เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 692

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 692
โดยทั่วไปแล้ว อารมณ์นิสัยของผู้ฝึกชี่นั้นจะค่อนข้างแปลกประหลาด ใครก็ไม่ทราบได้ว่าคำพูดไหนที่อาจจะไปล่วงเกินพวกเขา

ดังนั้นเวลาที่พ่อบ้านอาวุโสพูดนั้น จะต้องระมัดระวังอย่างที่สุด และต้องถ่อมตัวอย่างมากด้วย

ลู่ฝานพูดขึ้นว่า: “ไม่เป็นไร”

ขณะที่พูด พลังชี่ในร่างกายก็ปรากฏขึ้น พลังฟ้าดินบริเวณโดยรอบก็เริ่มที่จะแสดงอานุภาพออกมา

พ่อบ้านอาวุโสตกใจเล็กน้อย เขารู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของพลังฟ้าดินบริเวณโดยรอบ

ผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยนผู้นี้ เหมือนว่าจะมีความเก่งกาจกว่าผู้ฝึกชี่กี่คนก่อนหน้านี้ที่เขาเคยได้พบเจอ!

พ่อบ้านอาวุโสถึงกับตะลึงงัน ขณะที่เพิ่งจะปลดปล่อยพลังชี่ออกมา ก็สามารถที่จะทำให้พลังฟ้าดินบริเวณโดยรอบเกิดการสั่นไหว พลังความสามารถนี้ เกรงว่าจะไม่ธรรมดาเสียแล้ว

ในที่สุดครั้งนี้ยอดฝีมือก็มาถึงแล้ว!

พ่อบ้านอาวุโสสีหน้าท่าทางดีอกดีใจ โค้งตัวลงและพูดขึ้นว่า: “ผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยนมีวิทยายุทธที่ล้ำลึกเสียจริง ฉันนับถืออย่างมาก ฉันขอถามอีกหนึ่งคำถามว่า ผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยนทำการรักษาคนป่วยได้ไหม? ”

ที่จริงแล้วคำถามนี้ของพ่อบ้านอาวุโสนั้นค่อนข้างจะมีปัญหา ทุกคนที่เป็นผู้ฝึกชี่ ใครบ้างล่ะที่ทำการรักษาคนป่วยไม่ได้

ยาเม็ดขั้นต้นที่ผู้ฝึกชี่ฝึกฝนนั้น ก็คือยารักษาโรครู้บ้างไม่ใช่หรือ?

แต่พ่อบ้านอาวุโสก็ยังคงถามขึ้นอีก เพราะเขาต้องการที่จะได้ยินจากปากของอีกฝ่ายหนึ่งว่าตนเองสามารถรักษาของอาการผู้ป่วยแบบใดได้บ้าง จึงจะวางใจลงได้

ลู่ฝานพูดขึ้นว่า: “พอเข้าใจอยู่บ้าง ส่วนใหญ่อาการจำพวกเส้นชีพจรเลือดลมแตก พลังชีวิตถดถอย โรคร้ายจากคำสาปแช่ง สามารถรักษาได้! ”

พ่อบ้านอาวุโสกับนักบู๊ที่ยืนอยู่ด้านข้างต่างก็สูดหายใจลึกเลยทีเดียว

การสูดลมหายใจครั้งนี้ เสียงดังมากไปหน่อยจริง ๆ

ขนาดเส้นชีพจรเลือดลมแตก พลังชีวิตถดถอยยังสามารถรักษาได้ แล้วจะมีโรคอะไรที่รักษาไม่ได้อีกล่ะ

แต่น้ำเสียงพูดของลู่ฝานนั้นดูเหมือนจะเป็นปกติธรรมดา ราวกับว่าเรื่องดังกล่าวนี้ ไม่สมควรที่จะพูดถึงแต่อย่างใด

พ่อบ้านอาวุโสแอบพูดในใจว่า: “คงไม่ถึงกับมียอดฝีมือขั้นเทพมาจริง ๆ หรอกนะ”

พ่อบ้านอาวุโสมีใบหน้ายิ้มแย้ม และพูดขึ้นว่า: “งั้นก็ดีมากเลย ผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยนเชิญมาทางนี้ เจ้าบ้านของฉัน อยู่ที่ตรงนี้”

