เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 535
3400 สำนักมาร ศิษย์สำนักมารอีกมากมาย ให้ตายเถอะ ใครบอกเขาว่าคนที่ฝึกวิชาชั่วร้ายสูญหายไปหมดแล้ว น่าขำชะมัด
ลู่ฝานถือกระบี่ในมือ ไม่รู้ควรฆ่าอู่คงหลิงทิ้งดีไหม
ขณะกำลังคิด มีเสียงฝีเท้าดังมาจากไม่ไกล
ทันใดนั้น อู่คงหลิงสะบัดมือ หุ่นเชิดวิญญาณหายไปทั้งหมด
หลังจากนั้นมีคนเดินเข้ามาอย่างสบาย
“โอ๊ะ ศิษย์น้องลู่ฝาน นายอยู่นี่นี่เอง นายทำให้คุณหนูพวกนั้นใจสลายหมดแล้ว ฮ่าๆๆ”
ศิษย์พี่หานเฟิงพูดพลาง ปรากฏตัวต่อหน้าอู่คงหลิงกับลู่ฝาน
หานเฟิงเห็นอู่คงหลิงที่คุกเข่าอยู่บนพื้น
จู่ๆ หานเฟิงคิดอะไรไม่ดีขึ้นมา
“ให้ตายเถอะ ฉันมาผิดเวลาหรือเปล่า ฮ่าๆ วันนี้อากาศไม่เลว มีแสงดวงอาทิตย์ไม่เย็นไม่ร้อน ฉันมาผิดที่แล้ว พวกนายต่อเถอะ”
ลู่ฝานถอนหายใจแล้วพูดว่า “ดึกขนาดนี้จะมีแสงดวงอาทิตย์ไม่เย็นไม่ร้อนได้ไง อู่คงหลิง เธอลุกขึ้นมาสิ”
อู่คงหลิงพูดอย่างนอบน้อมว่า “ค่ะ”
เธอลุกขึ้นช้าๆ ผ้าบางปิดหน้าสะบัดเบาๆ
ตอนผ้าปิดหน้าสะบัดไปมา ทำให้ศิษย์พี่หานเฟิงเห็นใบหน้างดงามภายใต้ผ้าบางเล็กน้อย
ทันใดนั้น ศิษย์พี่หานเฟิงตกใจ น้ำลายเกือบไหลออกมา
ลู่ฝานชนศิษย์พี่หานเฟิงแล้วพูดว่า “ศิษย์พี่หานเฟิง อย่าโวยวาย ผมมีเรื่องส่วนตัวนิดหน่อย อืม เรากลับกันเถอะ กลับไปแล้วค่อยคุยกัน”
ศิษย์พี่หานเฟิงพยักหน้าทื่อๆ ทั้งสามคนเดินออกไปข้างนอก
ระหว่างทาง หานเฟิงเห็นคุณหนูเศรษฐีหลายคน
เดิมทีพวกเธอกะจะเข้ามา แต่เมื่อเห็นอู่คงหลิงที่เดินข้างลู่ฝาน
คนพวกนี้ชะงักฝีเท้าลงทันที
ถึงอู่คงหลิงไม่เอาผ้าบางที่ปิดหน้าอยู่ออก แต่ก็งดงามจนไม่มีใครเทียบได้
เรื่องรูปร่างไม่ต้องพูดถึง ดวงตากระชากวิญญาณ
“นี่ใครเหรอ สวยมาก”
“ฉันกล้าพนันเลย ถ้าเธอเอาผ้าปิดหน้าออก ยิ่งสวยกว่านี้”
“ฉันรู้ว่าเธอคือใคร เธอคือคุณอู่คงหลิง”
“พระเจ้า เธอคืออู่คงหลิง ที่จะสอบผู้ตรวจการชั้นกลางเหรอ ทำไมเธอถึงอยู่กับคุณชายลู่ฝานเหรอ”
“เราไม่มีโอกาสแล้ว หมดโอกาสโดยสิ้นเชิง”
……
เสียงพูดคุยดังไปไกล พวกลู่ฝานทั้งสามคน ออกจากจวนหัวหน้าเขต
เรียกรถม้าหนึ่งคัน จากนั้นทั้งสามคนเข้ามานั่งด้านใน
รถม้าคันนี้ เป็นรถม้าที่สวนหอมปาฟางเตรียมให้พวกเขาโดยเฉพาะ สว่างและกว้างขวาง แค่ตัวรถก็ใหญ่ประมาณห้องหนึ่งห้องแล้ว
ด้านในตัวรถปูด้วยขนจิ้งจอกไฟ นุ่มเป็นอย่างมาก
ด้านในยังฝังด้วยไข่มุกเรืองแสงขนาดเท่ากำปั้นสิบกว่าเม็ด ทำให้ในตัวรถสว่างเหมือนตอนกลางวัน
ลู่ฝานนั่งกับหานเฟิง อู่คงหลิงนั่งอยู่อีกด้านอย่างรู้งาน
หานเฟิงนั่งลงแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน เธอเป็นใคร แนะนำให้ฉันรู้จักหน่อยสิ”
ลู่ฝานพูดว่า “เธอชื่ออู่คงหลิง เป็น……”
ลู่ฝานกำลังลังเลว่าจะแนะนำยังไง ขณะนั้นอู่คงหลิงพูดขึ้นมาว่า “ฉันเป็นคนใช้ของคุณชายลู่ฝานค่ะ”
เพียงประโยคเดียว ไม่ใช่แค่หานเฟิงที่ตกใจ ลู่ฝานก็อึ้งไปเช่นกัน
หานเฟิงรีบพูดว่า “นายล้อฉันเล่นเหรอ ศิษย์น้องลู่ฝาน ฉันเคยไปตระกูลนาย ถึงเอาสาวงามของบรรพบุรุษตระกูลนายมัดรวมกันสามรุ่น ยังดูดีไม่ถึงครึ่งของคุณอู่ คนสวยแบบนี้จะเป็นคนใช้เหรอ ศิษย์น้องลู่ฝาน นายยังมีอะไรไม่บอกฉันอีก”
ลู่ฝานมองอู่คงหลิง แล้วหรี่ตาลง
มีรอยยิ้มบนคิ้วและหางตาของอู่คงหลิง เหมือนเธอกำลังบอกว่า ฉันจงใจพูดแบบนี้
