เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 647
ลู่ฝานมองซ้ายมองขวาแล้วพูดว่า “พักผ่อนก่อนเถอะ คิดว่ากุยวัวน่าจะไม่บุกเข้ามาที่นี่ เราฟื้นฟูเรี่ยวแรงที่นี่กันก่อน อย่างน้อยต้องฟื้นฟูพลังปราณก่อน จากนั้นค่อยออกไป”
อู่คงหลิงพูดว่า “ฟังดูเป็นความคิดที่ไม่เลว คงไม่แย่ไปกว่าความคิดที่ล่อกุยวัวเข้าไปในทะเลสาบน้ำแข็งแล้วล่ะ”
ลู่ฝานหัวเราะ “ฉันก็จนปัญญา ไม่ล่อมันเข้าไปในทะเลสาบน้ำแข็ง พวกเราจะโดนมันไล่ตามจนตายทั้งหมด เธออาจไม่เห็นว่าตอนที่ไอ้นั่นไล่ตามพวกเรา เหมือนวิ่งไล่กันเล่นๆ ถ้ามันต้องการฆ่าเราจริงๆ ก็เหมือนกับการฆ่าอี่ว์เทียนซี อาณาเขตสายฟ้ามหึมาโถมเข้ามา เราจะหนีไปไหนได้”
อู่คงหลิงฟังคำพูดของลู่ฝาน แล้วจมไปกับความคิด
ทันใดนั้น อู่คงหลิงพูดว่า “นายพูดถูก กุยวัวหลอกพวกเรา คิดไม่ถึงเลย ฉันเกือบโดนสัตว์อสูรปั่นหัวจนตาย”
ลู่ฝานพูดว่า “พูดให้ถูกคือ สัตว์อสูรที่แข็งแกร่งจนน่ากลัว คุณอู่ บอกฉันได้ไหม ตอนเธอต้านทานสายฟ้าของกุยวัว เธอใช้วิชาอะไร”
อู่คงหลิงพูดช้าๆ ว่า “นายอยากรู้มากเหรอ”
ลู่ฝานพยักหน้า “ใช่ ฉันอยากรู้มาก”
อู่คงหลิงพูดว่า “ก็ไม่มีอะไรหรอก นายยังจำที่ฉันสู้กับนายครั้งก่อนได้ไหม หุ่นเชิดวิญญาณที่เรียกออกมา”
ลู่ฝานเข้าใจทันที “อ๋อ! ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง แล้วตอนนี้หุ่นเชิดพวกนั้นล่ะ”
อู่คงหลิงพูดว่า “น่าเสียดาย ตายไปหมดแล้ว ฉันคำนวณพละกำลังของกุยวัวพลาดไป”
ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ “คุณอู่ เธอพาหุ่นเชิดวิญญาณพวกนี้เข้ามา ไม่ใช่จะฆ่ากุยวัวเหมือนฉันใช่ไหม”
อู่คงหลิงพยักหน้าแล้วส่ายหน้า “ภารกิจของฉัน ง่ายกว่านายหน่อย ฉันแค่ต้องการเลือดของกุยวัวเท่านั้น”
ลู่ฝานขมวดคิ้ว “ภารกิจเหรอ”
อู่คงหลิงยิ้มแล้วพูดว่า “ถูกต้อง มันคือภารกิจ ฉันมาเข้าร่วมการสอบผู้ตรวจการชั้นกลาง เพราะฉันรู้ข้อมูลมา ฉันต้องจัดการสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งมาก แน่นอนว่าสิ่งที่ปรากฏออกมาคือกุยวัว ทำให้ฉันตกใจ ทำได้เพียงโทษที่ฉันดวงไม่ดี จากพละกำลังของฉัน ไม่สามารถสู้กุยวัวได้ แต่การเอาเลือดมันมา ฉันยังพอมีโอกาส”
ลู่ฝานพูดว่า “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง ฉันนึกว่าเธอโง่เหมือนฉันซะอีก ภารกิจ ภารกิจของสำนักวิชาชั่วร้ายของพวกเธอ พอเข้าใจได้”
อู่คงหลิงพูดว่า “เดิมทีฉันคิดว่าคุณชายลู่ฝานก็เข้ามาเพราะภารกิจเหมือนกัน”
ลู่ฝานได้ยินเสียงที่ไม่ได้ปรากฏออกมาของอู่คงหลิง “แล้วตอนนี้ล่ะ”
อู่คงหลิงพูดว่า “ตอนนี้ฉันแน่ใจว่านายไม่ได้เป็นพวกเดียวกับเรา ไม่งั้น ก็คือนายโหดเหี้ยมทารุณ ยิ่งกว่าผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายที่ฉันรู้จักมาทั้งหมด”
“ดูออกได้ยังไง”
ลู่ฝานเริ่มสนใจ
อู่คงหลิงกะพริบตาแล้วพูดว่า “ถึงต้องทำภารกิจให้สำเร็จ นายก็ไม่จำเป็นต้องพาตระกูลมาที่เมืองตงหวา ถ้าตัวตนของนายถูกเปิดเผย ตระกูลของนายจะโดนฆ่าเป็นสิ่งแรก ฉันไม่คิดว่านายเป็นคนเสียสติแบบนั้น”
ลู่ฝานหัวเราะออกมา “การพิจารณาของเธอแม่นยำมาก ฉันบอกไปนานแล้วว่าฉันกับเธอไม่ใช่พวกเดียวกัน”
อู่คงหลิงพูดว่า “ใช่ เราไม่ใช่พวกเดียวกัน แต่ตอนนี้เรายังพออยู่ด้วยกันได้ใช่ไหม”
อู่คงหลิงพูดพลางยิ้มออกมา
แต่ตอนนี้เห็นใบหน้าของอู่คงหลิงแดงมาก
“หน้าเธอ”
ลู่ฝานถามอย่างสงสัย
อู่คงหลิงพูดว่า “หน้าฉันเป็นอะไร”
เพิ่งพูดจบ อู่คงหลิงรู้สึกโลกหมุนเคว้ง เปลือกตาหนักมาก
