เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 635

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 635
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรถอนหายใจออกมา เหมือนยังเศร้ากับเซียนสือฟาง

ลู่ฝานยังดูภาพเหตุการณ์ที่เซียนสือฟางให้เจดีย์เสวียนเก้ามังกรบันทึกเอาไว้อย่างเงียบๆ

ตู้ม!

จู่ๆ ผิวน้ำระเบิด

สายตาของทุกคนถูกดึงดูดไปทันที

ผิวน้ำไกลๆ มีน้ำกระเพื่อม คลื่นยักษ์สูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง

นี่เป็นสัญญาณก่อนที่สัตว์ประหลาดไร้เทียมทานจะออกมา

ลู่ฝานหยุดมองทันที แล้วตะโกนออกมาว่า “ถอยหลังๆ!”

ทุกคนรีบวิ่งไปด้านหลัง เจิงหยงคุ้มครองอี้วเสี้ยว์เอ๋อร์ถอยไปด้านหลัง

อู่คงหลิงกับลู่ฝานก็ถอยหลังเช่นกัน ตอนนี้บนฟ้ามีเสียงฟ้าร้องโครมคราม สายฟ้าสว่างไสวผ่าลงมาจากฟ้าไม่หยุด เหมือนกระบี่ยาวฟาดฟันลงมาบนผิวน้ำ

ลมพัด ฝนตก

ตอนนี้ฝนตกหนักขึ้นอีก เม็ดฝนที่ร่วงลงมาจากฟ้าเริ่มใหญ่และเป็นก่อตัวรูปร่าง เหมือนก้อนหินหล่นลงมากระแทกกับพื้น จนทำให้เกิดหลุม

แค่เม็ดฝน ก็ทำให้อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์ต้านทานไม่ไหวแล้ว

เจิงหยงปล่อยพลังปราณออกมา ช่วยอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์ต้านทานไว้

ลมก็บ้าคลั่งขึ้น เหมือนจะฉีกคนให้ขาด

ต้นไม้เอนลงมาอีกทาง ลู่ฝานและคนอื่นยืนมองเงียบๆ อยู่ไม่ไกล

อยู่ดีๆ อู่คงหลิงก็ถามขึ้นมา

“อี่ว์เทียนซีล่ะ”

ลู่ฝานหันมามองแล้วพูดว่า “ไปทำอาหาร ยังไม่กลับมา”

ในแววตาอู่คงหลิงมีประกายประหลาดแวบขึ้นมา

คลื่นสูงขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นเสียงวัวร้องดังสนั่น

โฮก!

พื้นดินสั่นสะเทือน เมฆบนท้องฟ้าเหมือนโดนสั่นคลอนไป

ฟ้าร้องที่นับไม่ถ้วนผ่าลงพร้อมกัน ทันใดนั้น ท้องฟ้าถูกส่องสว่างเหมือนกลางวัน

จากนั้นมีวัวขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาจากน้ำ

ผิวน้ำถูกแยกออก วัวสีเทาสว่างขนาดใหญ่มหึมา

ตัวขนาดใหญ่ เหมือนภูเขาโผล่ขึ้นมาจากทะเล แสงสีเทาสว่างปกคลุมทั้งตัว สว่างเหมือนดวงจันทร์กับพระอาทิตย์

ตัวของมันเหมือนวัว แต่หัวคล้ายมังกร

มีแค่ตาเดียว แต่ขนาดใหญ่เหมือนห้อง

วัวตัวใหญ่น่ากลัวขนาดนี้ ลู่ฝานและคนอื่นเห็นแล้วช็อกไปเลย

พวกเขาต้องต่อสู้กับสัตว์อสูรน่ากลัวแบบนี้เหรอ

ถึงลู่ฝานที่สู้กับสัตว์อสูรต่างๆ นานาในแดนมายามาหนึ่งปี ก็ไม่เคยเจอสัตว์อสูรที่มีพลานุภาพแบบนี้

ทันใดนั้น ลู่ฝานรู้สึกหางตาตัวเองกระตุกเบาๆ

“พระเจ้า สัตว์อสูรระดับนี้ เราจะชนะได้ไหม”

เจิงหยงพูดออกมาอย่างตกใจ อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์เอามือปิดปากตัวเอง

จู่ๆ เธอรู้สึกว่าพลาดที่ตัวเองมาที่นี่ สัตว์อสูรไร้เทียมทานระดับนี้ เธอจะสู้กับมันได้ยังไง

อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์พูดพึมพำ “หนูน่าจะเชื่อคุณอา”

การแสดงออกของพวกลู่ฝาน อยู่ในสายตาของตาเฒ่าหลู่และตาเฒ่าจงทั้งหมด

ตาเฒ่าทำตัวยิ้มซะทีเจคอบกับคนอื่น ตอนนี้ทั้งสองคนหัวเราะอย่างมีความสุข

“ฮ่าๆๆๆ นายดูท่าทางหวาดกลัวของเด็กพวกนี้สิ พวกเขาจะตกใจจนฉี่ราดหรือเปล่า”

“วัวตัวเล็กตัวนี้ทำให้พวกเขาตกใจจนเป็นแบบนี้ แล้วถ้าพวกเขาเข้าไปในเขตสัตว์อสูรโบราณ จะไม่เป็นลมคาที่เลยเหรอ”

“ฉันว่าเป็นไปได้สูง นายพนันสิว่าในบรรดาเด็กพวกนี้ จะมีกี่คนกล้าสู้กับกุยวัว”

“สองคน นับเด็กคนนี้ไปหนึ่งคน แล้วก็ยัยเด็กผู้หญิงที่ดูแน่วแน่คนนั้นด้วย น่าจะพอใช้ได้”

ตาเฒ่าทั้งสองคนพยักหน้าเบาๆ ให้เงาของลู่ฝานกับอู่คงหลิง

มีเพียงอู่คงหลิงกับลู่ฝานที่นับว่ายังแน่วแน่ ตอนนี้เจิงหยงเอามือสองข้างกุมหัวแล้ว

ปึง! ปึง!

กุยวัวเริ่มเคลื่อนตัวแล้ว น้ำทะเลแยกออกจากกัน ขาข้างเดียวที่เหมือนกับเสาค้ำฟ้า เริ่มเคลื่อนตัวมาข้างหน้า