เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 710
จวนหัวหน้าเขต
วันนี้หัวหน้าเขตอี้ว์อารมณ์ไม่ดีมาก หลังจากที่เขาตื่นนอนก็ได้ยินข่าวการตายของอี่ว์ชิงเฉิน เขาโกรธจนไม่ได้กินข้าวเช้า
“ใครกัน？ตกลงมันเป็นใครถึงกล้าขนาดนี้ เขาฆ่าอี่ว์ชิงเฉิน กลางวันแสกๆแบบนี้เนี่ยนะ พวกแกมั่นใจแล้วหรอ หยกชีวิตของอี่ว์ชิงเฉิน แตกเป็นเสี่ยงๆแล้วใช่ไหม？ ”
หัวหน้าเขตอี้ว์ตบโต๊ะก่นด่า
ไม่มีเจ้าหน้าที่คนไหน กล้าก้าวออกมาพูด
“ผู้เฝ้าเมืองจางล่ะ ไปเรียกเขามา ฉันว่าหน้าที่ผู้เฝ้าเมืองของเขาคงจะจบลงแค่เนี้แหละ！”
เห็นได้ชัดว่าหัวหน้าเขตอี้ว์โกรธเป็นอย่างมาก โต๊ะถูกตบจนแตกละเอียด
“ผู้เฝ้าเมืองจางมาแล้วครับ！”
ด้านนอก มีรายงานดังลอดออกมา หลังจากนั้น ก็เห็นผู้เฝ้าเมืองจางพุ่งตัวเข้ามาอย่างรีบร้อน
หัวหน้าเขตอี้ว์ก้าวออกมาข้างหน้าหนึ่งก้าว ด้วยสีหน้าความดุดัน จากนั้นก็มองผู้เฝ้าเมืองจางพลางกล่าวว่า“ผู้เฝ้าเมืองจาง ทางที่ดีนายอธิบายมาดีกว่าว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไม่อย่างงั้น ถ้าตำแหน่งหัวหน้าเขตของผมไม่มั่นคง นายก็ไม่ต้องทำตำแหน่งผู้เฝ้าเมืองแล้ว กลับบ้านไปนอนพักเถอะ”
สีหน้าของผู้เฝ้าเมืองจางเปลี่ยนไปเล็กน้อย เมื่อคืนเขาได้รับข่าวมาว่ามีการเกิดการต่อสู้กันในเมือง เขานอนไม่หลับมาทั้งคืน หลังจากที่มั่นใจข่าวการตายของอี่ว์ชิงเฉินแล้ว เขารู้ได้ในทันทีหัวหน้าเขตอี้ว์จะต้องโกรธมากแน่ๆ แต่เขาคิดไม่ถึงว่าหัวหน้าเขตอี้ว์จะโกรธจนบอกให้เขากลับบ้านเกิดไป
ผ่านไปไม่นาน ผู้เฝ้าเมืองจางโบกมือให้ทหารที่อยู่ด้านหลังเขา“รีบเอาของเข้ามาเร็วเข้า”
ในมือของทหารมีผ้าชิ้นหนึ่ง ผู้เฝ้าเมืองจางรีบประกาศออกไปว่า“ทุกท่านโปรธจนดูต่อไปไม่ไหว นี่คือสิ่งที่เอากลับมาในที่เกิดเหตุครับ”
ทุกคนพากันมองดู ด้านในเป็นเศษเล็กเศษน้อย
หัวหน้าเขตอี้วหยิบขึ้นมา แล้วคำรามว่า“นี่มันคืออะไรกันเนี่ย ไม่มีร่องรอย ไม่มีสัญลักษณ์พิเศษอะไร สิ่งเหล่านี้ดูออกด้วยหรอ”
ผู้เฝ้าเมืองจางกล่าว“ท่านหัวหน้าเขตครับอย่าใจร้อนไปเลยนะครับ ผมขออธิบายให้ทุกคนทราบหน่อยนะครับ นี่เป็นเศษจากหน้ากากเถ่เมี่ยน”
พูดไปด้วย ยื่นมือโบกผู้เฝ้าเมืองจางด้วย ส่วนเหล่านี้ก็เริ่มรวมตัวกันด้วยตัวเอง สามารถมองเห็นภาพหน้ากากใบหนึ่งอยู่ที่ลอนดอน
