เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 698
ดวงตามีเสน่ห์น่าหลงใหล ดึงดูดจิตใจผู้พบเห็น ซึ่งตั้งแต่ที่เธอเดินเข้ามา ก็ทอดสะพานให้กับลู่ฝานอย่างไม่หยุด
ลู่ฝานเองก็คงจะคาดเดาได้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
ลู่ฝานหันหน้ามองไปยังอาหารที่หญิงสาวยกเข้ามา และพูดขึ้นว่า: “อาหารว่างมื้อดึกที่คุณยกมานั้น มีเพียงแค่เหล้าหนึ่งกาอย่างนั้นเหรอ? ”
หญิงสาวยิ้มและพูดว่า: “แน่นอนว่าไม่ใช่เพียงเท่านี้ ยังมีเนื้อด้วย! ”
เมื่อพูดแบบนี้แล้ว หญิงสาวก็เลยเปิดชุดคลุมยาวของตนเองออก
ภายในชุดคลุมยาวตัวใหญ่นี้ กลับกลายเป็นว่าไม่มีอะไรปกปิดเลย
โดยได้เปิดทุกสิ่งทุกอย่าง แสดงขึ้นต่อหน้าของลู่ฝานอย่างเปิดเผย
หญิงสาวสะบัดเอวส่ายสะโพกไปมา พร้อมกับเดินเข้ามาหาลู่ฝาน
พูดได้เลยว่า ส่วนที่ควรจะนูนก็นูนขึ้น ส่วนที่ควรจะโค้งเว้าก็โค้งเว้า รูปร่างสะโอดสะองอย่างที่สุด!
ลู่ฝานมองดูอยู่หลายรอบ แต่เมื่อหญิงสาวเดินเข้ามาใกล้ถึงตัวลู่ฝานในระยะที่ห่างประมาณสามก้าว กลับพบว่าตัวเองเดินต่อไปข้างหน้าไม่ได้แล้ว
ไม่ว่าเธอจะขยับเคลื่อนไหวอย่างไร ก็เหมือนกับว่าด้านหน้ามีกำแพงขวางกั้นตัวเธออยู่
เธอมองไปที่ลู่ฝานด้วยความงุนงง โดยที่ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ลู่ฝานพูดขึ้นด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำว่า: “เธอสวยงามมาก”
หญิงสาวลูบผมอย่างเย้ายวน และพูดขึ้นว่า: “ท่านเถ่เมี่ยน ท่านต้องการจะกินฉันแล้วใช่ไหม? ”
ลู่ฝานหัวเราะเบา ๆ และพูดขึ้นว่า: “ฉันยังพูดไม่จบ เธอสวยงามมาก แต่คุณยังสวยงามไม่พอ อย่างน้อยไม่ใช่คนที่สวยงามที่สุดที่ฉันเคยพบเจอ เธอสามารถไปได้แล้ว และฝากบอกพ่อบ้านอาวุโสด้วยว่า ฉันไม่ชอบลักษณะการกระทำแบบนี้ ถ้าหากเขาไม่ได้รับการยินยอมจากฉัน แล้วจัดเตรียมผู้หญิงส่งเข้ามาในห้องพักของฉันอีก เขาก็ต้องกังวลสภาพการฟื้นฟูร่างกายของเจ้าบ้านของเขาแล้ว”
ทันใดนั้นหญิงสาวก็ตกใจจนสีหน้าเปลี่ยนไป เมื่อมองทะลุผ่านหน้ากากเงินของลู่ฝาน เธอก็สามารถมองเห็นดวงตาคู่หนึ่งที่กำลังเยาะเย้ยได้
หญิงสาวรีบสวมใส่ชุดคลุมยาวแล้วเดินออกไปทันที ส่วนลู่ฝานก็ส่ายศีรษะเบา ๆ
วิธีการซื้อใจแบบนี้มันช่างเลวทรามเกินไปหน่อยจริง ๆ เขาจึงประเมินค่าของตระกูลอี่ว์ต่ำลงไปอีก
ตระกูลแบบนี้ แม้ว่าจะไม่ได้ล่วงเกินตระกูลลู่ของพวกเขา
แต่ก็เกรงว่าอีกไม่นานคงจะก้าวไปสู่ความตกต่ำ!
