เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 621
อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์เว่อร์ยิ่งกว่า เธอไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย มองไปรอบๆ อย่างเนิบๆ เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้นเหรอ
เสียงหัวเราะคิกคักของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้นในตัวลู่ฝาน
“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ฮ่าๆ พวกเขาไม่ใช่ผู้ฝึกชี่ ไม่มีสิทธิ์แย่งชิงกับนาย ฮ่าๆ ค่ายกลสวรรค์บันดาลอัศจรรย์จริงๆ ขอฉันศึกษาดูดีๆ หน่อย ดูว่าเก็บได้เลยหรือเปล่า”
ใบหน้าลู่ฝานมีรอยยิ้ม พลังที่เข้ามาในตัวเขาเมื่อกี้ ทำให้เขารู้สึกพิเศษ
วิธีการใช้พลังนี้ คล้ายกับปราณชี่คุ้มกันกายที่เขาศึกษาออกมา
เป็นการดันพลังของอีกฝ่ายออกไปเหมือนกัน แต่อีกฝ่ายทำได้เพียงดันพลังปราณ แต่ปราณชี่คุ้มกันกายของเขาสามารถดันทุกอย่างได้
ลู่ฝานหันไปหาอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์แล้วพูดว่า “คุณเสี้ยวเอ๋อร์ ทางที่ดีเธอถอยหลังมาหน่อย”
คำพูดของลู่ฝานจริงใจมาก เพราะอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์สูญเสียพลังไปชั่วคราว เจอค่ายกลแบบนี้ไม่ดีเท่าไร อาจตายคาที่ เมื่อกี้ที่เธอไม่มีปฏิกิริยาอะไร เพราะเธอไม่มีพลังอะไรเลย จึงไม่มีอะไรให้ดันออกไป
อี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์พยักหน้า หันหลังถอยออกไป
เงาของอริยปราชญ์สวรรค์บันดาลมองมาทางลู่ฝาน แล้วพูดเนิบๆ ว่า “นายยอมรับการถ่ายทอดจากฉันไหม”
เมื่อพูดออกมา ลู่ฝานยังไม่ทันพูดอะไร
เป็นอี่ว์เทียนซีที่ตะโกนออกมาว่า “ไม่ยุติธรรม เป็นนักบู๊เหมือนกัน ทำไมลู่ฝานถึงได้รับการถ่ายทอด”
อี่ว์เทียนซีพูดและจะพุ่งเข้ามา
แต่เขาเพิ่งก้าวได้แค่ก้าวเดียว คลื่นโจมตีออกมาอีกครั้ง ครั้งนี้เขากระแทกกับต้นไม้ที่อยู่ไกลๆ ตัวเขาฝังลงไปในต้นไม้
ลู่ฝานไม่สนใจเขา หันไปมองอริยปราชญ์สวรรค์บันดาล
“รับการถ่ายทอดจากนาย ต้องการอะไรบ้าง”
ลู่ฝานถาม
อริยปราชญ์สวรรค์บันดาลพูดว่า “ความต้องการเหรอ ไม่มี แค่นายทำลายค่ายกลสวรรค์บันดาลของฉันได้ วิชาเปลี่ยนแปลงสวรรค์ชั้นเก้าจะเป็นของนาย นายมีเวลาสามปี!”
เมื่อพูดจบ พลังสีขาวดำพุ่งขึ้นมา ปกคลุมลู่ฝานเอาไว้
พื้นที่สุสานดาบและกระบี่ เหมือนกลายเป็นความว่างเปล่า ตัวของลู่ฝานก็ดูเลือนรางตามไปด้วย
“ไอ้เก้าๆ!”
ลู่ฝานตะโกนเสียงดัง
เขารู้สึกถึงพลังมหาศาลที่ไม่สามารถทำให้เขาโจมตีกลับได้ ปกคลุมเขาเอาไว้
เสียงของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้น
“เจ้านาย รอฉันอีกหน่อย ฉันพอจับต้นชนปลายได้แล้ว ค่ายกลสวรรค์บันดาล ได้รับความโชคดีจากฟ้าดิน นายสัมผัสความอัศจรรย์ของค่ายกลก่อน โอกาสครั้งนี้…..”
จู่ๆ ลู่ฝานไม่ได้ยินคำพูดด้านหลังอีกแล้ว
เพราะสิ่งรอบๆ เริ่มหมุนเคว้ง เริ่มเปลี่ยนแปลง
ทันใดนั้น ลู่ฝานพบว่าตัวเองมาอยู่ในท้องทะเลอันกว้างใหญ่ สัตว์อสูรเป็นฝูงล้อมรอบเขา นำโดยเผ่ามังกร แม้กลายร่างเป็นคน แต่พลานุภาพมังกรอันน่ากลัวบนตัวคนพวกนี้ยังเต็มเปี่ยม
“ตาเฒ่าสวรรค์บันดาล วันนี้จะเป็นที่ฝังศพของนาย โฮก!”
เสียงคำรามดังขึ้น คนเผ่ามังกรพุ่งเข้ามาหาเขาอย่างบ้าคลั่ง
ลู่ฝานพูดอย่างตกใจว่า “ฉันไม่ใช่อริยปราชญ์สวรรค์บันดาล พวกนายจำผิดคนแล้ว!”
ยังไม่ทันพูดจบ คนพวกนี้ฉีกเขาเป็นชิ้นๆ ความเจ็บปวดที่น่ากลัว เหมือนเข้าไปในวิญญาณ ราวกับเขาตายไปแล้วจริงๆ
หลังจากนั้นโลกเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง ลู่ฝานมาอยู่ในทะเลทราย แมงป่องทะเลทรายนับไม่ถ้วนล้อมเขาเอาไว้
แมงป่องแต่ละตัวสูงประมาณคน
ครั้งนี้ไม่รอให้ลู่ฝานได้พูดอะไร แมงป่องพวกนี้พุ่งเข้ามาทันที
ลู่ฝานยังไม่ทันได้ใช้กระบวนท่า ก็โดนฉีกเป็นชิ้นๆ อีกแล้ว
……
