เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 574

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 574
ลู่ฝานจิตใจวูบไหว หันมาถามหัวหน้าเขตอี้ว์ว่า “ไม่ทราบว่าถ้าผมได้ตำแหน่งผู้ตรวจการชั้นกลาง สำนักเทพวิญญาณยังกล้าแตะต้องผมไหม”

หัวหน้าเขตอี้ว์จ้องลู่ฝานแล้วพูดว่า “ถ้านายได้ตำแหน่งมา ฐานะไม่ต่างกับฉันเท่าไร นายว่าพวกเขาจะแตะต้องนายได้ตามใจชอบไหม”

ลู่ฝานหัวเราะออกมา แล้วคำนับหัวหน้าเขตอี้ว์อีกครั้ง

นักบู๊คนหนึ่งรออยู่ด้านนอกนานแล้ว เมื่อเห็นลู่ฝานออกมา จึงรีบพูดว่า “คุณชายลู่ฝาน เชิญทางนี้ครับ”

ลู่ฝานพยักหน้า เดินตามนักบู๊ออกไป

ภายในห้อง หัวหน้าเขตอี้ว์สะบัดมือปิดประตูลง

“ผู้อาวุโสชิวซาน เชื่อไอ้เด็กนี่ได้ไหม”

หัวหน้าเขตอี้ว์เอ่ยถาม

ชิวซานเอาสองมือไพล่หลัง แล้วพูดว่า “เชื่อได้หรือไม่เป็นเรื่องที่ไม่สำคัญ ขึ้นอยู่ที่ว่านายจะให้เขาทำถึงขั้นไหน”

หัวหน้าเขตอี้ว์พูดว่า “การตายของกวนหาน ต้องลากคนหนึ่งออกมาลงโทษ ไม่งั้นรอให้คนของสำนักเทพวิญญาณมา ควรทำยังไง”

ชิวซานพูดว่า “คนสำนักเทพวิญญาณมางั้นเหรอ เหอะๆ กลัวว่าจะมาตั้งนานแล้วน่ะสิ รับพวกกากเดนที่เหลือของสำนักโลหิตพิฆาตมา ตอนนี้ดูว่าพวกเขาจะโจมตียังไง”

หัวหน้าเขตอี้ว์พูดว่า “จู่โจมก็ไม่ถึงฉันหรอก ฉันไม่อยากเผชิญหน้ากับสิ่งใหญ่โตอย่างสำนักเทพวิญญาณ”

ชิวซานพูดว่า “น่าเสียดาย เด็กอย่างลู่ฝาน ถ้าคนสำนักเทพวิญญาณหาเขาเจอจริงๆ เขาคงมีแค่สองทางเลือก”

หัวหน้าเขตอี้ว์พยักหน้าอย่างเข้าใจ แล้วพูดเบาๆ ว่า “ไม่กลายเป็นสุนัขรับใช้ของสำนักเทพวิญญาณก็เป็นศพ”

ชิวซานพูดว่า “ในเมื่อนายรู้แล้ว ทำไมถึงยังอยากให้หลานสาวแต่งกับเขาล่ะ”

หัวหน้าเขตอี้ว์ส่ายหน้า “จากความสามารถของเขา ขอแค่ไม่ตาย ถึงเป็นสุนัขรับใช้ของสำนักเทพวิญญาณ ยังไงก็โดดเด่นไม่ช้าก็เร็ว เก็บยอดฝีมือในอนาคตเอาไว้ ไม่ดีตรงไหน แค่หลานสาวคนเดียว แต่งก็แต่งไปสิ”

ชิวซานพยักหน้าพูดว่า “นายทำแบบนี้ก็ถูก แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ยอม”

หัวหน้าเขตอี้ว์พูดว่า “หึ เขาไม่ยอมก็ไม่ยอมสิ รอให้เขามีความสัมพันธ์กับหลานสาวฉันจริงๆ ถึงตอนนั้นยังมีโอกาสให้เขากลับคำพูดไหม”

ชิวซานมองหัวหน้าเขตอี้ว์แวบหนึ่ง รู้ว่าเขาต้องการจะทำอะไร

เงียบไปครู่หนึ่ง ชิวซานพูดว่า “เจ้าอี้ว์ นายเคยคิดหรือเปล่า ถ้าเกิดเขาสอบผู้ตรวจการชั้นกลางผ่านขึ้นมาล่ะ”

หัวหน้าเขตอี้ว์ยิ้มแล้วพูดว่า “ถ้าเขาสอบผ่าน คงไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว”

……

ทางฝั่งนี้ นักบู๊พาลู่ฝานเดินมาถึงห้องด้านหลังลานบ้าน

เมื่อเข้ามา มีออร่าวิถีบู๊โถมใส่หน้า

ไม่ว่าจะเป็นตัวอักษรที่แขวนบนกำแพง หรือโต๊ะเก้าอี้ ทำให้ลู่ฝานต้องมอง ต้องเป็นสิ่งที่ยอดฝีมือทิ้งไว้อย่างแน่นอน

“คุณชายลู่ฝาน สองสามวันนี้คุณพักที่นี่ มีเรื่องอะไรสั่งผมได้เลย”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “นายไปจวนลู่ ที่ถนนตงเซียนหน่อย บอกศิษย์พี่ฉันว่าฉันอยู่ที่นี่สักระยะ รอให้คนในตระกูลฉันมาถึงเมืองตงหวา แจ้งฉันด้วย”

นักบู๊ตอบรับเบาๆ แล้วรีบเดินออกไป

ลู่ฝานปิดประตูห้องลง แล้วนั่งอยู่ในห้อง

ลู่ฝานเอากระบี่กลืนทิพย์ออกมา ขณะเดียวกันเงาของเจดีย์เสวียนเก้ามังกร ก็ปรากฏขึ้นบนตัวลู่ฝาน

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ตอนนี้ฉันกลืนกินได้หรือยัง”

ลู่ฝานพูดว่า “ได้น่ะได้ แต่ฉันอยากรู้ กระบี่เล่มนี้สูบเลือดสารจำเป็นของนักบู๊คนอื่นยังไง รักษาวิชานี้เอาไว้ได้ไหม”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะแล้วพูดว่า “ไม่มีปัญหา ไม่ว่าอาวุธใดอยู่ในมือฉัน จะมอบทุกสิ่งของมันให้ฉัน ความสามารถอะไรก็โดนฉันศึกษาออกมาได้ วางใจเถอะเจ้านาย”

พูดจบ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรปล่อยแสงส่องไปบนกระบี่กลืนทิพย์

ทันใดนั้น กระบี่กลืนทิพย์สั่นอย่างรุนแรง

บทที่ 573

บทที่ 575