ขณะที่พูด พ่อบ้านอาวุโสก็นำลู่ฝานเดินเข้ามาด้านใน

ดวงตาของลู่ฝานเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เพียงแค่เขาเข้าใกล้อี่ว์ชิงเฉิน อี่ว์ชิงเฉินที่นอนป่วยอยู่บนเตียงนั้นก็จะต้องตายลงแน่นอน ซึ่งการที่สามารถกำจัดปัญหาความยุ่งยากอย่างอี่ว์ชิงเฉิงลงไปโดยที่ไม่ต้องเสียเลือดเสียเนื้อแบบนี้ ถือได้ว่าเป็นวิธีการที่ดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่ในขณะนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

“พ่อบ้านใหญ่ ท่านไม่รอฉันก่อนเหรอ? ”

น้ำเสียงค่อย ๆ ดังใกล้เข้ามา ชายอ้วนคนหนึ่งก็มาถึงพร้อมกับเสียง

ใบหน้าเต็มไปด้วยเนื้อ รูปร่างอ้วนกลม สวมใส่ชุดคลุมยาว ขณะที่เดินนั้น ก็สั่นไหวไปทั้งร่าง

“ผู้ฝึกชี่อู๋เหลียง ท่านก็มาแล้วเหรอ”

พ่อบ้านอาวุโสหยุดฝีเท้าลง

ลู่ฝานได้ยินคำว่าอู๋เหลียง ก็ขมวดคิ้วขึ้น คำนี้เป็นคำด่าคน และก็ยังเป็นชื่อของชายอ้วนคนนี้ด้วย

ชายอ้วนเดินขึ้นมาด้านหน้าและพูดว่า: “ไม่ใช่ท่านเรียกให้ฉันมาหรอกเหรอ? ตามกฎเกณฑ์เดิมที่ตกลงไว้ ตอนนั้นพูดว่าอะไรก็คืออะไร ท่านมอบอุกกาบาตหลิงซานให้กับฉัน ส่วนฉันจะรักษาเจ้าบ้านของท่าน ยุติธรรมกันทั้งสองฝ่าย”

พ่อบ้านอาวุโสพูดขึ้นว่า: “ผู้ฝึกชี่อู๋เหลียงอ่ะ อุกกาบาตหลิงซานนั้นคือสมบัติล้ำค่าที่เจ้าบ้านตระกูลอี่ว์หลงเหลือเอาไว้ ฉันไม่สามารถที่จะนำมาแจกจ่ายให้กับผู้อื่นตามใจชอบได้ สิ่งที่ท่านต้องการนี้ มันยากที่มอบให้จริง ๆ”

อู๋เหลียงพูดขึ้นว่า: “เรื่องนี้ฉันไม่สนใจ มอบสิ่งของให้ฉันฉันก็ทำการรักษา มิเช่นนั้นท่านก็รอให้เจ้าบ้านของท่านตายลงไปก็แล้วกัน”

พ่อบ้านอาวุโสได้ยินคำว่าตาย ใบหน้าก็เย็นชาขึ้นทันที

แต่เขาก็ไม่ได้โต้แย้งอะไรกับอู๋เหลียง

อู๋เหลียงหันหน้ามองไปที่ลู่ฝาน ยิ้มและพูดว่า: “นายก็เป็นผู้ฝึกชี่เหมือนกันล่ะสิ เหอะเหอะ แต่งกายแบบนี้ ช่างหลบหลู่ชื่อเสียงภาพลักษณ์ของผู้ฝึกชี่เสียจริง ฉันขอเตือนนายว่าให้รีบกลับไปโดยเร็วเถอะ โรคนี้ไม่ใช่ว่านายจะสามารถรักษาได้”

ขณะที่อู๋เหลียงพูด พลังชี่ในมือก็ปรากฏขึ้น ไม่นานนักก็กลายเป็นพายุทอร์นาโดหมุนวนอยู่กลางฝ่ามือ

นี่เขากำลังแสดงความสามารถโอ้อวดให้กับลู่ฝานได้เห็น หากว่าพลังความสามารถของลู่ฝานด้อยกว่าเขา เวลานี้ก็คงจะเดินกลับออกไปแล้ว

พ่อบ้านอาวุโสหันหน้า มองไปที่ลู่ฝานและพูดขึ้นว่า: “ผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยน ท่านว่าอย่างไรล่ะ? ”

ลู่ฝานยิ้มและพูดว่า: “ขอดูคนป่วยก่อนแล้วค่อยว่ากันเถอะ”

เมื่อพูดจบ ลู่ฝานก็เดินเข้าไปด้านใน

อู๋เหลียงตกใจ จากนั้นก็โมโหจนหน้าเขียว และส่งเสียงฮึอย่างเย็นชา

“ช่างไม่เจียมเนื้อเจียวตัวเอาเสียเลย! ”