เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 624
ผู้ชายด้านหน้าที่ฝึกฝนจนมีปีกและเขามังกร เป็นผู้โดดเด่นของมนุษย์เผ่ามังกร พละกำลังทัดเทียมกับมนุษย์ที่เป็นนักบู๊แดนปราณฟ้า
ลู่ฝานมีชีวิตรอดได้ตั้งหนึ่งเดือน ภายใต้เงื้อมมือของผู้แข็งแกร่งแบบนี้ พูดออกไปก็ทำให้คนมากมายตกใจได้แล้ว
ลู่ฝานขี้เกียจอธิบายกับเขา ความจริงที่ว่าตัวเองไม่ใช่อริยปราชญ์สวรรค์บันดาล
ไม่รู้ว่าผู้แข็งแกร่งมนุษย์เผ่ามังกรในแดนมายา มีสติปัญญาจริงหรือเปล่า พวกเขาดูไม่ออกหรือไง
ลู่ฝานปรายตามองเขา แล้วพูดว่า “จะฆ่าก็ฆ่า พูดไร้สาระเยอะแยะทำไม”
ผู้แข็งแกร่งมนุษย์เผ่ามังกรแผดเสียงออกมา ทันใดนั้นมีมังกรน้ำตัวใหญ่โผล่ขึ้นจากผิวน้ำ
“รนหาที่ตาย!”
เมื่อฟันทวนลงมา โขดหินล่างตัวลู่ฝานแตกละเอียด
มีม่านแสงปรากฏขึ้นบนตัวลู่ฝานหนึ่งชั้น พลังที่ร่วงลงบนตัวเขาถูกม่านแสงดีดออกไป
ม่านแสงนวลเหมือนเกราะอ่อนหนึ่งชั้น ปกคลุมตัวเขาไว้ เกราะเกล็ดมังกรด้านในก็ปรากฏออกมา ปกคลุมตัวลู่ฝานไว้
ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!
ผิวน้ำรอบๆ ระเบิด ทำให้นักรบมนุษย์เผ่ามังกรที่ล้อมลู่ฝานเอาไว้ โดนแรงกระเพื่อมจนเลือดสาดกระเซ็น
นี่คือผลลัพธ์ตลอดหนึ่งปีของลู่ฝาน ปราณชี่ของเขาสามารถสะท้อนพลังของอีกฝ่ายกลับไปได้ อีกทั้งยังสามารถควบคุมทิศทางการสะท้อนกลับได้ด้วย
ลู่ฝานกระอักเลือดออกมา เขากัดฟันอดทนเอาไว้
แม้จะตายอีกรอบ เขาจะตายอย่างคุ้มค่าสักหน่อย
ผู้แข็งแกร่งมนุษย์เผ่ามังกร มาตรงหน้าลู่ฝานแล้วเอาทวนแทงตรงเอวลู่ฝาน
ทวนนี้แทงโดนตันเถียนของเขาอย่างแม่นยำ ทันใดนั้นพลังทั้งตัวลู่ฝานระเบิดออกมา
ปราณชี่อันน่ากลัวไหลผ่านอาวุธของผู้แข็งแกร่งมนุษย์เผ่ามังกร เขาไปในตัวเขา
ลู่ฝานไม่สามารถควบคุมพลังนี้ได้ แต่เขาเห็นว่าผู้แข็งแกร่งมนุษย์เผ่ามังกรคนนี้ สีหน้าประหลาดขึ้นทันที
พลังทะลักออกมาจากตัวอีกฝ่าย เหมือนจิตมารครอบงำ แว้งกัดอย่างไม่สามารถควบคุมได้
“ไอ้เวร แกทำอะไรฉัน!”
ผู้แข็งแกร่งมนุษย์เผ่ามังกรโมโห เขารู้สึกว่าพลังปราณของตัวเองไหลออกไปข้างนอกอย่างไม่สามารถควบคุมได้ เหมือนโดนอะไรบีบออกจากร่างกาย
ลู่ฝานเห็นภาพนี้ก็ตกใจเหมือนกัน
อย่าบอกนะว่าปราณชี่ของเขาได้ผลแล้ว!
พระเจ้า อย่าบอกนะว่าปราณชี่ของเขาเข้าสู่ร่างกายคนอื่น ยังมีผลดีที่น่าทึ่งด้วย
ลู่ฝานตื่นเต้น เขาค้นพบวิธีใช้ปราณชี่อีกวิธีแล้ว นี่เป็นครั้งแรกในรอบหนึ่งปี ที่เขาสามารถทำร้ายผู้แข็งแกร่งมนุษย์เผ่ามังกรตรงหน้าได้
เพราะพละกำลังของทั้งสองคนแตกต่างกันมาก หนึ่งปีมานี้ แค่ลู่ฝานเจอหน้าเขา ทำได้เพียงหนีเท่านั้น
ครั้งนี้ตายก็คุ้มค่าแล้ว!
ลู่ฝานหลับตาลง แต่ขณะนั้นร่างกายเป็นอัมพาตเล็กน้อย เสียงหนึ่งดังขึ้นในตัวเขา
นั่นเป็นเสียงของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรที่ห่างหายไปนาน
“ฮ่าๆ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ในที่สุดฉันก็คุยกับนายได้แล้ว ขอบคุณไอ้ปัญญาอ่อนที่ใช้ยาพิษ ไม่ได้อาศัยการกระตุ้นของยา ไม่งั้นฉันคงไม่มีวิธีติดต่อนายได้อีก”
ลู่ฝานจิตใจวูบไหว น้ำตาเกือบไหลออกมา
“ไอ้เก้าๆ ในที่สุดแกก็ปรากฏตัวออกมาสักที แกทำลายค่ายกลหรือยัง”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “ขอโทษด้วยเจ้านาย ไม่ได้ทำลาย แต่ฉันพานายออกไปได้!”
พูดพลาง ลู่ฝานรู้สึกว่ารอบๆ หมุนเคว้ง
แดนมายาหายไปอย่างรวดเร็ว จู่ๆ ลู่ฝานลืมตาขึ้น
ค่ายกลสีขาวดำ เงาของอี้ว์เสี้ยวเอ๋อร์และคนอื่นอยู่ไกลๆ
แววตาของลู่ฝานแปรเปลี่ยนจากเบลอเป็นชัดเจน
ในที่สุดเขาก็ออกมาได้แล้ว!
