เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 664
“ระวัง!”
ลู่ฝานเคลื่อนตัวไปข้างหน้า ดึงอู่คงหลิงกลับมา
ขณะนั้นอี่ว์เทียนซีที่โดนแทงตายไปแล้วลุกขึ้นยืน
เลือดบนตัวเขาไหลย้อนกลับ รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้า แววตาสีม่วงชั่วร้ายซีกหน้าด้านซ้าย มีประกายส่องออกมา
แสงพาดผ่านตรงที่ที่อู่คงหลิงยืนเมื่อครู่ อู่คงหลิงเห็นแล้วสีหน้าเคร่งขรึม
อี่ว์เทียนซีหัวเราะอย่างประหลาด
“แค่พวกนายจะฆ่าฉันตายได้เหรอ ฉันรอดชีวิตจากเงื้อมมือของกุยวัวได้ คิดว่าเพราะโชคดีเหรอ พวกโง่คิดว่าตัวเองเก่ง!”
อี่ว์เทียนซีหัวเราะออกมา เสียงหัวเราะบาดหูและไม่น่าฟัง
ใบหน้าที่นับว่าหล่อเหลาแต่เดิม ตอนนี้เป็นเหมือนผีร้าย
“พวกแกสองคนตายซะ ในเมื่อชอบอยู่ด้วยกันขนาดนี้ งั้นฉันจะให้พวกนายตายพร้อมกัน!”
อี่ว์เทียนซีกลายเป็นลำแสงลอยเข้ามา พลานุภาพพลุ่งพล่าน
อี่ว์เทียนซีขยับแขนขวาของตัวเอง เสียงกระดิ่งดังขึ้นชัดเจน
จู่ๆ ตัวของอี่ว์เทียนซีชะงักไป
อู่คงหลิงส่งเสียงหึอย่างเย็นชา “จะเอาพลังเวทย์ต่ำต้อยแบบนี้มาหลอกฉันเหรอ”
อี่ว์เทียนซีที่อยู่ข้างหน้า หายไปเหมือนภาพลวงตา ภายใต้เสียงกระดิ่ง แต่ขณะนั้น แรงลมปรากฏขึ้นด้านหลังทั้งสองคน
เปลวไฟลุกขึ้นบนตัวลู่ฝาน!
เปลวไฟของห้าธาตุ ปรากฏ!
เหมือนมังกรพุ่งขึ้นฟ้า เปลวไฟอันน่ากลัวเผาคนที่ลอบโจมตีด้านหลังจนถอยหลังไป
เสียงร้องโอดครวญดังขึ้น ถอยหลังอย่างสุดชีวิต
เสียงของอี่ว์เทียนซีดังขึ้น
“เรื่องนี้ไม่จบแน่! ให้ตายเถอะ ยัยผู้หญิงชั่ว แกเป็นผู้ฝึกวิชาชั่ว……”
ยังไม่ทันพูดจบ เพราะลู่ฝานให้ไอ้เก้ากระตุ้นรอยประทับพิษที่เขาทิ้งไว้ในตัวอี่ว์เทียนซี
เดิมทีลู่ฝานคิดว่าจะไม่ได้ใช้สิ่งนี้อีกแล้ว แต่ในเมื่ออี่ว์เทียนซีออกมาอย่างไม่คิดชีวิต ลู่ฝานคิดว่าส่งเขาครั้งสุดท้ายก็ไม่เป็นไร
อี่ว์เทียนซีคุกเข่าลงบนพื้น กระตุกไปทั้งตัว
ดวงตาเริ่มเลื่อนลอย น้ำลายฟูมปาก เขามองลู่ฝานแล้วพูดว่า “เป็นไปไม่ได้ พละกำลังของนาย……”
ลู่ฝานมาตรงหน้าอี่ว์เทียนซีพร้อมเปลวไฟลุกโชนบนตัว
“ใช่ พละกำลังฉันยกระดับขึ้นแล้ว แดนปราณชีวิตที่นายไม่มีวันไปถึง!”
