เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 738
เขายังไม่ทันพูดจบ หานเฟิงดึงเข็มขัดของเขาออกมา
เข็มขัดยาว ดูเหมือนกระบี่อ่อนที่พันไว้ตรงเอว
ทำอยู่นาน หานเฟิงกำจัดคาถาสะกดข้างบนเข็มขัดไม่ได้ ลู่ฝานยื่นมือไปหาหานเฟิงแล้วพูดว่า “ผมทำเอง”
พูดจบ ลู่ฝานรับเข็มขัดมา ปราณชี่พุ่งเข้าไป สามารถเปิดพื้นที่ในเข็มขัดได้อย่างราบรื่น
ยาเม็ด สมุนไพร สูตรการกลั่นยา อีกทั้งยังมีของจุกจิกอยู่บางส่วน
ของพวกนี้ไม่อยู่ในสายตาลู่ฝาน หินผนึกกำลังชั้นดีที่ว่า ลู่ฝานรู้สึกว่าก็ไม่ได้ดีเท่าไร อาจเป็นเพราะตอนนี้สายตาของเขาสูงขึ้นเรื่อยๆ
“ขอโทษด้วย ออกมาแล้วก็ต้องจ่ายคืน เราเก็บของทั้งหมดของนายเอาไว้ คิดว่าของพวกนี้ซื้อชีวิตนาย คงไม่ขาดทุน!”
ลู่ฝานเอาของข้างในออกมาแบ่งกับศิษย์พี่หานเฟิงและหลิงเหยา ต่อหน้าตาเฒ่าทางอย่างไม่เกรงใจ
ตาเฒ่าสีหน้าปวดใจ แต่ไม่กล้าพูดอะไรมาก
เทียบกับของพวกนี้ ยังไงชีวิตเขาก็สำคัญกว่า
“ฮ่าๆ ศิษย์น้องลู่ฝาน ฉันขอเอายาพวกนี้นะ ศิษย์น้องหลิงเหยา เธอทำอะไร อย่าแย่งยาฉันสิ ฉันจะแบ่งสมุนไพรให้เธอเยอะๆ”
หานเฟิงกับหลิงเหยากำลังแข่งความไวของมือในการแย่งของกันอยู่
ลู่ฝานเอาหินผนึกกำลังชั้นดีขึ้นมา เก็บสูตรการกลั่นยาเอาไว้ ส่วนที่เหลือให้พวกเขาสองคนแบ่งกันเอง
ลู่ฝานเรียกไอ้เก้าในใจ
“ไอ้เก้า เอายาพิษจัดการผู้ฝึกชี่ออกมาหน่อย เอาแบบที่ทำให้เขากลัว”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ชนิดของพิษมีมากมาย ฉันแนะนำพิษกำจัดชี่แล้วกัน แค่โดนมัน ไม่ต้องคิดกำจัดมันออกไปเลย เว้นเสียแต่จะใช้วิธีพิเศษ หรือจะเอาพิษกระดูกข้อเท้าเหมือนครั้งก่อนก็ไม่เลว เจ้านายคิดว่าไง”
ลู่ฝานพูดว่า “งั้นเอาพิษกำจัดชี่แล้วกัน”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เจ้านายเอายาออกมาหนึ่งเม็ด ฉันจะใส่พิษลงไป แล้วเอาให้เขากิน”
ลู่ฝานหันไปถามหายาจากศิษย์พี่หานเฟิง ใช้พวกยาธรรมดาก็พอแล้ว เขาไม่เอายาดีที่ตั้งใจกลั่นออกมาทำให้เสียเปล่าหรอก
เมื่อเอายามา ลู่ฝานรู้สึกว่าเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดูดปราณชี่ของเขาไปเล็กน้อย แล้วค่อยๆ ปล่อยพลังประหลาดออกมา
พิษผ่านแขนของเขาเข้าไปในยา ยาเปลี่ยนเป็นสีเขียว
ลู่ฝานป้อนยาให้ตาเฒ่าทางทันที โดยไม่รอให้เขาได้ตั้งตัว
ลู่ฝานพูดช้าๆ ว่า “ฉันให้นายกินยาพิษไปหนึ่งเม็ด เป็นพิษอะไร นายไปศึกษาเอาเอง เชื่อฉันสิ ถ้านายไม่เชื่อฟัง ต้องตายอย่างอนาถแน่นอน”
สีหน้าของตาเฒ่าทางไม่สู้ดี เหมือนโดนกระตุ้น กระอักเลือดออกมาแล้วสลบไป
ศิษย์พี่หานเฟิงมองชายชราแล้วพูดว่า “ศิษย์น้องลู่ฝาน นายฆ่าเขาเหรอ”
ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “เปล่า เขาแค่สลบไปเท่านั้น”
หานเฟิงยักไหล่ แบ่งของกับหลิงเหยาต่อ
ตอนที่ทั้งสองคนกำลังแบ่งของกันอย่างมีความสุข จู่ๆ มีเสียงฝีเท้าดังมาจากข้างนอก
ลู่ฝานสีหน้าวูบไหว “มาเร็วจริงๆ!”
หานเฟิงดึงกระบี่ออกมา
“คนดื้อดึงพวกนี้ สู้ไม่ได้แท้ๆ ยังมารนหาที่ตายอีกเหรอ”
ขณะกำลังพูด เจ้าหน้าที่ทหารล้อมบ้านหลังนี้เอาไว้แล้ว
หลิงเหยาใช้โอกาสนี้ เอาของอีกสองสามอย่าง จากนั้นหลบอยู่ด้านหลังลู่ฝาน
