เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 700
ลู่ฝานที่แอบซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางมืดนั้นแทบจะหัวเราะเสียงดังออกมา
เปลี่ยนร่างกาย? วิชาความสามารถที่เก่งขนาดนี้ เกรงว่าจะมีแต่ผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายที่ถนัดทางด้านนี้เท่านั้นถึงจะกระทำได้
ผู้ฝึกชี่ทั่วไป ต่อให้เป็นเซียนบำเพ็ญชี่ ก็คงทำไม่เป็นเลยเวลานี้ เสียงของเจดีย์เสวียนเก้ามังกรก็พลันดังขึ้นจากในร่างกายของลู่ฝาน
“ไอ๊หยา มีพลังงานที่หนาแน่นอย่างมาก ฉันรู้สึกว่ามีสมบัติล้ำค่าอยู่ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ นายเดินเข้ามาในคลังเก็บสมบัติอย่างนั้นเหรอ? ”
ลู่ฝานพูดในใจว่า: “คลังเก็บสมบัติ? แกพูดถึงที่นี่เหรอ? ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างแน่ใจว่า: “ถูกต้องเลย เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ นายลองมองหาพลังงานที่หนาแน่นโดยละเอียด ซึ่งมันสามารถที่จะช่วยให้ฉันฟื้นฟูพลังความสามารถขึ้นได้ไม่น้อย”
เมื่อพูดจบ ลู่ฝานก็รู้สึกว่ากระบี่หนักไร้คมที่ตนเองเก็บเอาไว้ในเข็มขัดนั้นก็เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว
ไอ้เก้าเองก็รู้สึกได้เช่นกัน และเปลี่ยนคำพูดโดยพลันว่า: “และก็สามารถที่จะฟื้นฟูพลังให้กับกระบี่หนักไร้คมได้ไม่น้อยเลยทีเดียว”
ลู่ฝานเกิดรอยยิ้มขึ้น
เวลานี้ หลังจากที่กวนหานเงียบสงบลงไปครู่หนึ่งก็ได้พูดขึ้นว่า: “อาจารย์อา ฉันจะให้วิชาครึ่งหนึ่งกับท่านก่อน ซึ่งวิชาส่วนที่เหลือนั้น รอให้ท่านช่วยฉันเปลี่ยนร่างกายแล้ว ฉันจะให้ท่านทั้งหมดเลยว่าอย่างไรล่ะ”
อี่ว์ชิงเฉินกับหุ่นเชิดกวนหานจ้องหน้าสบตากัน
ผ่านไปสักพักหนึ่ง อี่ว์ชิงเฉินก็พูดว่า: “ตกลง ตอนนี้นายนำวิชาครึ่งหนึ่งนั้นมอบให้กับฉันก่อน”
กวนหานเก็บแสงสีเลือดบนร่างของเขาขึ้น ทันใดนั้น กวนหานก็ดึงแขนซ้ายของตนเองลงแล้วส่งมอบให้กับอี่ว์ชิงเฉินพร้อมกับพูดว่า: “วิชาครึ่งหนึ่งอยู่ในแขนซ้ายนี้ อาจารย์อา ท่านนำไปเถอะ”
อี่ว์ชิงเฉินตกใจ แล้วมองไปยังแขนซ้ายที่กวนหานยื่นมาให้และพูดขึ้นว่า: “วิชาอยู่ด้านในนี้เหรอ? ”
กวนหานพูดว่า: “ถ้าหากไม่เชื่อ ท่านก็ลองดูสิ”
อี่ว์ชิงเฉินรับแขนซ้ายของหุ่นเชิดมา แล้วก็ตรวจดูอย่างละเอียด
ทันใดนั้น อี่ว์ชิงเฉินก็มองเห็นตัวอักษรที่อยู่ภายในแขนซ้าย
อี่ว์ชิงเฉินเบิกตาโพลง มองดูอยู่สักครู่หนึ่ง จนละสายตาแล้วพูดขึ้นว่า: “ใช่วิชามารกัดกินกายจริง ๆ ด้วย นายไม่ได้โกหกฉัน”
เมื่อพูดจบ อี่ว์ชิงเฉินก็มองไปยังแขนอีกข้างหนึ่งของกวนหาน แล้วก็หรี่ตาลง
กวนหานพูดขึ้นว่า: “อาจารย์อา ท่านคิดว่าฉันโง่จนถึงขนาดที่นำวิชาใส่ไว้ตรงที่แขนซ้ายแขนขวาสองข้างนี้น่ะเหรอ? ”
อี่ว์ชิงเฉินพูดว่า: “ฉันสามารถลองแยกร่างกายของนายทั้งหมดออกดูได้”
กวนหานพูดขึ้นว่า: “อย่างนั้นก็เชื่อฉันได้เลยว่า ท่านจะไม่สามารถได้รับวิชาส่วนที่เหลืออยู่ตลอดไปอย่างแน่นอน”
อี่ว์ชิงเฉินยืนอยู่กับที่เป็นเวลานาน ท้ายที่สุดก็ไม่ได้ทำการแยกร่างของกวนหานออกแต่อย่างใด
อี่ว์ชิงเฉินหันกลับมา ถือท่อนแขนนั้นแล้วก็เดินกลับออกไป ลู่ฝานจึงได้ออกไปหลบอยู่ที่ด้านนอก
เมื่อเดินออกมาจากห้องฝึกฝนวิชาแล้ว อี่ว์ชิงเฉินก็เดินวนหนึ่งรอบ มาถึงด้านหลังของห้องฝึกฝนวิชา
มองซ้ายมองขวาตามเดิมเป็นประจำ แล้วอี่ว์ชิงเฉินก็โบกมือ ก็พลันปรากฏช่องรอยแยกของอีกหนึ่งมิติขึ้น
จวนอากาศธาตุ!
ลู่ฝานตกใจขึ้นโดยพลัน
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรหัวเราะเสียงดังในใจของเขาและพูดว่า: “ฮ่าฮ่า ที่จริงแล้วนี่ต่างหากที่เป็นห้องเก็บสมบัติ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ รีบเข้าไปข้างในโดยเร็ว พวกเรารีบตามเข้าไปข้างในเลย สมบัติล้ำค่าจำนวนมากมายกำลังรอพวกเราไปนำออกมาแล้ว! ”
ลู่ฝานหลบซ่อนอยู่ในที่มืด มองเห็นประตูอากาศธาตุปรากฏขึ้น แล้วอี่ว์ชิงเฉินก็เดินเข้าไปในจวนอากาศธาตุนั้น
ลู่ฝานเกิดรอยยิ้มขึ้นที่มุมปาก และพูดในใจว่า: “ไม่ พวกเรารอให้เขาออกมาก่อน! ไอ้เก้า นายมีวิธีทำลายจวนอากาศธาตุนี้ไหม? ”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดขึ้นว่า: “แหะแหะ เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ นายรู้ได้อย่างไรว่าฉันมีวิธีทำลายจวนอากาศธาตุนี้ ฮ่าฮ่า จวนอากาศธาตุสือฟางนั้นฉันเองนี่แหละที่เป็นคนสร้างขึ้นให้กับเขา ในเมื่อฉันสร้างขึ้นได้ ก็ต้องมีวิธีทำลายลงได้ นายรอดูเถอะ จวนของเขาก็เหมือนกับหญิงสาวสวยที่ปลดเปลื้องเสื้อผ้าจนร่างกายเปลือยเปล่า เปิดต้นขาออกให้กับพวกเราอย่างมิตรภาพ เพื่อรอต้อนรับพวกเราด้วยความยินดี! ”
