เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 568
ลู่ฝานไม่สนใจจริงๆ ถึงเอาของพวกนี้ให้ศิษย์พี่หานเฟิงทั้งหมดแล้วยังไง
ศิษย์พี่หานเฟิงดูเหมือนไม่แยแสอะไร แต่อันที่จริงเขามีความคิดที่อยู่ในใจมากมาย หลังจากหยิบของที่ตัวเองใช้ได้ ก็ไม่ได้เอาอะไรอีก
ลู่ฝานเอาสมุดรายชื่อที่วางอยู่ข้างๆ ขึ้นมาเปิดดู
ศิษย์พี่หานเฟิงพูดว่า “อ้อ ศิษย์น้องลู่ฝาน นั่นเป็นรายชื่อที่คุณหลิ่วหยีจัดการให้ ในนั้นยังมีการ์ดเชิญอีกเยอะ ไปได้ทั้งนั้น ใช่สิ คุณเซี่ยวเอ๋อร์บอกว่าหลังจากนายเก็บตัวเสร็จ ให้ไปที่จวนหัวหน้าเขต”
ลู่ฝานพยักหน้า เขาต้องไปจวนหัวหน้าเขตอยู่แล้ว
หนึ่งคือเรื่องตระกูลของเขา เขาต้องได้ข่าวจากจวนหัวหน้าเขต
อีกเรื่องคือการสอบผู้ตรวจการชั้นกลาง ยังไงเขาก็ต้องสอบ
แม้ดูเหมือนเวลามันผ่านไปแล้ว แต่เชื่อว่าหัวหน้าเขตอี้ว์น่าจะให้โอกาสเขาอีกครั้ง
เรื่องสำนักโลหิตพิฆาต เกิดขึ้นแล้วหนึ่งครั้ง รับประกันไม่ได้ว่าจะไม่เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง
มีฐานะผู้ตรวจการชั้นกลางอยู่ในมือ จึงจะสามารถตัดเรื่องแบบนี้ในอนาคตได้
ลู่ฝานกวาดตามองสมุดรายชื่อ เขาเห็นกระดาษสองสามใบในรายชื่อ บนนั้นเขียนอย่างชัดเจนว่าโฉนดบ้านกับโฉนดที่ดิน
ลู่ฝานอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “นี่ใครส่งมา”
ศิษย์พี่หานเฟิงเดินเข้ามา รับกระดาษในมือลู่ฝานมาดู “จวนหลี่ ถนนตงเซียน มีคนให้ของแบบนี้ด้วยเหรอ ฉลาดจริงๆ”
ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “ฉลาดมากจริงๆ ตอนนี้ผมอยากให้ตระกูลมาตั้งรกรากที่เมืองตงหวา กำลังกังวลเรื่องบ้านกับที่ดินอยู่พอดี คิดไม่ถึงว่าจะมีคนส่งมาให้”
ลู่ฝานพลิกสมุดรายชื่อไปมา หารายชื่อคนที่ส่งเจอแล้ว
“เจิงเซี่ย ลานประลองบู๊ทิศตะวันออก!”
ไม่คุ้นชื่อนี้เลย เมื่อครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ลู่ฝานก็คิดออก
ไอ้อ้วนเจิง!
เถ้าแก่ลานประลองบู๊ทิศตะวันออก!
ลู่ฝานยิ้มบางๆ “ไม่เสียแรงที่ทำธุรกิจ สายตาหลักแหลม ผมอยากเจอไอ้อ้วนเจิงแล้วล่ะ เดิมทีผมจะให้หัวหน้าเขตอี้ว์ช่วยหาที่พักให้อยู่เลย”
ปิดสมุดรายชื่อ ตอนนี้ไม่ต้องดูอย่างอื่นสักพัก
เอากองของยัดให้ศิษย์พี่หานเฟิง ไม่สนว่าจะมีประโยชน์หรือไม่ บอกว่าครึ่งหนึ่งก็ครึ่งหนึ่ง ส่วนที่เหลือลู่ฝานเก็บไว้ในเข็มขัด
หานเฟิงพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน ตอนนี้เราไปดูบ้านนี้กันดีไหม”
ลู่ฝานพยักหน้าพูด “กำลังคิดแบบนี้พอดี”
พูดพลาง ทั้งสองคนเดินออกไปข้างนอก
เพิ่งเดินถึงหน้าประตูสวนหอมปาฟาง ลู่ฝานเจอผู้ดูแลเฉินซวงกับคุณหลิ่วหยีอีกแล้ว
ตอนนี้คุณหลิ่วหยีไม่ได้เป็นกันเองเหมือนตอนแรก เธอทำความเคารพและทักทายว่าคุณชายลู่ฝาน ส่วนผู้ดูแลเฉินซวงก็ยิ้มทักทาย
ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ ถือว่าเป็นการทักทายกลับ
เมื่อเดินออกมานอกสวนหอมปาฟาง ลู่ฝานพูดว่า “ทำไมรู้สึกเหมือนคุณหลิ่วหยีห่างเหินกับผม ผมล่วงเกินเธอเหรอ”
หานเฟิงยิ้มแล้วพูดว่า “นายไม่ได้ล่วงเกินเธอหรอก แต่เพราะตอนนี้เธอเอื้อมไม่ถึงนายแล้ว ทั้งเมืองตงหวามีใครที่ไม่รู้ว่าตอนนี้นายเตรียมเป็นลูกเขยตระกูลอี้ว์บ้าง กล้ามีคนแย่งกับหัวหน้าเขตอี้ว์เหรอ”
ลู่ฝานพูดอะไรไม่ออกทันที
เมื่อเดินอยู่บนถนน ลู่ฝานลืมว่าตัวเองไม่ได้ปลอมตัว เดินได้ไม่ไกลเท่าไร คนเมืองตงหวากลุ่มหนึ่งจำเขาได้
แต่แตกต่างจากครั้งก่อน แปลกที่คนพวกนี้ไม่เข้ามาล้อม แต่คำนับลู่ฝานอยู่ห่างๆ
แม้หญิงสาวที่มีแววตาลุกโชน ใบหน้ารักใคร่ ก็ไม่กล้าเข้ามาพูดคุยกับลู่ฝาน
