เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 665
ผ่านไปนาน กว่าอู่คงหลิงจะจัดการเสร็จ
ลู่ฝานไม่อยากถามอะไรเลย ทั้งสองคนเดินตามทางเดินเล็กๆ ออกไปด้านนอกย่างเงียบ
บางทีเพราะความกะทันหันแบบนั้น ลู่ฝานเคยคิดว่าอู่คงหลิงก็เหมือนกับเขา แค่ผู้ฝึกฝนที่เดินตามเส้นทางของตัวเอง
แต่ตอนนี้ลู่ฝานเพิ่งพบว่าเขากับอู่คงหลิงยังแตกต่างไปมาก
นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่นักบู๊คนอื่นกับผู้ฝึกวิชาชั่วร้าย เหมือนน้ำกับไฟ
ถ้าคนที่ตายเป็นคนอื่น ถึงเป็นคนที่ลู่ฝานไม่รู้จัก
ลู่ฝานก็ไม่มีทางให้อู่คงหลิงไปทำลายศพคนอื่นจนเสียหาย เพราะการเคารพผู้ล่วงลับ คือหลักการขั้นพื้นฐาน
ตอนอยู่ในห้องที่สร้างด้วยหิน อู่คงหลิงยังเคารพศพของอริยปราชญ์สวรรค์บันดาลอยู่เลย
ทำไมออกมาเจออี่ว์เทียนซี เธอทำเหมือนอี่ว์เทียนซีไม่ใช่คน แต่เป็นสัตว์อสูรที่ตายต่อหน้าเธอ
อู่คงหลิงก็ไม่ได้อธิบายอะไร
เพราะความรู้ความสามารถพื้นฐานติดตัวของผู้ฝึกวิชาชั่วร้าย คือการไม่ทำให้ของที่มีค่าและมีประโยชน์เสียเปล่า
ในห้องที่สร้างด้วยหิน ไม่ได้ทำลายศพของอริยปราชญ์สวรรค์บันดาล
หนึ่งคือตอนนั้นดูไม่ออกว่าศพของอริยปราชญ์สวรรค์บันดาลมีสิ่งที่ไม่ธรรมดา ก็เท่ากับไม่มีค่า สองคือสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย โครงกระดูกแปลก ใครจะรู้ว่าเป็นกับดักหรือเปล่า แตะต้องแล้วจะโดนคำสาปอะไรหรือเปล่า
ดังนั้นเธอจึงรักษาความเคารพที่สมควรมีเอาไว้
แต่อี่ว์เทียนซีน่ะเหรอ
หึหึ ในสายตาอู่คงหลิง ศพของเขาเหมือนสัตว์อสูรจริงๆ
ถ้าเป็นผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายคนอื่นจะเอาไปกลั่นยาหรือเปล่าก็ไม่รู้
ทั้งสองเดินไปเรื่อยๆ บนทางเดินเล็กๆ ไม่นาน พวกเขาเดินกลับมาที่ทะเลสาบน้ำแข็ง
ภาพด้านหน้าทำให้ลู่ฝานกับอู่คงหลิงตกตะลึง เห็นในหลุมขนาดใหญ่มหึมา น้ำในทะเลสาบน้ำแข็งไหลอย่างรวดเร็ว ตรงกลางหลุมเป็นเงาของกุยวัว
เกล็ดน้ำแข็งปกคลุม ดูเหมือนกุยวัวโดนแช่แข็งแล้ว ทั้งตัวเต็มไปด้วยน้ำแข็งหนา
วัวตาโตโมโห ราวกับกำลังก่นด่าอย่างไม่พอใจ
แสงสายฟ้าบนตัวก็ถูกแทนที่ด้วยน้ำแข็ง ลู่ฝานมองผ่านน้ำแข็ง ยังเห็นขนของกุยวัวได้อย่างชัดเจน
อู่คงหลิงพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ดีมาก ลู่ฝานแผนนี้ของนายไม่เลวนะ แช่แข็งมันไปแล้ว”
ลู่ฝานพยักหน้า “ใช่ แต่แช่แข็งไปแล้ว จะทำยังไงต่อ”
ครุ่นคิดเงียบๆ ลู่ฝานจ้องไปที่หัวของกุยวัว
อู่คงหลิงพูดว่า “แน่นอนว่าต้องฆ่ามัน โอกาสดีแบบนี้จะให้เสียเปล่าไม่ได้ เราพุ่งเข้าไปทำลายน้ำแข็งตรงหัวมัน หลังจากนั้นแทงไปที่หัวของมัน”
อู่คงหลิงตะโกนเสียงดังอย่างตื่นเต้น
ลู่ฝานขมวดคิ้ว ถ้าง่ายเหมือนที่อู่คงหลิงพูดก็ดีสิ
แต่คิดไปคิดมา คงมีเพียงแค่วิธีนี้
ลู่ฝานหันมามองอู่คงหลิง “เธอต้องคิดให้ดีนะ ถ้าล้มเหลว อาจจบด้วยการที่กุยวัวทำลายน้ำแข็ง แล้วฆ่าพวกเราแทน!”
ในแววตาอู่คงหลิงมีประกายประหลาด “เรื่องบางเรื่อง ยังไงก็ต้องสู้สุดใจไม่ใช่หรือไง”
ลู่ฝานหัวเราะ คำพูดของอู่คงหลิงถูกใจเขามาก
ถูกต้อง ยังไงก็ต้องสู้สุดใจสักครั้ง!
ไม่งั้นจะเสียโอกาส
ลู่ฝานดึงกระบี่หนักไร้คมออกมา ตะโกนเรียกเจดีย์เสวียนเก้ามังกรในใจ “ไอ้เก้า มีค่ายกลหรือทักษะอะไรบ้าง ที่สามารถทำให้ฉันปลอดภัยขึ้น”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ต้องคิดเรื่องค่ายกลหรอก พลังของฉันยังฟื้นฟูไม่ได้เท่าไร กลัวว่าจะช่วยนายไม่ได้ แต่เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่พยายามแทงลงไปตรงจุดด้านล่างคอของกุยวัวลงไปสามนิ้ว ตรงนั้นมีขนสีแดง เป็นหัวใจสำคัญของพลังของกุยวัว แทงทำลายมัน กุยวัวต้องตายแน่นอน!”
