เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 639
ปราณชี่ของลู่ฝานโดนโจมตี พลังแว้งกัดทำให้เลือดลมของเขาปั่นป่วน
อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์โดนสะเทือนจนสลบไป เลือดไหลออกมาตรงมุมปากของเธอ ทะเลกว้างใหญ่ปั่นป่วน คลื่นยักษ์โถมเข้ามาซัดใส่พวกลู่ฝานและคนอื่น
นี่คือสิ่งที่ลู่ฝานคิดไม่ถึง พวกเขาหลบมาไกลขนาดนี้ ยังโดนคลื่นยักษ์ซัดใส่อีก
เพียงพริบตาเดียว ตัวของอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์กับเจิงหยงลอยออกไป
ปฏิกิริยาของลู่ฝานรวดเร็ว เขาแค่ดึงแขนของอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์เอาไว้ได้
ลู่ฝานกัดฟันแผดเสียงออกมา โยนอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์เข้ามาในจวนอากาศธาตุของเขา
ตอนนี้ไม่มีเวลามาสนใจอะไรมาก รักษาชีวิตอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์เอาไว้ได้ ก็ดีที่สุดแล้ว เจ้าดำก็เข้าไปในจวนอากาศธาตุของลู่ฝานด้วย
พลังปราณทั้งตัวเจิงหยงโดนซัดจนสั่นไปมา กว่าจะลุกขึ้นมาได้ ยังโดนคลื่นสายฟ้าโจมตีเข้าอีก
พลังปราณพังทลาย เขากระเด็นออกไป
ลู่ฝานลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว จับมืออู่คงหลิงเอาไว้ แล้วพุ่งไปทางเจิงหยง
สายฟ้าอาละวาดไปทั่ว สัตว์อสูรนับไม่ถ้วนตายหมด
ลู่ฝานใช้อีกมือยกเจิงหยงขึ้นมา มองเจิงหยงที่ควันลอยเต็มตัว ลู่ฝานตะโกนว่า “ตายหรือยัง ยังมีแรงไหม”
เจิงหยงกัดฟันลุกขึ้นมา “ยังพอได้”
แสงสว่างหายไป กุยวัวกลับสู่สภาพเดิม ก้มมองไปทางอี่ว์เทียนซี ตรงนั้นมีเพียงดินไหม้เกรียมสีดำ
กุยวัวส่งเสียงหึอย่างไม่พอใจ มีแสงสายฟ้าออกมาจากจมูก เหมือนไม่พอใจที่อี่ว์เทียนซีตายด้วยวิธีนี้ โดนมันฟันตายหรือเปล่า
ทันใดนั้น กุยวัวหันมาจ้องพวกลู่ฝาน
แววตาของกุยวัวมีความบ้าคลั่งขึ้นมาทันที
มนุษย์ พวกมนุษย์ที่สมควรตายอีกแล้ว
กุยวัวแผดเสียงออกมา พุ่งตรงเข้ามาหาพวกลู่ฝาน
ทุกที่ที่ตัวมันผ่านไป พื้นดินแตกกระจาย ฝุ่นตลบอบอวล
อู่คงหลิงมองกุยวัวที่ไล่ตามเข้ามาอย่างตกใจ ลืมไปว่าลู่ฝานจับมือเธออยู่
“ลู่ฝาน รีบทำให้มันออกไปสิ มันไล่ตามเข้ามาแล้ว”
มีเลือดตรงมุมปากลู่ฝาน รู้สึกว่าปราณชี่ในตัวพลุ่งพล่าน เขากัดฟันพูดว่า “คงไม่ได้ชั่วคราว หนี!”
ทั้งสามคนวิ่งหนีเข้าไปในป่าทึบอย่างสุดชีวิต ขืนอยู่ริมทะเลต่อ พวกเขามีเพียงความตายเท่านั้น
คำนวณพลาด ครั้งนี้คำนวณพลาดจริงๆ
ลู่ฝานก่นด่าในใจ ความคิดเดิมของเขาดีมาก ที่ให้กุยวัวไล่ตามอี่ว์เทียนซี
มีทักษะการหลบสัตว์อสูรอยู่ เขาสามารถสู้และถอยได้ตามใจ
แต่ตอนนี้ ทุกอย่างแพ้ให้กับสายฟ้ามหึมาของกุยวัว
ภายใต้แสงสายฟ้าอันน่ากลัว เขาไม่สามารถควบคุมม่านแสงหลบสัตว์อสูรได้อีก
ไอ้ปัญญาอ่อนอี่ว์เทียนซี ยิ่งทำให้เขาผิดหวัง ยอดฝีมือแดนปราณนอกขั้นสูงสุดผู้ยิ่งใหญ่
รับการโจมตีของกุยวัวไม่ได้สักกระบวนท่า
รู้สึก…..ไม่สามารถบรรยายได้จริงๆ!
หนีอย่างสุดชีวิต ลู่ฝานปล่อยมือที่จับอู่คงหลิง ถือกระบี่หนักไร้คมของตัวเองเอาไว้ในมือ
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัวตะโกนว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ รีบหนี กุยวัวไล่ตามมาแล้ว โอ้ พระเจ้า ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ ไม่รู้ว่ากว่าเจ้าของใหม่จะหาฉันเจอมันนานขนาดไหน!”
ลู่ฝานตะโกนว่า “ฉันรู้ว่าต้องรีบหนี แกไม่ต้องพูดมาก!”
อู่คงหลิงกับเจิงหยงมองลู่ฝานแวบหนึ่ง เขากำลังคุยกับใครอยู่
