เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 857
สองคำสุดท้ายของลู่ฝานอุดปากฮ่วนเย่ว์ เธอเห็นว่าพูดสู้เขาไม่ได้ จึงส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจแล้วพูดว่า “แล้วแต่นาย นายรีบขจัดผนึกบนตัวฉันออกเร็วๆ สิ”
ลู่ฝานพยักหน้า ขณะกำลังจะเอาฝ่ามือวางบนไหล่ฮ่วนเย่ว์
ขณะนั้นฮ่วนเย่ว์ถอดเสื้อด้านบนของตัวเอง แผ่นหลังขาวสว่าง ทำให้ลู่ฝานมองจนเต็มตา
ลู่ฝานอ้าปากค้างพูดว่า “นี่เธอ……”
ฮ่วนเย่ว์หันหลังพูดกับลู่ฝานว่า “รักษาบาดแผล ทำลายผนึก ล้วนต้องทำแบบนี้ไม่ใช่เหรอ รีบสิ ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย นายจะชักช้าทำไม รีบกำจัดผนึกในตัวฉันออกเร็วๆ สิ แล้วตาอย่ามองมั่วซั่ว มือก็อย่าจับไปทั่ว ถ้ากล้าจับไปทั่ว ฉันจะเฉือนนาย”
ลู่ฝานกลืนน้ำลาย รู้สึกว่าที่ฮ่วนเย่ว์เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเมื่อกี้ ก็เพราะสิ่งนี้สินะ
เขาจะพูดอะไรได้อีก แม้เขารู้ว่าการทำลายผนึก ไม่จำเป็นต้องถอดเสื้อผ้า แต่เธอถอดแล้ว จะให้เธอใส่เหรอ
นี่มัน……วุ่นวายเกินไปหรือเปล่า!
ความคิดมากมายวนเวียนในหัวลู่ฝาน วางฝ่ามือลงบนไหล่ฮ่วนเย่ว์
ฮ่วนเย่ว์กำลังจะพูดอะไร ก็รู้สึกว่าพลังความร้อนในมือลู่ฝานเข้ามาในตัวเธอ หลังจากนั้นพลังสีฟ้าในตัวเธอพุ่งอย่างบ้าคลั่ง ตันเถียนที่โดนผนึกเอาไว้ ตอนนี้โดนปลดผนึกแล้ว
พลังปราณที่ไม่ได้เห็นมานานไหลไปทั่วตัว มีเสียงเม็ดถั่วระเบิดดังขึ้นบนตัวฮ่วนเย่ว์
ระยะเวลาเพียงครู่เดียว ลู่ฝานรู้สึกว่าระดับวิทยายุทธของฮ่วนเย่ว์สูงขึ้นถึงสองขั้น ตันเถียนขยายใหญ่ พลังปราณแข็งตัว ร่างกายแข็งแกร่งขึ้น แขนขาและกระดูกมีพลังแผ่ซ่านอยู่
ผมฮ่วนเย่ว์สะบัดปลิว ตัวเป็นสีแดงเพลิง
อีกทั้งท่ามกลางเพลิงสีแดงของเขา กลับมีสีฟ้าอยู่ด้วย นั่นเป็นพลังที่ลู่ฝานพยายามรวมไว้ด้วยกัน
ผมสีฟ้ากลายเป็นสีดำเหมือนเดิม ลู่ฝานย่อพลังสีฟ้าพวกนั้นเอาไว้ หลังจากนั้นหยุดการดูดซับ
พลังบนตัวฮ่วนเย่ว์ระเบิดออกมาทันที พลังปราณที่ตัวกับพลังสีฟ้าพวกนั้นปะทะกัน ทำให้หินโสโครกด้านล่างเท้าระเบิดออก
ใบหน้าฮ่วนเย่ว์มีความเจ็บปวด พลังสีฟ้าและสีแดงฟาดฟันกัน เลือดไหลออกมาตรงมุมปาก
ลู่ฝานเห็นท่าไม่ดี จึงแอบใส่ปราณชี่เข้าไป
เมื่อปราณชี่นี้เข้าไป พลังในตัวฮ่วนเย่ว์สงบลงทันที ทั้งสองฝ่ายเหมือนจะมีแนวโน้มไหลรวมกัน แต่เห็นได้ชัดว่าพลังปราณของเธอ ไม่ได้ดุดันเหมือนปราณชี่ของลู่ฝาน ใช้สุดกำลังก็ทำได้เพียงรักษาไว้ไม่ให้โดนกลืนกิน
ลู่ฝานขยับปราณชี่เบาๆ พลังทั้งสองหมุนเวียน สุดท้ายกลายเป็นรูปไท่จี๋ ลักษณะคล้ายหยินหยาง
ลู่ฝานพยักหน้า รู้สึกว่าพอประมาณแล้ว
ขณะนั้นฮ่วนเย่ว์ลืมตาขึ้นทันที แสงหนึ่งส่องออกมาจากตาเธอ
แสงร่วงลงบนพื้น โจมตีบนพื้นจนเกิดหลุมเล็กๆ ตอนนี้วิทยายุทธของฮ่วนเย่ว์ ต้องถึงระดับแดนปราณชีวิตขึ้นไปแน่นอน ลู่ฝานสัมผัสได้ถึงความคึกคักของพลังธาตุทั้งห้าบริเวณรอบๆ เหมือนเป็นการต้อนรับฮ่วนเย่ว์
ลู่ฝานชักมือกลับมาแล้วพูดว่า “ยินดีด้วย เธอทำลายผนึกแล้ว”
ฮ่วนเย่ว์ยกมือขึ้น แสงสีแดงออกจากมือซ้าย แสงสีฟ้าออกจากมือขวา
ฮ่วนเย่ว์พูดด้วยความตื่นเต้นว่า “ลู่ฝาน นายเก่งมาก นายเก่งขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร”
ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “แค่วิธีนิดหน่อยเท่านั้น ไม่มีค่าให้พูดหรอก ตอนนี้เธอออกไปได้แล้ว”
ฮ่วนเย่ว์หัวเราะออกมา รอยยิ้มเธอบริสุทธิ์และดูสดใสมาก เธอหันมาตบไหล่ลู่ฝานแล้วพูดว่า “ขอบใจนายมากนะลู่ฝาน ฮ่าๆ ฉันออกไปได้แล้ว ไป เราออกไปด้วยกัน ไม่ต้องอยู่ที่บ้าๆ แบบนี้หรอก ไม่มีความสนุกสักนิด”