ถือซะว่าหญิงสาวก็สวยงามพอใช้ได้ ให้เขาได้เห็นเป็นบุญตา เรื่องนี้ก็จบกันไป
ลู่ฝานหัวเราะเหอะเหอะ
ผู้หญิงแบบนี้เขาไม่มีทางที่จะไปแตะต้องหรอก ใครจะไปทราบได้ว่าภายในมีกับดักอะไรรอให้เขาหลงกลอยู่หรือเปล่า
“อยู่ดี ๆ แต่กลับมาประจบทำดีกับเรา คงจะต้องคาดหวังหรือขอร้องอะไรจากเราเป็นแน่! ”
ลู่ฝานถอนหายใจยาว
แต่ในขณะเดียวกัน ก็มีเสียงร้องไห้ของผู้หญิงดังขึ้นมาจากด้านนอก
ลู่ฝานเงี่ยหูฟังสักครู่ จากนั้นก็แวบหายตัวกระโดดออกไปทางหน้าต่าง
ลู่ฝานยืนอยู่ในเงามืด เหมือนกับว่าหายสูญไปแล้วอย่างไรอย่างนั้น โดยที่ไม่มีใครมองเห็นเขาได้
ในบริเวณที่ไม่ไกลออกไป คิดไม่ถึงว่าอี่ว์ชิงเฉินกำลังดุด่าผู้หญิงคนนั้นอยู่
“ไอ้คนไม่ได้เรื่อง ฝึกอบรมเธอมาตั้งนานแล้ว แต่ก็ยังถูกเขาขับไล่ออกมาอีก เธอคงไม่ได้ทำให้ผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยนโมโหหรอกนะ เขาพูดว่าอย่างไรบ้าง”
หญิงสาวสะอึกสะอื้นและพูดขึ้นว่า: “ผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยนบอกว่าอย่าได้ส่งผู้หญิงไปยังที่ห้องพักของเขาอีก เขาไม่ชอบ”
พ่อบ้านอาวุโสที่ยืนอยู่ข้างอี่ว์ชิงเฉินพูดขึ้นว่า: “ดูเหมือนว่าผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยนคงจะเป็นดาบสแล้ว มิน่าล่ะเขาจึงสวมหน้ากาก นี่ก็ถือเป็นการบำเพ็ญฝึกฝนอย่างหนึ่งล่ะสิ”
อี่ว์ชิงเฉินพยักหน้าและพูดว่า: “อย่างนั้นก็ช่างมันเถอะ ยังไม่รีบไสหัวไปอีก ไสหัวไปนอนลงที่บนเตียงของฉัน”
หญิงสาวกล่าวตอบรับ หันหลังแล้วก็เดินไป
อี่ว์ชิงเฉินหันหน้าไปพูดกับพ่อบ้านอาวุโสว่า: “ปรนนิบัติดูแลผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยนให้ดีนะ พยายามที่จะทำให้เขามาเป็นพวกของเราช่วยเหลือพวกเรา แม้ว่าจะเพียงหนึ่งวันหรือสองวันก็ได้ ส่วนฉันจะไปพบกับศิษย์หลานกวนหานนั่นสักหน่อย ช่วงกี่วันนี้ที่ฉันไม่อยู่ฉัน เกรงว่าเขาคงจะก่อความวุ่นวายหนักเป็นแน่แล้ว”
พ่อบ้านอาวุโสโค้งตัวและพูดว่า: “รับทราบ ท่านเจ้าคุณอี่ว์”
ลู่ฝานได้ยินชื่อของกวนหาน ก็พลันตกใจขึ้น
กวนหาน? กวนหานแห่งสำนักโลหิตพิฆาตเหรอ?
กวนหานที่ถูกเขาทำร้ายจนเลือดท่วมตัวไปหมดนั่นเหรอ!
เขายังมีชีวิตอยู่อีกจริง ๆ เหรอเนี่ย!
