เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า – บทที่ 814

เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 814
ลู่ฝานยืนถือกระบี่อยู่ข้างนอกประตูคณะหยินหยาง ความอาฆาตพลุ่งพล่าน

เสียงคำรามดังก้องไปทั่วคณะหยินหยาง วิทยายุทธของลู่ฝานในตอนนี้ แค่คำรามครั้งเดียวก็ดังสนั่นไปทั่วแล้ว

นักเรียนคณะหยินหยางพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว หลังจากเห็นว่าคนที่ถือกระบี่คือลู่ฝาน นักเรียนพวกนี้หน้าเปลี่ยนสีทันที

บางคนสีหน้าโมโห บางคนสีหน้าหวาดกลัว คนส่วนใหญ่พากันตัวสั่นงันงก

สำหรับนักเรียนทั่วไปแบบนี้ ชื่อของลู่ฝาน คงบรรยายได้เพียงคำว่าประดุจอสนีบาตกัมปนาทก้องหู

เหมือนนักเรียนสองสามคนเมื่อกี้ ที่พูดว่าจะไปฆ่าที่คณะหนึ่งเดียว พอเห็นลู่ฝานจริงๆ ต่างมีสีหน้าหวาดกลัว ไม่กล้าเดินเข้ามาแม้แต่ก้าวเดียว

เรื่องบางเรื่องพูดลับหลังได้ แต่เมื่อเรื่องเกิดขึ้นจริง จะมีสักกี่คนที่กล้าก้าวออกมา

อย่างเช่นลู่ฝานที่ยืนอยู่ตรงนี้ นักเรียนคณะหยินหยางเยอะขนาดนี้ ในระยะสามสิบเมตรไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ลู่ฝานสักคน ทำเพียงมองจากไกลๆ

ลู่ฝานกวาดตามองคนพวกนี้ ไม่มีใครคุ้นหน้าสักคน เอี๋ยนชิงก็ไม่อยู่ในนี้

ขณะนั้นศิษย์พี่หานเฟิงตะโกนว่า “ไอ้ขี้ขลาดเอี๋ยนชิง ยังไม่รีบไสหัวออกมารับความตายอีก หดหัวอยู่ข้างในทำไม”

ศิษย์พี่หานเฟิงตะโกนด่าเสียงดัง ทำให้ศิษย์คณะหยินหยางโกรธไม่น้อย

แต่พวกเขายังไม่ทันด่ากลับ ก็เห็นแสงทองในพลังห้าธาตุ สว่างขึ้นบนตัวหานเฟิง หลังจากนั้นเสียงระเบิดของโลหะดังขึ้นมา

“ไอ้กระจอกเอี๋ยนชิง!”

แม้คำพูดหยาบโลน แต่วิทยายุทธนั้นแท้จริง

พละกำลังแดนปราณชีวิต ไม่มีทางเป็นของปลอม เมื่อพลังปราณของหานเฟิงถูกใช้ออกมา นักเรียนคณะหยินหยางทุกคนทำได้เพียงอ้าปากค้าง

“แดนปราณชีวิต! ทำไมคณะหนึ่งเดียวถึงมีแดนปราณชีวิตเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน!”

“พระเจ้า คนนี้เป็นคนที่ปากร้ายที่สุดในคณะหนึ่งเดียวหรือเปล่า เขาเข้าสู่แดนปราณชีวิตตั้งแต่เมื่อไร”

“พลังธาตุทองในธาตุทั้งห้า ไม่มีทางเป็นของปลอม พละกำลังของคณะหนึ่งเดียวแข็งแกร่งขึ้นอีกแล้ว”

“กลัวอะไร ถึงเขาอยู่แดนปราณชีวิตแล้วยังไง ใช่ว่าศิษย์พี่เอี๋ยนชิงจะแพ้ให้เขา ศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเขาก็อยู่แดนปราณชีวิตเหมือนกันไม่ใช่เหรอ ก็โดนศิษย์พี่เอี๋ยนชิงซัดกลับไปอยู่ดี”

“พูดมีเหตุผล ศิษย์พี่เอี๋ยนชิงต้องชนะแน่นอน”

“ใช่ ถึงอยู่ในแดนปราณชีวิต ก็ไม่มีทางสู้ศิษย์พี่เอี๋ยนชิงได้”

……

นักเรียนคณะหยินหยางยังไม่ทันเปิดศึก ก็สร้างความฮึกเหิมให้ตัวเองแล้ว เห็นได้ชัดว่าความเร็วในการยกระดับวิทยายุทธของหานเฟิง ทำให้พวกเขาตกใจ

ลู่ฝานมองประตูอย่างราบเรียบ แค่เอี๋ยนชิงยังอยู่ เขาต้องออกมาอยู่แล้ว

ปล่อยให้ศิษย์พี่หานเฟิงก่นด่าไป วันนี้ลู่ฝานมาเพื่อการแก้แค้น

บนโลกนี้คนที่ทำให้เขาใส่ใจมีไม่มาก คนในครอบครัวเขา หลิงเหยา ส่วนที่เหลือก็พวกคนคณะหนึ่งเดียวพวกนี้

แม้ศิษย์พี่ใหญ่คุยกับเขาไม่มาก แต่ในใจเขา ศิษย์พี่ใหญ่คือคนที่น่าเคารพ เขาเป็นคนคลายความสงสัย ตอนที่เขาเข้ามาในคณะ ช่วยเขาสู้ในช่วงเวลาสำคัญ โดนทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสเพราะเขา

คนแบบนี้เกือบตายคามือเอี๋ยนชิง ปล่อยไว้ไม่ได้จริงๆ

แม้วันนี้ท่านผอ.จะมา ก็ไม่มีทางขัดขวางเขากำจัดเอี๋ยนชิง

ในแววตาลู่ฝานเต็มไปด้วยไฟโกรธ ตอนนี้เขานิ่งเงียบ เหมือนภูเขาไฟที่กำลังปะทุ รอให้เอี๋ยนชิงปรากฏตัว ต้องเกิดการนองเลือดแน่นอน