“ผมส่งคนตรวจสอบแล้ว ภายในเมืองตงหวามีคนที่มีเถ่เมี่ยนน้อยมาก อีกทั้งเมื่อคืนนี้ส่วนใหญ่จะอยู่บ้านกัน แต่เมื่อวาน มีคนผู้หนึ่งสวมเถ่เมียนเดินเข้าในตระกูลอี่ว์ ตามคำบอกเล่าของคนของตระกูลอี่ว์ ผู้ฝึกชี่คนนั้น รักษาโรคของอี่ว์ชิงเฉินจนหาย หลังจากนั้นก็พักอยู่ที่ตระกูลอี่ว์ ว่ากันว่าอี่ว์ชิงเฉินวางแผนจะเลี้ยงอาหารดื่มฉลองให้เขา หลังจากนั้น เช้าวันนี้ คนผู้นี้ก็หายตัวไป หายกับร่างไร้วิญญาณของอี่ว์ชิงเฉิน”
ตอนนี้หัวหน้าเขตอี้ว์ใจเย็นลง
“ผู้ฝึกชี่？คุณมั่นใจนะว่าเป็นผู้ฝึกชี่คนนั้นน่ะ？”
ผู้เฝ้าเมืองจางกล่าว“เป็นไปได้ครับ หัวหน้าเขตส่งคนไปตรวจสอบดูก็ได้นะครับ แต่ต้องเป็นผู้ฝึกชี่แน่”
หัวหน้าเขตอี้วพยักหน้า กล่าว“หากเป็นผู้ฝึกชี่ เรื่องนี้คงจะดีกว่านี้หน่อย ภายในเมืองตงหวา ที่สามารถเชิญผู้ฝึกชี่ที่เก่งกล้าขนาดนี้มาได้ มีแต่ตระกูลอี่ว์ หัวหน้าเขต รวมถึง……”
หัวหน้าเขตอี้วกวาดตามองดูเจ้าหน้าที่ทั้งหลาย ทุกคนพากันส่ายหน้า
“ดูท่าจะเป็นผู้ฝึกชี่ที่ฝึกวิชาชั่วร้ายที่มาจากนอกมาทำเรื่องนี้”
หัวหน้าเขตอี้ว์สรุป นี่เป็นผลลัพธ์ที่เขาต้องการที่สุด มันไม่เกี่ยวอะไรกับกองกำลังต่างๆในเมืองตงหวา ผู้ฝึกชี่วิชาชั่วร้ายทั้งนั้นที่มาหาเรื่อง ให้ตายเถอะ รอไอ้ตาแก่บ้าของตระกูลอี่ว์กลับมาก่อนเถอะ ให้เขาไปพบกับเถ่เมี่ยนผู้ฝึกวิชาชั่วร้ายเถอะ！
ทุกคนต่างพากันถอนหายใจ แล้วพูดกับหัวหน้าเขตอี้ว์ว่า“ผู้เฝ้าเมืองจาง ทำได้ดี”
หัวหน้าเขตอี้ว์ส่งสายตาชื่นชมให้กับผู้เฝ้าเมืองจาง ซึ่งเขาเข้าใจความหมายดี
นั่นก็คือ ไม่ว่าสิ่งที่เขาพูดจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ก็จะต้องทำให้มันเป็นเรื่องจริงขึ้นมา ผู้เฝ้าเมืองจางก็ไม่อยากเห็นอี่ว์หลงเฟิงของตระกูลอี่ว์กลับมา แล้วทำให้เมืองจงหวากลายเป็นสนามรบ
“เอาล่ะ ทุกท่านควรต้องทำอะไรไม่ต้องให้ผมพูดแล้วใช่ไหม จำไว้นะ ผมแค่ต้องการสองอย่าง หนึ่งคือ เมืองตงหวาสงบสุข ถ้าตระกูลอี่ว์จะหาเรื่อง ก็ให้กดเอาไว้ สองคือ สืบหาคนร้ายให้เจอ อย่างน้อย ตรวจสอบที่มาที่ไป ชื่อเสียง และรูปร่างหน้าตา”
ทุกคนรีบลุกขึ้น แล้วเดินจากไป
คนทั้งกลุ่มต่างรู้สึกเหมือนรอดพ้นจากเคราะห์กรรม พอพวกเขานึกถึงตาแก่บ้าแห่งตระกูลอี่ว์บ้าคลั่ง ก็รู้สึกขนลุกขนพองไม่เบา