อี่ว์เทียนซี่เบิกตาโต แต่กลับไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ ล้มลงบนพื้น
พลังชีวิตหมดไป ครั้งนี้เขาตายแล้วจริงๆ
อู่คงหลิงเดินเข้ามามองแล้วพูดว่า “นายวางยาพิษในตัวเขาเหรอ”
ลู่ฝานพูดว่า “ว่าอย่างนั้นก็ได้”
อู่คงหลิงสีหน้าเปลี่ยนไป “ตอนนี้ฉันสงสัยอีกแล้วว่านายคือผู้ฝึกวิชาชั่วร้าย”
ลู่ฝานหัวเราะแล้วพูดว่า “แค่ทักษะเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น”
อู่คงหลิงพยักหน้า รีบเอาของของอี่ว์เทียนซีมาทั้งหมด
การกระทำของเธอรวดเร็วและชำนาญมาก ทุกจุดที่สามารถซ่อนของได้บนตัวอี่ว์เทียนซี โดนเธอค้นไปมาสองรอบ
แหวนที่อี่ว์เทียนซีแอบใส่ไว้ที่นิ้วเท้าก็โดนเธอถอดออก ตรงจุดนี้ถ้าให้ลู่ฝานหา ต้องหาไม่เจอแน่นอน เขาคิดไม่ถึงว่าแหวนอากาศธาตุจะใส่ไว้บนนิ้วเท้าได้ด้วย แอบได้มิดชิดมาก
อู่คงหลิงถือแหวนอากาศธาตุไว้ในมือสองวง “คนละวง ฉันจะเอาวงที่ใส่ตรงเท้า ส่วนนายเอาวงที่ใส่ตรงมือ เป็นไง”
ลู่ฝานรู้ว่าวงที่ใส่ตรงเท้ามีราคาสูงกว่า แอบไว้ที่นิ้วเท้า แสดงว่าต้องเป็นสิ่งสำคัญของอี่ว์เทียนซีแน่นอน
แต่เขาพยักหน้าแล้วพูดว่า “ได้”
อู่คงหลิงยิ้มแล้วเอาแหวนให้เขา ลู่ฝานโยนเข้าไปในเข็มขัดโดยไม่มองสักนิด
อู่คงหลิงก็ยิ้มแล้วเอาแหวนใส่เข้าไปในอกตัวเอง ลู่ฝานไม่เห็นการกระทำของเธอ แหวนบนมือก็หายไปแล้ว
หลังจากนั้นอู่คงหลิงชี้ศพของอี่ว์เทียนซี “นายไม่ต้องการศพเขาใช่ไหม”
ลู่ฝานพูดด้วยสีหน้าประหลาด “เธอต้องการศพด้วยเหรอ”
อู่คงหลิงยิ้มแล้วพูดว่า “เปล่า ฉันแค่ต้องการดวงตาเขา นายก็รู้ดวงตาที่มีความสามารถพิเศษแบบนี้มันมีค่า ทักษะแดนมายาที่เขาใช้เมื่อครู่ ต้องเป็นความสามารถพิเศษของดวงตาเขาแน่นอน จงใจสร้างสถานการณ์ ให้พวกเราเดินเข้ามา ถือว่าเขาฉลาด แต่เมื่อเทียบกับเรา เขายังฉลาดไม่พอ”
ลู่ฝานขี้เกียจฟังต่อ โบกมือไปมาแล้วพูดว่า “แล้วแต่เธอเลย”
พูดจบ ลู่ฝานเดินออกไปด้านนอก
แม้เขาไม่มีความรู้สึกอะไรมากมายต่อการฆ่าคน แต่กับศพ โอเค เขายอมรับว่าเขายังแตกต่างกับผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายมาก
อู่คงหลิงเห็นลู่ฝานเดินออกไป เธอยิ้มบางๆ แล้วพึมพำว่า “นายไม่ใช่ผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายจริงๆ เฮ้อ ทำไมนายไม่ใช่ผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายนะ!”
