คนชรากับเด็กหนึ่งคนยืนมองลู่ฝานซัดพวกอู๋เหลียงอย่างเงียบๆ ท่ามกลางผู้คน
ผู้อาวุโสสวมชุดขาว เสื้อคลุมยาวลากพื้น แต่กลับไม่เปื้อนฝุ่น คิ้วโก่งตาเป็นประกาย ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“ผู้ฝึกชี่คนนี้อยู่ในระดับนักเรกิ สู้แบบหนึ่งต่อสาม เชี่ยวชาญวิชา เครื่องรางก็ไม่เลว มีวิญญาณมังกรอยู่ในมือ ที่มาไม่ธรรมดา นิ่งเชวีย เอายันต์หยกให้เขา วันนี้นับเขาเข้าไปในงานแดนสวรรค์ด้วย”
“ครับอาจารย์!”
ชายหนุ่มข้างๆ ตอบรับ ชุดเขียวทั้งตัว หน้าตาหล่อเหลา ชายหนุ่มมองลู่ฝานด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า
แววตาไม่ได้เลื่อมใสหรือเคารพเท่าคนอื่น มีเพียงความชื่นชม เหมือนเป็นการชื่นชมคนประเภทเดียวกัน
……
ทั้งสามคนล้มลงบนพื้น กระอักเลือดออกมาไม่หยุด
คนที่มุงดูอยู่ไกลๆ พากันส่งเสียงตกใจ ทุกคนมองลู่ฝานอย่างตกตะลึง
หนึ่งคนจัดการสามคน บดขยี้จนได้รับชัยชนะ
ถ้าคนที่แพ้เป็นผู้ฝึกชี่ยอดฝีมือทั่วไป ยังไม่เท่าไร แต่อู๋เหลียงเป็นนักเรกิที่พอมีชื่อเสียงในตลาดหม้อยา อีกทั้งดูจากการต่อสู้เมื่อกี้ สองคนข้างๆ ผู้ฝึกชี่อู๋เหลียง ก็ระดับนักเรกิเหมือนกัน
“หนึ่งคนเอาชนะนักเรกิสามคน ผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยนคนนี้ มีความเป็นไปได้สูงว่าจะเป็นยอดฝีมือปรมาจารย์บำเพ็ญชี่ มีแก่นแท้ครบถ้วนในตัว!”
“เป็นไปได้สูง ดูเหมือนงานแดนสวรรค์ปีนี้จะคึกคักอีกแล้ว ยอดฝีมือคนนี้ต้องมาเพราะงานแดนสวรรค์แน่นอน”
เกิดการพูดกันปากต่อปาก ไม่นานชื่อของผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยนดังไปทั่ว
เพราะหน้ากากเงินบนหน้าลู่ฝานดูเป็นสัญลักษณ์ ทำให้เขาไม่ต้องเผยชื่อ คนอื่นก็เรียกเขาว่าผู้ฝึกชี่เถ่เมี่ยน
ลู่ฝานเก็บหม้อสือฟาง รู้สึกสบายอกสบายใจ
นี่เป็นครั้งแรกในการต่อสู้ที่เขาใช้แต่วิธีของผู้ฝึกชี่ รู้สึกดีไม่เลว
ลู่ฝานเดินเข้ามามองพวกผู้ฝึกชี่อู๋เหลียง แล้วมองกลุ่มคนที่อยู่ไม่ไกล
จากนิสัยของเขา ในเมื่อล่วงเกินแล้ว ทางที่ดีคือถอนรากถอนโคนไปเลย แต่ท่ามกลางผู้คนที่อยู่ไม่ไกล มีองครักษ์กลุ่มหนึ่งที่เห็นอย่างชัดเจน
ถ้าฆ่าคนต่อหน้าทุกคน มีแต่จะหาเรื่องใส่ตัว
ก่อนขึ้นมาบนเขา พลเอกเฟิงเตือนเขาแล้วว่าห้ามฆ่าคนบนเขาอวี่ฮั่ว
ลู่ฝานครุ่นคิดครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ไม่ได้ลงมือ
ลู่ฝานมองทั้งสามคนที่นอนอยู่บนพื้น ลู่ฝานค่อยๆ เก็บเครื่องรางที่กระจายอยู่บนพื้นขึ้นมา
พวกผู้ฝึกชี่อู๋เหลียงมองการกระทำของลู่ฝานด้วยแววตาโมโห กระอักเลือดออกมาไม่หยุด แต่ไม่กล้าพูดอะไรสักคำ
ลู่ฝานเก็บเครื่องรางเข้าไปในเข็มขัดของตัวเองต่อหน้าทั้งสามคน
หลังจากนั้นลู่ฝานเดินมาตรงหน้าผู้ฝึกชี่อู๋เหลียง “วันนี้ผมไม่ฆ่านาย แต่ไม่มีทางให้คนอยู่เป็นสุขแน่นอน ถ้านายไม่อยากให้ผมแก้ผ้านายต่อหน้าทุกคน เอาของมีค่าในตัวออกมา”
ภายใต้หน้ากาก ลู่ฝานมีรอยยิ้มเต็มใบหน้า
ผู้ฝึกชี่อู๋เหลียงกัดฟัน เขาโมโหมาก กระอักเลือดพลางพูดว่า “ลู่ฝาน นายฆ่าฉันได้ แต่อย่ามาดูถูกฉัน!”
ลู่ฝานไม่พูดอะไร เขาสะบัดนิ้วมือ สายลมกลายเป็นมีด ปาดเสื้อของผู้ฝึกชี่อู๋เหลียงจนขาด
ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบว่า “มีบางเรื่องที่น่าทรมานกว่าการตาย อย่าทำให้ผมเสียเวลา เว้นเสียแต่พวกคุณอยากเป็นตัวตลก!”
ผู้ฝึกชี่อู๋เหลียงไม่พูดอะไร ถ้าวันนี้เขาแก้ผ้าต่อหน้าทุกคนจริงๆ ต้องทรมานกว่าการฆ่าเขาแน่ๆ
ไอ้หลิวกับเสี่ยวซังที่อยู่ข้างๆ มองอู๋เหลียง รอให้อู๋เหลียงพูดออกมา
ทันใดนั้นอู๋เหลียงยอมแพ้ ถอดแหวนให้ลู่ฝาน
