เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 637
ปราณกระบี่โจมตีเข้ามา สีหน้าลู่ฝานเคร่งขรึม ยกมือปล่อยปราณชี่พุ่งออกไป
ทั้งสองพลังปะทะกัน เสียงระเบิดดังสนั่น
ความเคลื่อนไหวทางด้านนี้ เรียกความสนใจของกุยวัว ตาวัวขนาดใหญ่มองมาทางลู่ฝาน
ลู่ฝานตะโกนออกมาทันที “เข้ามาใกล้ฉัน”
อี้วเสี้ยวเอ๋อร์กับเจิงหยงได้ยิน รีบเข้ามาใกล้ทันที
ลู่ฝานจับมืออู่คงหลิงเอาไว้ มือนิ่มเหมือนไม่มีกระดูก ละเอียดอ่อนและเรียบเนียน
“นายทำอะไร”
อู่คงหลิงพูดด้วยความตกใจ
ทันใดนั้นพลังปราณบนตัวอู่คงหลิงสว่างขึ้น
ลู่ฝานตะโกนว่า “ไม่อยากตายก็อย่าขยับ”
เสียงตะโกนนี้แฝงไปด้วยความอาฆาตรุนแรง อู่คงหลิงอึ้งไปทันที
เจิงหยงพูดอย่างตกใจว่า “มันมาแล้วๆ”
กุยวัวเห็นพวกลู่ฝานแล้ว ก้าวขาข้างเดียวของมันเข้ามาใกล้พวกลู่ฝาน ลู่ฝานจับมืออี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์แน่น พูดกับเจิงหยงว่า “จับแขนฉันไว้ให้แน่น”
เจิงหยงรีบจับแขนลู่ฝานทันที อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์หน้าซีดเผือด แววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
เหงื่อไหลลงมาจากหน้าผากเจิงหยง ตัวสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้
อี่ว์เทียนซีหัวเราะเสียงดังอยู่ไม่ไกล “พวกนายไปได้แล้ว ไอ้ลู่ฝาน ฉันจะดูนายและผู้หญิงร้ายกาจคนนั้น กลายเป็นอึของกุยวัว ฮ่าๆ มันเดินเข้ามาแล้ว พวกนายหนีไม่พ้นแล้ว”
พูดพลาง อี่ว์เทียนซีถอยไปข้างหลัง ให้ร่างกายตัวเองเข้าไปอยู่ในป่าทึบ
เขาเชื่อว่ากุยวัวต้องกินพวกลู่ฝานก่อนแน่นอน เหตุผลง่ายมาก เพราะฝั่งลู่ฝานมีคนเยอะกว่าเขา นี่เป็นสัญชาตญานของสัตว์อสูรทุกตัว
แต่สิ่งที่ทำให้อี่ว์เทียนซีไม่เข้าใจนิดหน่อย ทำไมลู่ฝานถึงไม่มองเขาเลยสักนิด
เหมือนเรื่องที่เขาทำเมื่อกี้ ไม่ได้อยู่ในสายตาของลู่ฝาน
ตอนนี้ลู่ฝานปล่อยปราณชี่ของตัวเองออกมา
ปราณชี่ที่เหมือนกับม่านแสงใส ปกคลุมรัศมีสามสิบเมตรเอาไว้
ทันใดนั้น อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์ อู่คงหลิงและคนอื่น รู้สึกว่ารอบๆ ว่างเปล่า แม้แต่จะหายใจก็ยังทำไม่ได้
เสียงราบเรียบของลู่ฝานดังขึ้น
“อย่าส่งเสียง อย่าขยับ กลั้นหายใจเอาไว้ ตอนนี้มันไม่เห็นพวกเรา!”
แววตาเป็นประกาย ลู่ฝานจ้องกุยวัวที่กำลังเดินเข้ามา
กระบวนท่านี้คิดขึ้นมาในแดนมายา ใช้หลบการไล่ฆ่าของสัตว์อสูรได้ยอดเยี่ยมมาก
อาศัยลักษณะพิเศษของปราณชี่ที่สามารถทำให้ทุกสิ่งว่างเปล่า ลู่ฝานสามารถปิดกั้นพื้นที่ในรัศมีสามสิบเมตร
คนที่อยู่ภายในพื้นที่ เหมือนผี ไม่มีลมหายใจ แม้แต่เงาก็โดนบดบังไว้
ทักษะการบดบังเงา ล้วนได้ผลกับนักบู๊และผู้ฝึกชี่ ไม่ต้องพูดถึงสัตว์อสูรที่ความคิดตื้นเขินพวกนี้
เป็นไปตามคาด หลังเดินได้ไม่กี่ก้าว กุยวัวชะงักไป
เหมือนงงกับการหายตัวไปของพวกลู่ฝาน มันดูไม่เข้าใจ
แต่ทันใดนั้น จมูกของมันขยับสองครั้ง มันเจอเป้าหมายอีกแล้ว ตาวัวจ้องไปที่อี่ว์เทียนซี
ตอนกุยวัวหันมา อี่ว์เทียนซีอึ้งไป
ทำไมมันถึงมองมาทางฉันล่ะ
อี่ว์เทียนซีมองกุยวัวอย่างตกใจ รู้สึกเหมือนไอหนาวพุ่งมาจากทุกทาง ปกคลุมตัวเขาเอาไว้
ลู่ฝานมีรอยยิ้มตรงมุมปาก ดีมาก การวางแผนของเขาได้ผลแล้ว
อู่คงหลิงดูออกว่าผิดปกติ แม้เขาไม่รู้ว่าลู่ฝานทำยังไง ถึงทำให้กุยวัวไม่มาฆ่าพวกเขา แต่เธอดูออกว่าลู่ฝานเล่นงานอี่ว์เทียนซี
ต่อมากุยวัวก้าวเข้าไปหาอี่ว์เทียนซี เสียงวัวร้องดังขึ้น ลมพัดออกมาจากปากใหญ่ของกุยวัว จนอี่ว์เทียนซีเกือบปลิวออกไป
