เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 756

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 756
“แพงขนาดนี้ ทำไมนายไม่ไปปล้นเลยล่ะ เมื่อกี้ฉันเห็นด้านนอกขายกระจกจำภาพที่ใช้ได้หมื่นลี้ ใช้ยาชีวิตแค่ห้าเม็ดเอง”

เด็กชุดขาวหัวเราะ “ลูกค้า กระจกจำภาพพวกนั้นไม่สามารถทำห่านเห็นสมบัติล้ำค่าในคืนนี้ ถ้าท่านมีความสามารถก็ไปทำยันต์หยกหอแดนสวรรค์สิ จะได้ไม่ต้องซื้อกระจกจำภาพ!”

เด็กชุดขาวพูดแล้วจะเดินออกไป ลู่ฝานดึงเขาเอาไว้แล้วพูดว่า “นายพูดว่ายันต์หยกอะไรนะ อย่าบอกนะว่าถ้าไม่มียันต์หยกจะเข้าไปในหอแดนสวรรค์ไม่ได้”

เด็กชุดขาวหัวเราะเยาะเย้ย “ลูกค้าท่านนี้คงมาตลาดหม้อยาเป็นครั้งแรกสินะ ถ้าไม่มียันต์หยก จะเข้าหอแดนสวรรค์ได้ยังไง นั่นเป็นสถานที่ที่ท่านผู้ฝึกชี่ถึงจะเข้าได้”

พูดพลาง เด็กชุดขาวเอายันต์หยกอันเล็กๆ ออกมา ข้างบนเขียนคำว่าหนึ่งเอาไว้

“เห็นไหม นี่เป็นยันต์ที่อาจารย์ฉันทำ ยันต์หยกหนึ่งอันเข้าได้สามคน พวกคุณสามคนใครจะไปทำ!”

พูดจบ คนทั้งร้านหัวเราะออกมาเบาๆ

หานเฟิงพูดอย่างโมโห “หัวเราะอะไร ไปกันเถอะศิษย์น้องลู่ฝาน เราไปทำกัน แค่ยันต์หยกอันเล็กๆ เอง”

ลู่ฝานปล่อยมือ บอกให้เด็กชุดขาวไปได้ เขายิ้มแล้วพูดว่า “รีบทำไม กินข้าวก่อนค่อยว่ากัน”

หลิงเหยาก็พยักหน้าพูดว่า “ใช่ กินก่อนแล้วค่อยไป”

เด็กชุดขาวมองทั้งสามคนอย่างดูหมิ่น เดินเชิดหน้าออกไปขายต่อ

หลิงเหยาพูดเบาๆ ว่า “ยันต์หยกนั่นทำยากมาก ถ้านักบู๊อยากเข้าไป อย่างน้อยต้องอยู่แดนปราณดิน เราหมดหวังแล้ว”

หานเฟิงตกใจแล้วพูดว่า “ให้ตายเถอะ จริงเหรอ นี่ยากกว่าผู้ตรวจการชั้นกลางอีกเหรอ ฉันไม่เชื่อ”

หลิงเหยาพูดว่า “ไม่รู้ ฉันได้ยินว่าเพราะคนที่เข้าไปในหอ ล้วนต้องเป็นคนรวย พวกเขาคิดว่าถ้านักบู๊ไม่อยู่ในระดับแดนปราณดินจะไม่มีเงิน ส่วนผู้ฝึกชี่จะสบายหน่อย ระดับนักเรกิก็เข้าไปได้แล้ว”

ลู่ฝานจิตใจวูบไหว มุกสองลูกในมือหมุนอย่างรวดเร็ว

หานเฟิงพูดว่า “ขนาดนั้นเลย งานแดนสวรรค์บ้าบอนี่ยังสร้างเกณฑ์ยากๆ ด้วย ไหนบอกว่าใครก็เข้าได้ไง”

หลิงเหยามองหานเฟิงเหมือนมองคนเสียสติ “แค่ยันต์หยกยังทำไม่ได้ จะเข้าร่วมได้ยังไง!”

หานเฟิงพูดด้วยสีหน้ากลุ้มใจ “ฉันอยากเข้าไปดูจริงๆ นะ”

หลิงเหยาเอามือเท้าคาง “ฉันก็อยากเข้าไป ว่ากันว่าขนาดผลไม้ในนั้น ยังเป็นผลไม้ที่ผู้ฝึกชี่ปลูกพิเศษ อร่อยมาก แต่แค่กระจกจำภาพฉันยังซื้อไม่ได้เลย”

ลู่ฝานมองหลิงเหยา แล้วมองหานเฟิง

ลู่ฝานกระแอมสองที “ระดับนักเรกิใช่ไหม ผมรู้จักอยู่คนนึง ดูว่าเขาช่วยทำยันต์หยกให้เราได้หรือเปล่า”

หานเฟิงพูดอย่างตกใจว่า “ศิษย์น้องลู่ฝานรู้จักนักเรกิด้วยเหรอ เขาก็มาตลาดหม้อยาเหรอ”

ลู่ฝานพูดอย่างแน่วแน่ “เป็นผู้ฝึกชี่ เขาไม่มีทางพลาดงานแดนสวรรค์หรอก โอเค พวกนายนั่งทานอาหารที่นี่ ผมจะไปหาเขา ไปไม่นาน ไม่ต้องตามผมไป ไอ้หมอนี่นิสัยไม่ดี”

หลิงเหยาพูดด้วยสีหน้าคาดหวัง “ก็ได้ นายรีบไปรีบมา”

หานเฟิงดึงเสื้อลู่ฝานแล้วพูดว่า “ถ้าความสัมพันธ์ไม่เลว ถามให้ฉันด้วย ฉันต้องการยาปลุกอารมณ์ เอาแบบที่มีประสิทธิภาพสุดพิเศษ”

ลู่ฝานมองศิษย์พี่หานเฟิงอย่างหมดคำจะพูด แล้วรีบเดินออกไป

หานเฟิงหันมามองหลิงเหยาแล้วพูดว่า “เธอรู้ไหมว่าเขารู้จักผู้ฝึกชี่”

หลิงเหยาส่ายหน้า “ขนาดพี่ยังไม่รู้ แล้วฉันจะรู้ได้ยังไง”