู่ข้างๆ เมื่อเห็นลู่ฝานเดินมา หลิ่วหยียิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ลูกค้าผู้มีเกียรติ นายมาแล้วเหรอ เชิญนั่งค่ะ วันนี้คุณอู่คงหลิงอารมณ์ดี ดูเหมือนจะร้องเพิ่มอีกสองเพลง”

ลู่ฝานนั่งลงบนเก้าอี้ดอกไม้ตรงมุม เอ่ยถามขึ้นมาว่า “คุณหลิ่วหยี ฉันอยากถามเรื่องอะไรหน่อย สถานที่สอบประเมินผู้ตรวจการของเมืองตงหวาอยู่ที่ไหน บอกได้ไหม”

หลิ่วหยีพูดว่า “ที่แท้นายก็มาเพราะการสอบเหมือนกันเหรอ บังเอิญมาก นายเห็นคนที่อยู่ที่นี่ไหม อันที่จริงก็มาเพราะการสอบเหมือนกัน ขนาดคุณอู่คงหลิงยังมาเพราะการสอบผู้ตรวจการเหมือนกัน แต่คุณอู่คงหลิงสอบผู้ตรวจการชั้นกลาง ครึ่งปีก่อน เธอสอบผู้ตรวจการชั้นล่าง”

ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “ครึ่งปีก่อนเหรอ อย่าบอกนะว่าหลังจากสอบผู้ตรวจการชั้นล่างเสร็จ ต้องรอครึ่งปีจึงจะสอบผู้ตรวจการชั้นกลางได้”

หลิ่วหยีส่ายหน้า “ไม่ใช่ค่ะ แค่เมื่อครึ่งปีก่อน หลังจากคุณอู่คงหลิงสอบผู้ตรวจการชั้นล่างเสร็จ รู้สึกว่าความสามารถของตัวเองยังไม่พอ จึงไม่สอบผู้ตรวจการชั้นกลางอีก ช่วงนี้ได้ยินว่าคุณอู่คงหลิงกำลังคิดจะสอบอีก ส่วนสถานที่สอบ น่าจะต้องไปสมัครที่จวนหัวหน้าเขต พรุ่งนี้นายสามารถไปพร้อมกับแขกผู้มีเกียรติพวกนี้ พวกเขาเตรียมไปสอบผู้ตรวจการชั้นล่าง”

ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ แบบนี้ยิ่งดี

หันมองกลุ่มคนข้างหน้าที่กำลังดื่มด่ำไปกับบทเพลง มองออกเลยว่าความสามารถของพวกเขาไม่ธรรมดา

ขณะนั้นเสียงเพลงของคุณอู่คงหลิงหยุดลงกะทันหัน

ดวงตางดงามเคลื่อนไหวไปมา คุณอู่คงหลิงพูดว่า “ยังเป็นกฎเดิม มีใครกล้าคลายความสงสัยของฉันไหม ถ้าอธิบายได้ดี ฉันจะร้องเพลงให้เขาแบบตัวต่อตัว”

กลุ่มคนด้านล่างพากันตื่นเต้น

ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “คลายความสงสัยเหรอ คลายความสงสัยอะไร”