เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 605

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 605
ลู่ฝานทำเป็นไม่สนใจคำพูดส่วนหลังของเจดีย์เสวียนเก้ามังกร ถ้าจะให้เจดีย์เสวียนเก้ามังกรฟื้นฟูเสร็จ คงต้องใช้ของล้ำค่าและสมุนไพรอย่างทรงพลังเหมือนกัน

ถ้ามีเวลานั้น ไม่แน่ลู่ฝานอาจฝึกถึงระดับเซียนบู๊ก็ได้

ทุกคนมองอยู่นาน ลู่ฝานหันมามองอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์แล้วพูดว่า “คุณเสี้ยวเอ๋อร์ เรามาเป็นพวกเดียวกันเถอะ”

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์ยิ้มแล้วพูดว่า “ทำไม เกิดจิตใจดีขึ้นมาเหรอ ครั้งนี้ไม่มีใครจ่ายเงินนายนะ”

ลู่ฝานพูดว่า “ไม่ใช่เรื่องว่าจ่ายหรือไม่จ่ายเงิน แต่ครั้งนี้ศัตรูรับมือยากมาก ผมคิดว่าแค่เราร่วมมือกัน อาจพอมีชีวิตรอดอยู่บ้าง”

“ฉันว่าไม่ใช่มั้ง การทดสอบครั้งนี้พูดชัดเจนแล้ว คนที่ฆ่ากุยวัวตายถึงจะผ่านด่าน นั่นหมายความว่าในบรรดาเราทั้งห้าคน อย่างมากมีแค่คนเดียวที่จะผ่านด่านได้ จะร่วมมือ รวมกลุ่มอะไรกันล่ะ ลู่ฝาน ฉันว่านายจะเอาคนอื่นมาเป็นตัวรับกระสุนมากกว่า”

อี่ว์เทียนซีเลิกผมที่ปรกอยู่ครึ่งหน้าขึ้นมา เห็นใบหน้าทรงพลัง แต่รอยยิ้มนั้นทำให้เขาดูชั่วร้ายขึ้นเล็กน้อย

ลู่ฝานรู้แล้วว่าทำไมอี่ว์เทียนซีเอาผมปิดไว้ครึ่งหน้า เพราะดวงตาอีกข้างของอี่ว์เทียนซี เป็นสีม่วงที่ไม่ค่อยมีให้เห็น

ดูแปลกประหลาดเป็นพิเศษ!

ลู่ฝานมองเขาแล้วพูดว่า “คุณชายอี่ว์คิดว่าตัวเองจะสู้กุยวัวได้เหรอ”

อี่ว์เทียนซีจัดเสื้อผ้าตัวเอง แล้วพูดว่า “จะสู้ได้หรือไม่ อยู่ที่ความสามารถของแต่ละคน แค่ฉันไม่อยากรับใช้คุณชายลู่ ไม่อยากตายแทนแค่นั้น”

พูดจบอี่ว์เทียนซีหัวเราะเบาๆ เหมือนว่าเขาพูดมีเหตุผลมาก

ลู่ฝานยังคงมองเขาอย่างราบเรียบ “คุณชายอี่ว์ไม่ยอมร่วมมือ งั้นก็ตามใจ ฉันแค่คิดว่ามาถึงสถานที่แบบนี้ สิ่งแรกที่ควรทำ ไม่ใช่การฆ่ากุยวัวเพื่อผ่านด่าน แต่ควรคิดว่าควรเอาชีวิตรอดยังไงดีกว่า”

อี่ว์เทียนซียังจะเยาะเย้ยลู่ฝานต่อ

แต่ขณะนั้น เจิงหยงที่อยู่ข้างๆ พูดว่า “ใช่ คุณชายลู่พูดถูกมาก คุณชายลู่ฝานเพิ่มผมเข้าไปอีกคนได้ไหม”

ลู่ฝานพยักหน้ายิ้ม “ได้แน่นอน”

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์พูดว่า “ฉันไปกับนายอยู่แล้ว”

คำพูดของอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์คลุมเครือมาก ลู่ฝานจิตใจวูบไหวเล็กน้อย แต่ไม่กล้าแสดงออกมาสักนิด

“งั้นนับฉันไปด้วยได้ไหม”

ตอนนี้อู่คงหลิงมาร่วมด้วย แม้มีผ้าปิดหน้าอยู่ แต่ยิ้มเดียวล่มเมืองของเธอ ทำให้เจิงหยงกับอี่ว์เทียนซีอึ้งอยู่ที่เดิม

ลู่ฝานไม่ขยับไปไหน มองอู่คงหลิงแล้วพูดว่า “คุณอู่จะเดินไปกับผมด้วยใจจริงเหรอ”

ลู่ฝานแววตาวูบไหว จ้องตาอู่คงหลิง

อู่คงหลิงเหมือนโดนสายตาของลู่ฝานโจมตีใส่ หันมามองแล้วพูดว่า “คุณชายลู่ฝานเป็นคนไม่มีเหตุผลขนาดนี้เลยเหรอ งั้นช่างเถอะ ฉันคิดว่าฉันคนเดียวก็ดีมากแล้ว”

จู่ๆ อี่ว์เทียนซีพูดเสียงดังว่า “คุณอู่ ถ้าไม่รังเกียจ มาอยู่กับผมได้ แม้ด่านแรกผมจะได้แค่สีทอง แต่ไม่ทำเรื่องที่เอาคนอื่นมารับกระสุนแทนตัวเองหรอก ไว้ใจนิสัยผมได้ คุณอู่คิดยังไง”

อี้ว์เสี่ยวเอ๋อร์หัวเราะพรืดแล้วพูดว่า “คุณชายอี่ว์ก็ดึงคนมาร่วมมือด้วยเหรอ ฉันนึกว่าคุณจะผ่านด่านด้วยตัวเอง”

อี่ว์เทียนซีไม่สนใจอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์สักนิด สายตาจ้องไปที่อู่คงหลิง

เหมือนสายตาของเขาจะทะลุผ้าบางบนใบหน้าอู่คงหลิง เห็นใบหน้างดงามภายใต้ผ้าบาง

แววตามีความโลภและปรารถนาฉายขึ้นมา อี่ว์เทียนซียืดหลังตรง ท่าทางดูทรงพลัง

ตอนนี้อู่คงหลิงยิ้มจนตาเป็นสระอิ แล้วพูดว่า “งั้นรบกวนคุณชายอี่ว์ดูแลฉันด้วยนะ”