เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 790
“เป็นใคร ใครกันแน่”
ตอนนี้ฉางเจี๋ยหน้าผีโดนซัดจนคืนร่างจริง เป็นชายวัยกลางคนรูปร่างซูบผอม
ดูท่าทางเหมือนพวกขโมย หัวเบี้ยวหลังค่อม บนหน้าเต็มไปด้วยกระ กระขนาดใหญ่ทับอยู่บนกระขนาดเล็ก กระขนาดเล็กทับอยู่บนกระขนาดเล็กกว่า มุมปากมีไฝหนึ่งเม็ด บนไฝมีขนอยู่เส้นหนึ่ง
นี่คือกระที่ชาวบ้านพูดกันว่ากระวงแหวนสามวง ดีที่สุดในบรรดากระ
หน้าตาเป็นแบบนี้ มิน่าล่ะเขาถึงต้องเปลี่ยนหน้า
ถ้าใช้หน้าตาแบบนี้ เดินดุ่มๆ อยู่บนถนน คงโดนพวกองครักษ์เฝ้าเมืองจับไปแน่นอน เหมือนคนชั่วมาก
เสียงตะโกนดุดัน ตอนนี้เขายังไม่เชื่อว่ามีคนซัดพวกเขาทั้งสี่จนล้มด้วยกระบี่เดียว
ในหัวมีภาพของเด็กที่ยกกระบี่ยาวในมือเดินมาข้างหน้า ฉางเจี๋ยหน้าผีไม่อยากเชื่อว่าเด็กอายุน้อยขนาดนี้ จะฟันพวกเขาทั้งสี่จนร่วงลงมาด้วยกระบี่เดียว
อย่าบอกนะว่าเด็กคนนั้นเป็นผู้แข็งแกร่งระดับอริยปราชญ์
เรื่องตลกขนาดนี้ แค่คิดเขายังไม่กล้าคิดเลย
แต่ถ้าไม่ใช่ จะฟันพวกเขาทั้งสี่จนร่วงลงมาได้ยังไง
ซักคิวบัสชั่วร้ายและคนอื่นที่อยู่ด้านหลัง มีสีหน้าหวาดผวา
ไม่ว่าจะเป็นใคร แต่ทำให้พวกเขาเป็นแบบนี้ด้วยกระบวนท่าเดียว พละกำลังระดับนี้ ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะฝืนสู้ได้
ใครคิดว่าจะได้เจอยอดฝีมือระดับนี้ ในพื้นที่ห่างไกลอย่างเมืองหยุนไห่
เสียงตะโกนคำว่าฆ่าดังขึ้นข้างหู กลุ่มนักบู๊กับผู้ฝึกชี่พุ่งเข้ามาฆ่าด้วยพลานุภาพพลุ่งพล่าน
ฉางเจี๋ยหน้าผีตะโกนเสียงดัง ออร่าปีศาจถูกใช้ออกมา
แต่ครั้งนี้เขาไม่สามารถทำให้ทั้งตัวกลายเป็นออร่าปีศาจได้อีก ทำได้เพียงทำให้แขนสองข้างกลายเป็นออร่าสีดำมากมายแพร่กระจายออกไป เข้าไปในถนน
“วิญญาณปรากฏ!”
เงาดำลอยขึ้นมาเป็นแถบ ส่วนสาวงามกำลังวาดอะไรบางอย่างอยู่กลางอากาศอย่างรวดเร็ว
เหล่าเทากับมารกระบี่ คุ้มครองซักคิวบัสชั่วร้ายอยู่ตรงกลาง
“ทุกคน พวกเขาจะหนีแล้ว ขวางพวกเขาไว้”
พลเอกฉือหลงมองออกว่าซักคิวบัสชั่วร้ายกำลังวาดค่ายกล นั่นเป็นค่ายกลที่ใช้หนีกลางอากาศ
พลังปราณกระแทกเงาดำที่ขวางทางจนสลาย ทุกครั้งที่กระแทกจนกระจาย จะได้ยินเสียงร้องโหยหวนของผี แทบจะทำให้แก้วหูของทุกคนฉีก
พลังปราณของพลเอกฉือหลงเหมือนพระอาทิตย์ร้อนแรง ทำลายกระบวนท่าของฉางเจี๋ยหน้าผี พุ่งไปข้างหน้าเขาทันที
หมัดหนักกระแทกลงบนหน้าเขา นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่สู้กันมา ที่พลเอกฉือหลงโจมตีโดนตัวของฉางเจี๋ยหน้าผี
พลังปราณแข็งแกร่งพุ่งเข้าไปในตัวฉางเจี๋ยหน้าผี แต่ต่อมา พลเอกฉือหลงรู้สึกว่าพลังปราณของตัวเอง โดนหัวใจแห่งความมืดกลางอกของฉางเจี๋ยหน้าผีดูดไปจนหมด
พวกปรมาจารย์บำเพ็ญชี่จ้าวกวง คุณฟู่กุ้ย พลเอกเฟิง พุ่งเข้ามาฆ่าอย่างต่อเนื่อง
ลู่ฝานก็สะบัดกระบี่ท่ามกลางผู้คน พลังน่ากลัวปกคลุมถนนที่มารทั้งสี่อยู่
เสียงระเบิดดังเข้าหูอย่างต่อเนื่อง
พลังที่โจมตีเข้าด้วยกันระเบิดออก ทำให้บ้านที่อยู่สองข้างถนนทรุดลง
เป็นไปตามคาด การต่อสู้ของผู้แข็งแกร่ง คนที่ซวยยังไงก็คือประชาชน แต่ตอนนี้ ไม่มีใครสนใจสิ่งเหล่านี้แล้ว
พวกลู่ฝานโดนพลังระเบิดกลับมา ฝุ่นตลบอบอวลไปทั่ว ด้านหน้าเป็นหลุมลึกขนาดใหญ่ มองไม่เห็นว่าลึกแค่ไหน
หานเฟิงหายใจอย่างแรง แล้วพูดว่า “พวกเขาตายหรือยัง”
ลู่ฝานส่ายหน้าพูดว่า “ไม่รู้”
ทันใดนั้น เงาคนคนหนึ่งปีนออกมาจากหลุม เลือดอาบ ทั้งตัวเต็มไปด้วยเลือด
สะบัดมือปัดฝุ่นออก สิ่งที่ปรากฏในสายตาทุกคน คือเงาของฉางเจี๋ยหน้าผี
มารที่เหลืออีกสามคน พากันปีนตามออกมาจากหลุม ร่างกายทั้งสี่คนเต็มไปด้วยบาดแผล
“คนทุเรศแบบพวกนาย ฉันจะบดขยี้พวกนายให้เละ”
