เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 632

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 632
หลังผ่านไปหนึ่งวัน ในที่สุดพวกลู่ฝานก็เดินมาถึงปลายทาง ผ่านป่าทึบ ทะเลกว้างใหญ่สีครามปรากฏอยู่ในสายตา

“ไอ้เก้า แกคาดคะเนไม่ผิดจริงๆ ที่นี่เป็นเกาะแห่งหนึ่ง”

ลู่ฝานพูดในใจ

เขาเห็นชายหาดรูปครึ่งวงกลมแผ่ขยายกว้างออกไปสุดลูกหูลูกตา

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์และคนอื่นเดินตามหลังลู่ฝาน เมื่อเห็นชายทะเล อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์พูดว่า “คุณชายลู่ฝาน ที่นี่จะมีกุยวัวไหม”

ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ไม่รู้”

พูดพลาง ลู่ฝานมองไปทางเจ้าดำ สิ่งที่จะยืนยันว่าที่นี่มีอสูรร้ายหรือไม่ มีเพียงเจ้าดำเท่านั้น

ตอนนี้เจ้าดำดูระวังเป็นพิเศษ ตั้งแต่มาถึงชายหาด การกระทำของเจ้าดำดูไม่เป็นธรรมชาติมาก

เห็นท่าทางของเจ้าดำ ลู่ฝานพอยืนยันได้แปดสิบถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ พวกเขามาถูกที่แล้ว ถ้าที่นี่ไม่มีกุยวัว ลู่ฝานคิดว่าน่าจะมีสิ่งอื่น ที่ทำให้เจ้าดำกลัวได้ถึงขนาดนี้

เจ้าดำเห่าใส่ผิวน้ำสองครั้ง แม้เสียงดูทรงพลัง แต่ลู่ฝานฟังยังไงก็เหมือนเสียงสุนัขเห่า

เมื่อเงยหน้ามองฟ้า มีเมฆดำมากมายอยู่ไกลๆ เหมือนฝนกำลังจะตกหนัก

ฝนตกหนัก ฟ้าร้อง เสียงวัวร้อง!

ลู่ฝานละสายตาออกมา มองผิวน้ำนิ่งสงบ มีอะไรอยู่ในใจ

ลู่ฝานหันมามองทุกคนแล้วพูดว่า “เรารออยู่ที่นี่กันเถอะ”

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์พยักหน้าเบาๆ เจิงหยงถามว่า “รอที่นี่เหรอ รออะไร”

ลู่ฝานตอบว่า “รอฝนตก”

เจิงหยงสีหน้างุนงง แต่อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์กับอู่คงหลิงเข้าใจ

ขนาดคนที่ก้มหน้าตามทุกคนมาอย่างอี่ว์เทียนซี ยังพยักหน้าเห็นด้วยเบาๆ

เจิงหยงยืนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็พูดอย่างเข้าใจว่า “อ้อ คุณชายลู่ฝาน นายหมายถึงกุยวัว ผมเข้าใจแล้ว!”

เจิงหยงหัวเราะเยาะตัวเองสองครั้ง แล้วเริ่มทำงาน

ทุกคนสร้างเต็นท์ใบไม้อยู่ริมฝั่ง

ได้ลู่ฝานชี้แนะให้หนึ่งครั้ง อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์กับเจิงหยงสร้างเต็นท์ได้เร็วมาก

อู่คงหลิงกับอี่ว์เทียนซียืนอึ้งอยู่ข้างๆ มองการกระทำของพวกลู่ฝาน เวลาสั้นๆ เพียงวันเดียว ลู่ฝานแสดงสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถเข้าใจได้ต่อหน้าพวกเขามากมาย

อย่างเช่น ลู่ฝานหลบฝูงสัตว์อสูรเป็นกองทัพแบบนั้นได้ยังไง ทำไมเจ้าดำทำอาหารได้ อีกทั้งยังอร่อยมากด้วย

สิ่งที่ลู่ฝานทำให้ทั้งสองคนตกใจ แทบจะทำให้ทั้งสองคนด้านชาไปแล้ว

โดยเฉพาะอู่คงหลิง เธอรู้สึกเสียใจว่าทำไมตอนนั้นถึงตามอี่ว์เทียนซีไปตั้งวันหนึ่ง ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่เสียเวลาไปหนึ่งวัน ยังทำให้เธอลำบากตั้งหนึ่งวัน

ถ้ามากับลู่ฝานแต่แรก คงไม่มีเรื่องบ้าบอเกิดขึ้นหรอก

เมื่อเห็นเต็นท์ใบไม้งดงามสามหลังสร้างขึ้นมา อู่คงหลิงก็อดไปทำด้วยไม่ได้ เลียนแบบสิ่งที่คนอื่นทำ เต็นท์ที่อู่คงหลิงสร้างออกมาถือว่าใช้ได้

ส่วนเต็นท์ที่อี่ว์เทียนซีสร้างออกมาน่าเกลียดมาก แต่เขาไม่สนใจ พูดกับลู่ฝานอย่างถ่อมตัวว่า “เจ้านาย ผมจะไปทำอาหารให้ท่าน”

ลู่ฝานพยักหน้าเบาๆ มองอี่ว์เทียนซีเดินออกไปอย่างนอบน้อม

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์พูดว่า “คุณชายลู่ฝาน นายคงไม่ได้เชื่อเขาจริงๆ ใช่ไหม คนแบบนี้คงไม่จงรักภักดีกับใคร เพียงเพราะคำสาบานเดียวหรอก”

ลู่ฝานพูดว่า “คุณเสี้ยวเอ๋อร์ ผมรู้ว่าควรทำยังไง เชื่อผม ร่างกายของเธอฟื้นฟูเป็นยังไงบ้าง”

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์พูดว่า “ก็ดีค่ะ ไม่มีอุปสรรคอะไร แค่ไม่มีพลังปราณ ต่อสู้ไม่ได้ แต่ได้เห็นการต่อสู้ของคุณชายลู่ฝานกับกุยวัวด้วยตาตัวเอง ฉันก็พอใจมากแล้ว”

ขณะนั้นเจิงหยงยื่นหน้าเข้ามา “คุณชายลู่ฝาน เมื่อถึงตอนนั้นถ้าผมช่วยอะไรได้ รีบบอกได้เลยนะครับ”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “มีจริงๆ นายดูแลคุณเสี้ยวเอ๋อร์ให้ดีได้ไหม”

เจิงหยงอึ้งเล็กน้อย “คุณชายลู่ฝาน นี่……”

ลู่ฝานพูดว่า “ไม่สะดวกเหรอ วางใจเถอะ ฉันไม่ให้นายดูแลฟรีๆ หรอก นายเอายาขวดนี้ไป”

ลู่ฝานโยนยาให้เจิงหยงหนึ่งขวด

เจิงหยงรับยามาด้วยความตกตะลึง

ทันใดนั้น เจิงหยงยิ้มแหย “เอาของคนอื่นมาก็ต้องช่วยคนอื่น คุณชายลู่ฝาน ผมจะปกป้องคุณเสี้ยวเอ๋อร์อย่างดีแน่นอน”

ลู่ฝานอมยิ้มแล้วพยักหน้า

ลู่ฝานหันหลังเดินไปทางอู่คงหลิง

ลู่ฝานเดินอย่างรวดเร็วมาข้างอู่คงหลิง แล้วพูดเนิบๆ ว่า “คุณอู่คงหลิง คุยกันหน่อยได้ไหม”

บทที่ 631

บทที่ 633