เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 589
มันคือเรื่องจริงเหรอ?
นายพลสวีเวยไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย
อี่ว์ชิงเฉินลุกขึ้นจากพื้นดิน เขาไม่ได้ดูสง่างามเหมือนเมื่อสักครู่แล้ว
ดวงตาของเขากลายเป็นสีแดงก่ำทันที วินาทีต่อมา เขาก็กลายเป็นไอ้บ้าอี่ว์เหมือนสมัยก่อนแล้ว
“เด็กหนุ่ม นายสมควรตายจริงๆ!”
มือทั้งสองข้างของอี่ว์ชิงเฉินเปล่งแสงออกมา อี่ว์ชิงเฉินที่โกรธมากๆได้ใช้วิชาหัตถ์ศักดิ์สิทธิ์ปิดเมฆของตระกูลอี่ว์ออกมา!
พลังอันน่ากลัวปกคลุมไปทั่วบริเวณห้องโถงใหญ่ นายพลสวีเวยรู้สึกว่าเรื่องมันแย่ลงแล้ว เขาก็เลยยืนขวางอยู่ด้านหน้าของลู่ฝาน
ในเวลานี้ ลู่ฝานใช้หมื่นกระบี่พิชิตฟ้าออกมาแล้ว ทำให้พลังทั้งหมดของเขาสูญเสียไป
เขาทำได้แค่มองดูอี่ว์ชิงเฉินพุ่งมาสังหารเขาเท่านั้น
“ท่านเจ้าคุณอี่ว์ หยุดเดี๋ยวนี้!”
นายพลสวีเวยตะโกนออกมา ร่างกายของเขามีแสงสีเขียวพุ่งออกมา
เขาก็เป็นนักบู๊แดนปราณชีวิตเหมือนกัน!
เมื่อดึงกระบี่ยาวออก กระบี่ของนายพลสวีเวยแทงโดนฝ่ามือของอี่ว์ชิงเฉิน
ตูม!
เสียงระเบิดน่ากลัวที่ดังขึ้น ทำให้นายพลสวีเวยกับลู่ฝานปลิวออกไป
เจ้าดำกระโดดออกมา เขารับร่างกายของลู่ฝานกับนายพลสวีเวยเอาไว้
กระบี่ของนายพลสวีเวยหักเป็นท่อนๆและเขาก็กระอักเลือดไม่หยุด
ลู่ฝานก็บาดเจ็บเหมือนกัน หน้าอกของเขามีรอยฝ่ามือด้วย
ในเมื่อมองเห็นนายพลของตัวเองโดนโจมตี ทำให้ทหารของจวนหัวหน้าเขตพุ่งมาข้างหน้าและล้อมอี่ว์ชิงเฉินเอาไว้
นายพลสวีเวยหยิบป้ายสัญลักษณ์ออกมา เขายกมันขึ้นมาและพูด:”ทหารทุกนายห้ามทำอะไรบุ่มบ่าม!”
เมื่ออี่ว์ชิงเฉินโจมตีเสร็จ เขารู้สึกเสียใจทันที
มีลูกหลานจำนวนมากของตระกูลอี่ว์พุ่งเข้ามา อี่ว์ชิงเฉินตะโกนทันที:”พวกเจ้าออกไปเดี๋ยวนี้!”
นายพลสวีเวยลุกขึ้นและเดินโซเซ จากนั้นก็พูด:”ท่านเจ้าคุณอี่ว์ คุณอยากก่อการกบฏเหรอ?”
คำพูดนี้มันรุนแรงมากๆและน่ากลัวมากๆ
สายตาสีแดงของอี่ว์ชิงเฉินค่อยๆเปลี่ยนเป็นปกติ
อี่ว์ชิงเฉินนิ่งเงียบไปสักพัก จากนั้นก็พูด:”ไปเลย ไปเลย ไอ้สารเลว ออกไปจากตระกูลอี่ว์ของฉันเดี๋ยวนี้”
ลู่ฝานจับหน้าอกของตัวเอง เขาจ้องมองอี่ว์ชิงเฉินและพูด:”อนาคตข้างหน้า ฉันจะสังหารนายอย่างแน่นอน”
อี่ว์ชิงเฉินพูดด้วยรอยยิ้ม:”ถ้านายมีความสามารถ ก็มาสังหารฉันได้เลย”
นายพลสวีเวยไม่พูดอะไรอีก เขาโบกมือเรียกทหารเหล่านั้นพาลู่หาวกับลู่ฝานจากไป
เจ้าดำตามอยู่ด้านหลัง เขามองอี่ว์ชิงเฉินกับคนอื่นๆด้วยสายตาที่โกรธมากๆ
เมื่อออกมาจากตระกูลอี่ว์แล้ว นายพลสวีเวยก็โล่งอกทันที
เขามองเห็นลู่ฝานที่อยู่ข้างๆแสดงความโกรธออกมาแล้วพูด:”คุณชายลู่ฝาน ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ฉันทำสุดความสามารถแล้ว เพราะฉันไม่มีอำนาจพอที่จะทำให้ตระกูลอี่ว์กับจวนหัวหน้าเขตต่อสู้กันจริงๆ”
ลู่ฝานพยักหน้าและพูด:”ฉันเข้าใจ ครั้งนี้ต้องขอบคุณนายพลสวีเวยมากๆ”
ลู่ฝานหันหน้ากลับไปมองลู่หาวที่เป็นพ่อของตัวเอง
ในที่สุดลู่หาวก็ถอนหายใจออกมา เขาจับมือของลู่ฝานเอาไว้และพูด:”ลู่ฝาน อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม อย่าทำอะไรบุ่มบ่ามเลย ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆ!”
ลู่ฝานกัดฟันและพูด:”เรื่องนี้พ่อไม่ต้องยุ่ง ความแค้นครั้งนี้ฉันต้องชำระให้ได้!”
ขณะพูด ลู่ฝานมองหน้าสวีเวยและพูด:”นายพลสวี ช่วยบอกหัวหน้าเขตอี้ว์แทนฉันด้วย ฉันจะสอบเข้าผู้ตรวจการชั้นกลางตอนนี้เลย!”
นายพลสวีอึ้งไปเลย จากนั้นก็พยักหน้าและพูด:”ฉันจะแจ้งหัวหน้าเขตอี้ว์อย่างแน่นอน”
……
ในตระกูลอี่ว์ อี่ว์ชิงเฉินที่โกรธมากๆ จนถึงตอนนี้เขายังไม่สามารถสงบสติอารมณ์ของตัวเองได้เลย
ความอัปยศ มันเป็นความอัปยศมากๆ เขาโดนเด็กหนุ่มที่ฝึกฝนถึงแดนปราณนอกโจมตีจนปลิวออกไป
ถ้าเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไป เขาคงขายหน้ามากๆอย่างแน่นอน
อี่ว์ชิงเฉินที่มีสีหน้าแย่มากๆจ้องมองกระบี่กลืนทิพย์ที่อยู่ในมือ มีเพียงกระบี่เล่มนี้ ถึงทำให้เขาสามารถระงับอารมณ์ของตัวเองได้บ้าง
“สั่งการลงไป ช่วงนี้ห้ามใครเข้ามารบกวนฉัน ฉันจะเก็บตัวฝึกฝน!”
